Her günahın kefaretini günahı işleyen mi öder?
Her yara can almak zorunda mıdır?
Oysa kimse ailesini kendi seçemezdi. Benim günahım neydi? Babam mı? Peki, hiç sordular mı bana böyle olmasını ister miydin?

BARLAS'TAN
Gözlerimi büyütüp ona baktım.

"Kızı al çabuk."

Açelya'yı kolundan tutup çektim. Gözlerini açtı ne olduğunu anlayamamış gözlerle bakıyordu. Onu kolundan sürükledim.

"Edis."

Fuat'ın sesiyle elimden kurtulmaya çalıştı. Tam bağıracaktı bir elimle ağzını kapattım. Daha da sıktım kolunu. Arkasındaydım. Bir elimle ağzını kapatıp diğer elimle kolunu göğsünden tuttum. Zorla geliyordu.
Edis yanımızdaki ikinci odaya soktu bizi. Halıyı kaldırdı altında kapak tarzı bir şey açtı.

"Buraya girin çabuk."

Açelya' yı sürüklüyordum adeta. Aşağı indirdim. Edis kapağı kapattı. Fuat'ın sesini duyuyordum. Bir şeyler konuşuyorlardı. Açelya'nın gözyaşlarıyla ıslanıyordu elim, kolum. Bir anda tekme attı. Tam diz kapağıma doğru geldi. Açelya'nın dizime vurmasıyla Bir adım geri savruldum.
Edis'in kapattığı kapıya doğru koşmaya başladı. İki adımda yetişmiştim.

"Ba-"

Kahretmesin. Cümlesini tamamlayamadan hemen hızla kapattım tekrar ağzını. Merdivenin ilk basamağındaydı. Beni itmeye çalışınca onu kolundan tutup hızla geri çektim. Yere düştü. Beni tutunca bende üzerine düştüm. Hemen bir elimle ağzını sert bir şekilde kapattım. Elleriyle beni itmeye çalıştı bir elimle iki kolunu karnının üzerinde tuttum. Bir bacağımı bacaklarının üzerine koydum. Neredeyse hiç hareket edemiyordu. İçerisi karanlıktı sadece en uçta havalandırma tarzı bir şey vardı. Onunla biraz aydınlanıyordu içerisi. Sinirli gözlerle gözlerime bakıyordu. Debeleniyordu. Kurtulmaya çalışıyordu ama nafile tabi. Yüzlerimiz çok yakındı birbirine. İkimizde kilitlenmiş birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Gözlerinde yaşlı, nefret dolu bir bakış vardı.

YAZAR’DAN
Fuatın adamları kapının önünde bekler ve Fuat içeri girer. Edis'le ko- nuşurken Fuat Açelya'nın bağırma ve düşmesiyle duyduğu boğuk sesle başını kaldırır ve odaya doğru yüzünü çevirir. Bir eliyle odayı işaret ederek,

"İçeride biri mi var?"

Odaya doğru adım atmaya başlar.
Edis gözlerini kapatır bir nefes alır. Bir eli belindeki silahındadır. Amcasının arkasından gider. İkiside odaya girdiğinde pencerenin açık olduğunu görür.

"Ah Pencere açık kalmış köpek falandır. Iı Açelya'dan bir ses var mı amca?"
Edis soran gözlerle Fuat'a bakar.

"Hayır, ama yakındır bulacağım."

Fuat elini Edis'in omzuna koyarak.
"Bende sana soracaktım o soysuzu söylediğin hiçbir yerde bulamadık. Başka mekânı var mı diye"

"Araştırıyorum nerelerde takılır, ne yapar."

"Peki yeğenim."

Kısa bir bakış attıktan sonra ellerini Edis'in omzundan çeker. "Bir şey bulursan haber verirsin bana."

