Yine o dört kişi, yine karşımızdalardı. Gerçi, bu sefer biri eksikti ama neyse. O dört kişi kim mi? Tabii ki Mert Ege ve arkadaşları, en büyük düşmanlarımız.

"Yine mi siz?!" dedi Emre.

"Onu bizim dememiz gerekmiyor muydu?" dedi Pınar.

"Bu sefer biz dedik işte!" dedi Zehra. Zehra, Mert Ege'nin kuzeniydi ve benden bir yaş küçüktü. Aynı zamanda, aralarından en sinir olduğum kişiydi.

Onları umursamadık ve bir kamelyaya oturduk. Biz oturduktan sonra kendi aralarında gülüp fısıldaşmaya başladılar.

"Off, bir yazımız daha batacak onların yüzünden, kesin!" dedi Pınar, fısıldayarak.

"Ya şunları niye bu kadar umursuyorsunuz ki? Çok saçma! Sizi sinir etmek istiyorlar işte." dedi ablam.

"Ama ne yapalım Gamze abla, sinir oluyoruz!" dedi Derya, ablama.

"Umursamıyormuş gibi yapın, olsun bitsin işte." dedi ablam.

"Umursamamak elde değil" dedi Pınar ve öfkeyle onlara baktı. Sonra tekrar bize döndü. "Gitsek mi?"

"Ya hayır! Sırf dedikodumuzu yapıyorlar diye gidecek miyiz yani?" dedim.

"Bence de! Sırf bunun için keyfimizi bozamayız." dedi Derya.

"Off, tamam, sadece bir fikirdi." dedi Pınar.

Uzun süre sessiz kaldıktan sonra, dörtlü ayağa kalkıp ve bizim kamelyanın yanına geldiler. Onlar gelince biz de ayağa kalktık ve onlara baktık.

"Ne istiyorsunuz?" dedi ablam.

"Hiç, sadece napıyorsunuz merak ettik." dedi Mert Ege, alaycı bir sesle.

"Bizim ne yaptığımız neden sizi ilgilendiriyor?" dedim, Mert Ege'ye bakarak.

"Merak etmemiz için bizi ilgilendirmesi mi gerekiyor?" dedi Mert Ege, bana bakarak.

Gözlerimi kaçırdım ve başımı önüme eğdim.

"Şunlara bak!" dedi Zehra, Firuze'yi dürterek. "Nasıl da mal mal bakıyorlar."

"Bize laf edene bak!" dedi Pınar. Dördümüz de güldük.

"Aa, olur mu öyle şey? O sizin mallığınız!" dedi Firuze. Güldüler. Bizimkiler öfkeyle onlara bakıyorlardı, ben ise gözlerimi kapatmıştım.

"Bırakın şunları ya, ilkokul birinci sınıf laflarıyla bizi ezmeye çalışıyorlar, hah!" dedi ablam, alaycı bir gülüşle.

"Sanki siz hiç öyle yapmıyorsunuz!" dedi Emre.

"Yoo, yapmıyoruz." dedi Derya.

"Yine de, sinir olduğunuzu biliyoruz." dedi Mert Ege, alaycı bir gülüşle.

"Sanki siz bize hiç sinir olmuyorsunuz!" dedi Pınar, Emre'nin sesini taklit ederek.

"Yoo, olmuyoruz." dedi Zehra, Derya'nın sesini taklit ederek. Dördü de güldüler.

"OOOF, YETTİ ARTIK!" diye bağırdım, birden gözlerimi açarak.

Herkes bana baktı, artık kimse gülmüyordu.

Sizce bu bölüm nasıldı? Biraz kısa oldu ama.

Yorumlara davetlisinizz ♥♥