Kharoon Vanth (Ölüm) Gözünden

"Beni ve kadınımı" deyip geri çekildim.

Roesia'nın ıslak yüzü bir anda kırmızıya döndü.

Bu tatlı heyecanlanışını görünce bir anda gülmeye başladım.

"Neden gülüyorsun ki?" Deyip dudaklarını büzünce burnuna dokundum.

"Sence?" Deyip gözlerine baktım.

O iyice utanmış gözlerini kaçırıyordu. Bende o esnada onu kucakladım.

"Dur Kharoon ne yapıyorsun?" Deyip şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu.

"Kadınımı şehrime götürüyorum" dedim.

Tekrar kızarmıştı. Ama bir anda kaşlarını çattı.

"Ben daha senin kadının olmadım bir kere. Evlenmedik biz seninle hem sen bana fikrimi sordun mu?!" Dedi.

"Bu insan Kemikler Şehrinin Kraliçesi olmaya evet diyor. Sanki birisi bu sözleri söylemişti" deyip gülümsedim.

Bir an için söylediği anı hatırlayınca üzüldü gibi oldu sonra tekrar toparladı kendini.

"Beni nasıl duydun ki sen?" O sorusunu sorduğunda ben çoktan kanatlarımı açıp gökyüzüne yükselmiştim.

Dünya ve Kemikler Şehrini ayıran 7 ayrı geçit vardı. Bu geçitleri tek tek gücümle açıp ilerliyordum.

"Tam adımı söylediğin için seni duydum"

"Nasıl yani? Kharoon Vanth bunu söylediğimde daha mı farklı oluyor?" Dediğinde kalbimden hızlı bir çarpıntı geçti ve Roesia'nın sözleri içimde yankı uyandırdı.

"Evet bunu söyleyince seni direkt duyuyorum. Kendini en ufak bir tehlike anında hissedersen tam adımı söyle olur mu?" Dedim.

"Tamam olur" deyip başını göğsüme yasladı.

"Çok üşüdün içindeki gücü canlandıracağım gözlerini kapat" deyip yaralarını sarmak için aktardığım gücü harekete geçirdim.

Bu onu gıdıklandıracaktı. Tepkisini merakla bekledim.

Kucağımda küçücük kalıyordu. İçindeki gücü canlandırınca hücrelerinin arasında gezdirdim.

Tatlı tatlı gülmeye başlayınca keyfim yerine geliyordu.

"Ne oldu neden gülüyorsun Roesia?" Dedim bilmiyormuş gibi.

"Kharoon bu çok içimi garip yapıyor yaa ahah gülmeden edemiyorum ay" deyip eliyle koluna dokunuyordu.

Yavaşça vücut ısısını, enerjiyle arttırdım üzerindeki pelerinimde iyice kuruyunca durdum.

Hala gülüyordu. O güldükçe içim gidiyordu. Her gün böyle gülmesi için her şeyi yapardım.

"Kharoon galiba işe yaradı her yerim kurudu"

"Evet güzelim şimdi sıcaksın" deyip karşıya doğru baktım.

Son 3 geçit kalmıştı ama garip bir enerjinin varlığını hissediyordum.

Roesia'ya daha söylememiştim. Biraz olsun zihninin rahat ettiğini ve gülümsediğini görmek istiyordum.

Kural koyucular cezamı çektirmeden beni bırakmayacaklardı. Onların görü yetilerini aldığım için biraz zamanım olacaktı.

Roesia'nın arkasında ise uzun yaşama arzusuyla ondan ruhumu isteyen kişiler olacaktı. Onun yanından ayrılmadan onunla birlikte tüm benliğimle herkese karşı koyacaktım.

2. Geçidi açacağım sırada bir grup Tanrının gökyüzünün sağ tarafında beklediğini gördüm.

"Roesia'yı bize ver Ölüm!" Dediklerinde yavaşça onları süzdüm.

En baştaki Tanrı öne doğru çıkmış Roesia'ya doğru bakıyordu.

Kucağımdaki Roesia başını çevirdi.

"Mars" diye bağırdığında öndeki kişi kanatlarını çırparak bizim yanımıza doğru geldi.

"Roesia özür dilerim biz kapatılmıştık. Aequitas'ın planlarını anlayamadık. Askerler çıkarınca şehir saldırı altında olduğundan savaşa katıldık. Sonra seni her yerde aradım ama bulamadım. Orada olanları görenlerden birisi söyledi Aequitas sana zarar vermeye çalışıyormuş şimdi neler oldu neden Ölüm'ün kucağındasın?" Deyip endişeli bir şekilde bakıyordu.