"Elbette amca"

Açelya babasının sesini duydukça debeleniyordu. Fakat Barlas hareket etmesine dahi izin vermiyordu. Kalan son ümidide babasının uzaklaşan ayak sesiyle beraber yok olmuştu.

EDİS'TEN
1 AY ÖNCE...
Bir sabah dışarı çıkmak için kapıyı açtım. Kapının önünde bir kutu vardı. Durup etrafa baktım kimse yoktu. Kutuyu alıp içeri girdim. Kulağıma yaklaştırıp salladım. Kanepeye oturdum ve kutuyu açtım. İçinden bir flash bellek çıktı. Masanın yanına gittim laptopu açtım. Flash belleği taktım yüklenmesini bekledim. Bir video vardı. Videoyu başlattım. Gördüklerim karşısında gözyaş- larıma hâkim olamadım. İçimde büyük bir hayal kırıklığı, hüzün, öfke vardı. Adeta dünyam başıma yıkılmıştı. Öylece donakaldım.

Annemin öldüğü günün videosuydu. Eve Amcamın girmesiyle baş- lıyordu. Kapının hemen önünde annemle yaşadıkları boğuşma gözüküyordu sonrası yoktu. Amcam anneme tokat atıyordu elleriyle boğuyordu. Annemin çaresizliği karşısında içimde parçalanan şeylerin tarifi olamazdı. Amcama karşı koymaya çalışıyordu. Amcam annemi saçlarından tutup yerde sürüklüyor kameranın açısından uzaklaşıyorlardı. Video muhtemelen bizim evin ön kamerasına ait olmalıydı. 1 saat sonra amcam evden çıkıyor ve burada kayıt bitiyordu.Annemi amcam öldürmüştü. Babam yerine koyduğum amcam. Hayatımda güvendiğim tek insan.

Videoyu izledikten sonra gidip onun kafasına sıkmak istedim. Neden diye sormak neden lan neden! İçimdeki öfkeyle yere göğe sığamıyordum.
Öfkemden evi dağıttım. Sonunda bir duvar dibine çöküp bir elim başımda bağırdım, ağladım. Ne kadar durdum öyle bilmiyorum. Çalan telefonlara bakmıyordum hiç yerimden kalkmadan saatlerce öylece durdum. Hava kararmıştı artık saat gece yarısını bulmuş, ev darma duman. Yerimden kalktım ve duşa gittim. Kıyafetlerim üzerimdeydi. Başımdan aşağı akan soğuk suyla düşündüm annemle olan anılarım, amcamla olan anılarım birbir geçtikler gözlerimin önünden. Şohbeni kapattım. Üzerimdeki ıslak tişörtü çıkarıp yere attım. Gidip üzerime yeni bir şeyler giydim.
Aşağı inip videoyu tekrar açtım. Anneme vuruşu evden çıkışı. Amcamı öldürmek ona ödül olurdu. O kadar hayat almış iğrenç bir insan sade bir şekilde can vermemeliydi. Düşümdüm onu ben bitirecektim. Ölmek için yalvaracaktı. Artık ona karşı içimde sadece kin, nefret, intikam duygusu vardı.

Laptobumu alıp aşağıya indim. Yere doğru açılan bir kapı yaptırmıştım. İçeri odama yerin altına açılıyordu. Aşağıda dosya dolu raflar çalışma masası, masanın üzerinde bir lamba vardı. Orda önemli dosyala- rım amcamın birçok işi. Herhangi bir durumda orada saklanabilirdim. Ben hariç hiçkimse bilmiyordu o odayı.

