Çok korkuyordum çünkü bugün çok şiddetli bir fırtına vardı. Annem ve babam birşey olmayacağını söylesede ben tam olarak 2 saattir yorganımın altında saklanıyordum.Bu çok korkunçtu.Daha 8 yaşındaydım ama hala bazı korkularım vardı.Hala uyumamıştım odamdaki saat sesini çok rahat bir şekilde duyabiliyordum.Tam kalkıp annem ve babamın odasına gidecekken şiddetli bir silah sesi duydum.Ne yapacağımı bilmez bir şekilde olduğum yerde kaldım.O an hızlı bir şekilde odama girdi annem.

" Anne noluyor babam nerde?" Dedim.

"Baban aşağıda kızım hiç birşey olmayacak benimle gel çabuk" dedi.Annem öyle dese de ben korkuyordum.Annem hemen beni kucağına aldı ve kıyafet dolabının içine sakladı.

" Anne neden beni buraya-"

" Sadece sesiz ol kızım ben hemen gelicem tamam mı"

" Tamam annecim" dedim

Alnımı öpüp dolabımın kapağını hızlı bir şekilde kapattı.Korkuyordum hem de çok.Ne kadar geçtiğini bilmiyordum ama silah sesler kesilmişti bende tüm olanlar bitti zannedip dolabımın kapağını açıp dışarı çıktım. Ortalık kanlarla kaplıydı tek tek her odalara baktım.En son oturma odasına bakacaktım.Tam kapıyı açmışken kapının önünde annem ve babamın kanlarla kaplı cesetleri ile karşılaştım.Korku içindeydim sadece

"A-anne ,B-baba"

Diyebildim.Hemen önlerinde diz çöküp onların yüzlerine bakmaya çalıştım.Babamın alnın da bir kurşun izi vardı , annemin ise tam kalbinde bir kurşün izi vardı.Korku içinde ağlamaya başlamıştım ta ki arkamda duran iri yapılı bir adamı görene kadar. Ona döndüğüm an beni boynundan yakalayıp yukarı doğru kaldırdı. Yüzüme doğru bakıp derin bir nefes çekti. O nefes çektiği an burnuma sigara kokusu gelmeye başladı. Sigara kokusunu alınca doğal olarak yüzümü eşittim. O bu hareketime güldü ama ben pek gülümseyecek değildim. Sonra boynumu bırakıp saçlarımı tutup beni bir yere götürmeye başladı.

" B-bırak beni bırak "

Diye bağırdım ama fayda etmedi. Aksine saçımı daha çok çekti. Bir arabanın önüne gelmiştik. Saçımdaki elini bırakmadan beni içeri attı ve bir yere götürdü. Araba durmuştu beni yine saçımdan tuttu ve içeri götürdü. Bağırdım yardım edin dedim ama kimse yardım etmedi. Bir odanın kapısına geldiğimizde beni içeri artıp

" Yeni evine hoşgeldin "

Dedi ve kapıyı yüzüme kapattı ve beni odadan asla dışarı çıkarmadı

12 yıl sonra

kaçırılmamın ardından tam olarak 12 yıl geçmişti. Çok zayıflamıştım ve gözlerimin altı morarmıştı ve artık dayanamıyordum hatta kendimi öldürmeyi bile düşünmüştüm ama vazgeçmiştim. Şu an ise dört duvar arasında yatağımda yatıyardum ta ki kapının açılma sesini duyana kadar. Kapının açılmasını duyduğum an yatağımdan kalkmıştım.

" Benimle gel haydi " dedi.

"N-neden " demiştim.

" Soru sormasa yürü haydi " dedi.

Malesef ne isterlerse yapıyordum.Çünkü eğer yapmazsam beni bıçaklıyorlardı. Hatta şuan vücudumda 10'dan fazla bıçak izi vardı. Uzun bir koridorda yürüdük ve sonunda bir odanın kapısının önüne gelmiştik. Hemen kapıyı açıp beni içeri doğru itti ve ardımdan hemen kapıyı kapattı. Sonra kapının önünde olan iki koruma beni kollarımdan tutup yere oturttular. Karşımda bana yıllardır bana işkence eden adam vardı. Adını tam olarak bilmiyordum.

"oh brianna hanım nasılsınız iyisinizdir inşallah iyisinizdir neyse konumuz o değil şuan
şu dakika sana kalacağım tahmin et bakalım" dedi

Onu önüme düşen saçlardan zar-zor görüyordum. Görmesemde olurdu zaten ondan nefret ediyordum.

" Sen insana işkence yapmaktan başka ne bilirsin ki" dedim. O bu cevabına güldü ama ben gülmemiştim

"O da doğru ama bugün farklı birşey denicem oda seni öldürmek biliyor musun?" Dedi.

Yüzüne korkulu birşekilde baktım ama sonra başımı eğip bunu yapmasını istedim çünkü artık bu düşme dayanamıyordum. O da bunu anlamış olmalı ki adamlarından birinin silahını alıp bana uzattı. Hissediyordum ve beni öldüreceğini de biliyordum ve sonunda odada tek bir ses duyuldu oda silah sesiydi. Ölmüştüm ya da ölmemiştim bilmiyordum. Tam emin olmak için kafamı kaldırdığımda beni vurmaya çalışan adam yerde kanlar içinde yatıyordu. Burada ne oluyordu , o adamı kim öldürmüştü neler olduğunü çok merak ediyordum

1 Bölümün Sonu