"Ben iyiyim Mars beni Kharoon kurtardı şimdi onunla onun şehrine döneceğim benim için en güvenli yer onun yanı" dediğinde içimi küçük bir mutluluk kaplamıştı.

"Onunla gitmek zorunda değilsin. Lütfen gel bizimle planladığımız gibi seni kaçıralım çok güzel yerler var. Hem ben de sık sık yanında olurum" deyip elini ona uzattı.

Dayanamadan konuştum.

"Sen kim oluyorsun da benim kadınımı kaçırmaya cüret ediyorsun?!" Dedim sinirli bir şekilde.

Roesia bana doğru dönüp "sakin ol Kharoon" dedi ve başını tekrar Mars'a çevirdi.

"Ben Kharoon'dan ayrılmak istemiyorum. Bu evrende beni koruyacak birisi varsa o da sadece Ölüm'dür. Üzgünüm Mars" dediğinde Mars uzattığı elini yavaşça indirdi.

Sonra bana doğru baktı. Yüzümdeki zafer gülüşüm onun yüzünü daha da düşürdü.

"Şimdi çekilin yolumuzdan" deyip ilerledim.

Arkamızdan Mars tekrar konuştu.

"Roesia biz her zaman senin yanındayız eğer Kemikler Şehrinde mutlu olmazsan seni her zaman bekliyor olacağım" dediğinde sinirli bir şekilde geri döndüm.

"O hiçbir zaman Tanrılar Şehrine dönmeyecek" dedim.

"İleride neler olacağını bilemeyiz. Ayrıca ben Roesia'ya söylüyorum sen karışma istersen Ölümün Efendisi" dediğinde Roesia'yı tutan kollarım kasılmaya başlamıştı.

Ama hiç beklemediğim anda Roesia kollarını boynuma doğru doladı.

"Ben Ölüme aitim. Onun sözleri benim sözlerimdir. Ayrıca Mars her şey için teşekkür ediyorum şimdi gitsek iyi olur" deyip bana doğru bakarak gülümsedi.

Sanırım suretimin oluşması iyi olmamıştı. Çünkü şuan yüzümün yandığını hissediyordum.

"Her zaman Roesia her zaman senin yanında olacağım. Hadi çocuklar Tanrılar Şehrine dönüyoruz" diyerek tüm ekibiyle birlikte Mars, yanımızdan uzaklaştılar.

Roesia'ya bakmadan karşıya odaklanarak geçitleri açtım.

Son geçidi de geçtiğimizde Kemikler Şehrindeki tüm halkı meydanda gördüm.

Kucağımdaki Roesia'yı yanıma yere indirdim.

Şehrin büyük meydanındaki uğultu biz geldiğimizde kesildi. Halkım önümde saygıyla eğildi.

Gür bir şekilde "Hoşgeldiniz efendimiz" deyip beni beklediler.

"Sevgili Kemikler Şehrinin cesur askerleri hepiniz büyük bir emek gösterdiniz. Kayıplarımız cennetin en iyi köşesinde yerlerini aldılar. Yaralılarımız en kısa sürede şifacılarımız tarafından iyileştirilecektir. 10 gün toparlanma sürecine gireceğiz. Herkesin bu sürede özverili olmasını istiyorum"

"Efendimiz varolun, bizler emrinize amadeyiz"

O sırada yanıma Noah ve onun altındaki 2 komutan geldi.

"Efendim önceki saldırı planımızı harfiyen uyguladık sizin zekanızla ordu en iyi gücünü açığa çıkardı tahmin ettiğimizden bile az sayıda kaybımız var"

"Tamamdır Noah. Kayıpların aileleriyle de ilgilenin lütfen. Başka bir şey yoksa Roesia'yla bir yere geçeceğim" dedim.

Noah konuşacağı esnada bir bağırış sesi geldi.

"Seni lanet kadın yine mi buradasın?! Senin yüzünden benim kardeşim öldü! Hiçkimse sesini çıkarmıyor diye kabul mü edelim bu kadını Ölümün Efendisi!"

.

.

.

Eveet bölüm sonuna geldik 💕

Kemikler Şehri serüveni başlasın bakalım 😻

Bakalım neler olacak✨

Diğer bölümde görüşmek üzere 🍓🍓🍓