"Ne! Kendimi öldürmeme bile izin vermeyecek misin?"

"Şuan bu söylediklerin kalbimi çarptırıyor Roesia biliyorsun değil mi?"

"Ne diyorsun sen ölüm neden?"

"Çünkü deli gibi beni istiyorsun ve ben buna dayanamıyorum" derken göğüs kafesi hızla inip kalkıyordu.

"O zaman öldür beni ölüm al canımı senin olsun" dedim ona son çare baktım.

Bana baktı ve yavaşça yaklaştı.

Elini yüzüme doğru uzattı. Elleri buz gibi soğuktu. Bir an için bu titrememe sebep oldu.

Onun gözlerindeki karanlığa bakıyordum. Beni öldürmesi için bekliyordum.

"Gözlerini kapat Roesia" dedi ve ben de gözlerimi kapattım.

Bana doğru eğildiğini hareketlerinden hissedebiliyordum.

Korkudan bayılacak gibiydim. Ama ölmeyi istiyordum evet durdum öylece.

Yüzünü tam yüzümün hizasına getirdi ölüm. Burnundan verdiği soğuk nefes benimkiyle buluştu.

Ardından biraz daha yaklaştı ve kemikten burnu burnuma değince bir anda gözlerimi açtım.

O da gözlerime bakıyordu. Tam karşımda yakınımdaydı. O ölümdü buz gibi, soğuk, korkutucu. Yüzü acı ve çığlıkla boğuluyordu.

"Korkutuyorsun beni" dedim fısıldar bir şekilde.

Bunu söyleyince hafif geri çekti başını.

Ardından tekrar yüzüme doğru geldi. Yanağıma kemikten sert dudaklarını dokundurdu.

Bunu yapmasıyla içim karıncalandı. Korku, şaşırmışlık her duyguyu iç içe yaşıyordum. Vücudum deli gibi adrenalin pompalıyordu.

Gözlerimi kırpıştırmaya başladım.

"Ne ne yani beni öperek mi öldüreceksin?" Deyip kaşlarımı kaldırdım.

"Seni öpmek mi?" Mimiklerini şaşırmış bir şekilde oynatıyordu. Güçlü bedenini benden uzaklaştırdı.

"Evet dudağını dokundurdun yanağıma"

"Hayır ben sadece seni hissedip anlamaya çalışıyordum" dedi.

Bu sözlerini daha boğuk bir şekilde söylemişti. Korkudan ellerim buz kesmişti yatağın kenarına yavaşça oturdum.

"Bana zorla sahip olamazsın ölüm hem beni öldürmeni istedim hissetmeni değil" dedim sertçe ona bakıp.

Bana kaşlarını çatmış bir şekilde bakıyordu.

"Hizmetliler saçlarını yapacak yarım saat sonra aşağıya getirileceksin büyük salonda nikahlanacağız" deyip hızla dışarı çıktı.

Bana itiraz hakkı bile bırakmamıştı.

Ölüm bana kafayı takmıştı bana hayatı zindan edecekti burada bu çok belli. Yalan söylüyordu. Şimdi kimse yok.

Hızlıca kendimi öldüreceğim ve Azrail beni götürecek.

Masanın üzerindeki makası aldım ve hızlı bir şekilde bileğime derin bir kesik attım. Sonra diğer bileğime de aynı derinlikte kesik attım.

Oluk oluk kan akmaya başlamıştı.

Gözlerim kayıyordu ve kendimi ölümün kollarına bırakıyordum artık.

.

.

.

.

.

.

Eveet bölümün sonuna geldik çiçeklerim 🌺

Kızımız asla pes etmiyor her fırsatta kendini ölümün kucağında bırakıyor. Bakalım diğer bölümlerde düşüncesi değişecek mii???

Oy butonlarına basılsınnn yorumlar aksın efenimm💃🏻

Öpüldünüz çokcaaa 😘