Amcamın çok fazla pis işi vardı. Elimdekiler onu hapse tıkmaya yeterdi. Fakat çok fazla hapse girip çıkmıştı orda da adamları vardı. Orda bile rahat edebilirdi ki çok kalacağını sanmam. İstediği gibi girip çı- kardı. Böyle adamlara hapis olmazdı. Dışarıda da çok fazla adamı vardı. Ona çok fazla zarar veremezdim böyle. Günlerce düşündüm. Bütün dosyaları didik didik ettim. Ofisinin anahtarları vardı bende. Bir gece gizlice girip oradaki dosyalarıda aldım. Kimse beni orda görse sorgulayamazdı zaten. Çünkü ben Fuat'ın yeğeniydim. Onun tabiriyle veliahtıydım. İşlerini benim devam ettirmemi istiyordu. Binlerce çocuk fotoğrafı vardı. Bir kız çocuğu çok tanıdık gelmişti bana çökmüş gözleri çıplak vücudu. Şerefsiz herif. Bu Barlas'ın kız kardeşiydi. Evet, karanlık işleri vardı biliyordum. Ama bu kadar adi olabileceğini ben bile düşünmemiştim. Uyuşturucu işiyle uğraştığınıda şu an öğrenmiştim. Bir insan nasıl bu kadar iğrenç olabilirdi, nasıl bunca yıl gözlerimi kapatmışım ona?

İnsan birini sevmek ona güvenmek isteyince gözlerini kapatıyordu. Onun hiçbir kötü yanını görmemek için. Çünkü insan sevilmeye ne ka- dar muhtaçtı. Hayatta kimsem yoktu ki benim amcamdan başka. Oysa ben onu ne kadar çok sevmek istemiştim. Neden bunu yaptı anlam veremiyordum. Araştırdım. Barlas kız kardeşine kimin zarar verdiğini arıyormuş. Kime sorarsa sorsun söylemezdi zaten. Söyleyemezdi. Sonlarının ne olacağını bilirlerdi çünkü. Amcamın adını duyanın ayağı titremeye başlardı.Bir adam ayarladım Barlas'a amcamın adını vermesi için. Onları uzaktan izliyordum. Her şey tam istediğim gibi olmuştu. Barlas delidir zekidir, cesurdur, korkusuzdur ondan güzel düşman olur.
Amcamın yanında bir adamım vardı. Onun attığı her adımı bana ha- ber veriyordu. Barlasların evini bastığını duyunca gidip onları aldım. Çünkü bana lazımlardı.

BUGÜN
Elime içeriden bir ip ve flar aldım. İçeri odaya gittim Barlasların ol- duğu odanın kapağını açıp içeri girdim kapağı açık bırakmıştım. "Fuat gitti."
Deri sandalyeyi işaret ettim.

"Kızı getir."

Barlas kızın tek kolunu arkasından tuttu. Bir eliyle ağzını kapattı koltuğa oturtturdu. Açelya Kurtulmaya çalışıyordu. Önce elimdeki iple onu sandalyeye bağladım. Ağzını flarla kapatacaktım. Barlas elini ağzından çektiği anda,
"Babam sizi elbette bulacak anladınız mı, yaşatmayacak sizi anladınız mı?"
Fularla ağzını arkadan bağladım.

"Çok konuşuyorsun."

Barlas bana baktı.

"Şimdi napıcaz? Sıksaydık kızın kafasına atsaydık önüne sonra ona da sıksaydık bitseydi mevzu."

"Olur, sık kızın kafasına o da sana senin soyuna sopuna hepsine sıksın. Sizden bir kişiyi bile yaşatır mı sanıyorsun."

"Ne yapacağız o zaman?"

"Onu öldürmeden canını alacağız."

"Nasıl?"

"En güvendiği, dayandığı, şu hayatta sevdiği ne varsa hepsini her şeyi elinden alacağız."

"Ne yapacağız?"

"Anlatacağım ama gerçekten kızı ne yapacağız? Hep burada mı ka- lacak? Mutlaka bir yerde patlak veririz. Burası benim evim amcam sürekli geliyor."

"Öldürecez anladın mı? Başka yolu yok. Kız senide biliyor."

Çaresizlik insana her şeyi yaptırabilirdi. Gözünü karartamayacağı bir insan var mıydı bu duygunun?