Arkamı dönmem arkamda bir adet can namı değer İstanbul beyfenfisi vardı "seni korkutmak istemedim" dedi nazik bir şekilde bu çocuk sakamıydı gerçek onca şeyden sonra bunumi şaşırıyorsun asil " istersen biz seni eve biraka biliriz" dedi bu sefer bir arabaya bir cana baktım aslında yürümek istiyordum ama bir yandanda istemiyorum diyer yandan ise onlara güvene bilirmiyim diye düşünüyordum

İstemesemde tek başıma gece vakti sokakta yürumektense onlarla gitmek daha iyi ola bilirdi onu başımla onayladım ve arabaya doğru gittim bir dakika napıyorum ben az önce tartıştık daha biz yolun yarısında durmamla can" korkma yemeyiz seni biz senin baban gibi yam yam değiliz dedi" ona sinirli bir şekilde baktım " benim babam yam yam değil can ama belliki siz hayatınızı yalan üstüne kurmuşsunuz " dedim artık o arabaya binmekten vaz geçmiştim

Can :öylemi asil peki babanın dedemi öldürmeye kalktınız anneni alamayınca babamlari işinden ettini üstüne üstlük onlara yeni iş bahanesiyle evden uzaklaştırdiklarını annende o evdeyken o evi yakmaya kalkıp başarısız oldunu dedem para teklifini kabul etsin diye onu tehdit ettinide biliyormuydun ve daha üstü kapalı bir sürü şey ...

Şuan ne diycemi bilmiyordum benim babam canı değildi aslada olamazdı mesut gibi değildi bunları mesut yaptı deseler inanırdım ama babam diyince inanmıyordum inanmiycaktimda benim babam bunları yapacak bir adam değil şefkatli merhametli ailesini koruyan ve koluyan annemin tek bir göz yaşına dünyayı yaka bilcek bir insandı gerçi bu kadar sevdi annem için bunları yapa bilirmiydi

Duyduklarım karşısında arkamı dönüp gittim çok hızlı yürüyordum hatta belli bir süreden sonra koşmaya başlamıştım biran önce eve gitmek bunların doğru olup olmadini öğrenmem lazımdı

....

eve gelmiştim kapı açılır açılmaz kendimi salona attım egemen hemen gelip bana sarıldı " iyimisin özür dileriz seni unuttuk ya biz " ona bakıp göz devirdim ve telefonu alıp Levent bey konuşurken ses kaydına aldım kaydı açıp masaya koydum

Babam boncuk boncuk terliyorum bir anlık anneme bakışını yakaladım hüzün ve sevgi karısımiydı annemi gerçekten çok seviyordu umarım bunlar bir oyundur" baba bunlar doğrumu yaptinmı gerçekten " diyen devrim aya kalkmiştı babam önce bir iç çekti ve "yaptım dedi" inanmıyorum

Gökalp anneme sarılmış ona destek vermeye çalışıyordu odadaki herkes sinirliydim ama sinirli oldukları kişi bunca zaman onlara tüm şefkati ve merhametiyle belkide bildikleri her şeyi ondan öğrendikleri babaları olduğu için bir şey diyemiyorum daha doğrusu diyecek kelime bulamiyorlardı buna emindim salon yavaş yavaş boşalmaya başladı önce anıl evden çıkıp gitti sonra Gökalp annemi odasına götürdü devrim kendini arka bahçeye attı Meriç ve hakan ise odalarına gitti babamla salonda tek kalmıştık şuan ona sarılmak içindeki pişmanlığı azaltmak isterdim ama bu canilikti

Bende kendi rotamı odama çevirdim katları çıkarken ilk katta meriçin bir şeyleri yere atma sesleri geliyordu ikinci katta ise annemin hıçkırıklara kendi odamın oldu kata geldimde ise hakanın hem ağlama sesi hemde kırılma sesleri geliyordu inanmıyorum yıllar sonra kavuştum ailem gözümün önünde yok oluyordu ve ben bir şey yapamıyorum

Gerçeklerim yer yüzüne çıkma gibi bir şeyi vardı işte hakanın odasından hiç iyi sesler gelmiyordu kapıyı açmak ve açmamak arasında kalsam da içeriye girdim hakan yerde oturmuş boğazını tutuyordu olamaz yinemi bu durumla daha öncede karşılaşmıştım

Hemen yanına çöküp "ilaçların nerde" diye sordum hakan yine kıp kırmızı olmuştu konusamiycak kadar kötüydü eliyle yatan yanındaki komidini gösterince hemen oraya fırladım çekmeceler yine ne oldunu bilmedim o ilaçla göz göze geldik tereduk etmeden hakkana içirdim bir süre sonra kendine geliyor gibiydi en azından nefes alışı normale dönmüştü daha önce oldu gibi gücümü hakana vererek onu yerden kaldırmaya çaliştim zorda olsa başarmış onu yata yatirmiştım

İçimde Levente karşı bir nefret vardı yilar sonra gelmesi şartmıydı ailemin gözümün önünde gerçekten yikiliyordu hakanı orda bırakıp tekrar aşa indim annem hayla ağlıyordu Gökalpin yanında oldunu düşünerek oraya girmekten vaz geçtim diyer katta indim meriçtende ses yoktu saat geç olmuştu ben geri yukarı çıkacakken kapı sesi geldi galiba babamda evi terk etmişti en son aklıma devrim gelmişti ama onuda düşünceleriyle baş başa bırakma kararı aldım

Odama gidip tüm yorgunlukla kendimi yatta attım

.....

Sabah gözüme gelen güneşle yatakta kıvrandım sonra kalktım ve üstüme okul formamı giydim hiç istemiyordum aslında bugün anneme destek olmak istiyordum evde onunla kalmak istiyordum ama bugün sınav vardı teredutle aşa indim yemek masasında sadece Gökalp vardı yüzü düşüktü

Asil:Günaydın diyerleri uyanmadım

Gokalp:Günaydın abla annem odasında kahvaltı yapcani söyledi devrim abim erkenden işe gitti Meriç ve hakan abimde dışarı çıktı egemenin nerde oldunu bilmiyorum aynı şekilde anıl ve babında nerde oldunu bilmiyorum

Onu onayladım ve sofraya oturdum bir şey yemedim Gökalp kahvaltısını yapınca çıktık korumalardan biri bizi okula bırakması için arabaya binmistik

Okula gelmiştim gokalple şuan bahçede okul binasına doğru yuruyorduk ikimizde yere bakıyordu merdivenlere gelince kafamı yukarı kaldırdım ama karsimda rüya ve canı görmeyi beklemiyordum

Gokalpte görmüş olmalıydık dik durdu Merdivenleri çıkmaya başladık ama tam karsimizdaydılar onlarla karşı karşıya geldimizde

Can: evet sevgili kuzenlerim artık Hep beraberiz

Sonunun

Nasılsıniz bakalimmmmmm

Bölüm sonunu nasıl buldunuz

Yani 1 ay sonra bölüm atmış ola bilirim ama sürprizleri var 🥰🥰🥰🥰