Bir hikayenin ana karakterleri hep birbirine bağlı olan ailelerden oluşurdu. Benim hikayem aileler arasındaki o yok olmuş bağdan oluşuyordu.

Mükkemeliyetçi bir anne, sarhoş ve karısını aldatan bir baba. Ve iki günahsız çocuk. Anneme göre hep en iyisi ve en güzeli olmam lazımdı. Hep en iyi okullarda okumam gerekiyordu.

Belirlenmiş yemek saatleri, davetler.

Anlayacağınız üzere, aile bağları sıfır olan bir ailede Büyümüştüm.

"Mihri gel artık misafirler gelecek." Dedi kapımı çalmaya gerek bile duymadan odama giren annem.

"Geliyorum anne."

"Dolgularım nasıl olmuş."

"Güzel."

"Bak dolgun varmı falan diye sorarlarsa hemen atlıyorsun, annem doğal bir güzellik diye." Gözlerimi devirdim.

"Tamam, söylerim."

"Güzey hanım, misafirlerin hepsi geldi." Dedi evde yardımcı olarak çalışan Zeynep abla.

"Tamam, niye dikiliyorsun hala Mihri. Hadi." Nasıl göründüğümü bile kafama takmadan.

🖤