“Bir hata yaptım” ve bu pek çok şeye sebep oldu. Pişman oldum, “Keşke yapmasaydım,” dedim. Ama çoktan yapmıştım ve bunun geri dönüşü yoktu. Ben de buna alışmaya çalışıyordum. Üşüyen ellerimi montumun cebine soktum. Kar yağmış, her yer bembeyaz olmuştu. Botlarımın karda yürüdükçe çıkardığı sesi dinledim bir süre. Yürüdüm, nereye gittiğimi önemsemeden yürüdüm. Güneş yeni yeni doğuyordu, etrafta kimse yoktu. Karla kaplı olan bankı elimin tersiyle temizleyip oturdum. Baktım, boş gözlerle etrafa; sonra akın etti düşünceler zihnime. Yaptığım bir hata nasıl da mahvetmişti beni, kimse kalmamıştı etrafımda. Zaten bir ailem yoktu, hiç olmamıştı. İstememişlerdi beni; kim isterdi ki zaten beni? Hayatlarına sorundan başka bir şey getirmezdim, sevmeyi bile bilmiyordum, kimse öğretmemişti. Ne sevdim, ne sevildim. Aslında hak veriyorum onlara, ben de benim gibi birini sevmezdim.

Onca yıl tek başıma hayat mücadelesi verdim ama artık çok yoruldum. Umut her zaman var olmaz mıydı? Hani neredeydi? Bir sebep, hayata tutunmam için sadece bir sebebe ihtiyacım var. Eğer onu bulabilirsem, gerçekten dayanabilirdim.

Oturduğum yerden kalktım ve soğuğa aldırış etmeden deniz kenarında yürümeye başladım. Sonra bir şey oldu; kırmızı bir ışık göğe doğru yükselmeye başladı ve güneş doğdu. İçimden dedim ki: “Umudum neden her gün cayır cayır yanmasına rağmen doğan güneş olmasın?”O gün sadece güneş doğmadı, ben de doğdum, yeniden. Pes etmedim; kendi ayaklarımın üzerinde durmaya devam ettim. Ve yaptığım hataların bana birçok şey kattığını fark ettim. Denemekten, hata yapmaktan asla vazgeçmedim. Düştüm, doğrulmayı kalkarken öğrendim. Hayatta birçok olumsuzlukla karşılaşırız, boğuluruz, “Tamam, buraya kadarmış, bundan sonrası olamaz,” gibi karamsar düşüncelere kapılırız. Ama orada bitmez, bitemez. Çünkü senin hayallerin var, yaşamak istediğin bir hayat, sevmek ve sevilmek istediğin bir evren var. Neden hâlâ önüne gelen fırsatları görmüyorsun? Aklına gelen düşünceleri neden hâlâ elinin tersiyle itiyorsun? Görmüyor musun? Yaşaman gereken bir hayat var. Saçma düşünceleri bir yana bırak ve onları yak. Küllerinden başka bir ateş yak ve o ateş sonsuza dek yansın. Kendi yaktığın küllerden doğ yeni hayatına. Ben doğdum, sıra sende. Gerçek olmayabilirim, belki de hastalıklı bir zihinden çıktım ama önemli olan kim olduğum değil, kim olmak istediğim. Aynı şey senin için de geçerli. Hâlâ duruyor musun? Hadi harekete geç, ben çoktan yolu yarıladım. Hata yapmaktan korkma, ben çok yaptım; bazıları beni bitirdi ama çok şey öğrendim. Sen de öğreneceksin. Unutma, sen düşündükçe varsın, hata yaptıkça varsın, düştükçe varsın, ağladıkça varsın, güldükçe varsın. Ve son olarak şunu sakın unutma: Sen yaşadıkça değil, düşündükçe varsın.

Var olmaya hazır mısın?

Merhabalar bu kitap yazmamı geliştirmek amacıyla yazdığım bir kitaptır.

Her bölümde farklı hayatları ele alacağım, yazdığım karakterler gerçekte yoktur. Sadece bir kurgudur.

Ele aldığım başlıklar altında bir bölüm yazacağım ve bu bazen uzun bazen kısa olabilir.

Bu kitapta hem karamsar hem umutlu bakış açıları olacaktır.

Tekrar dile getirmem gerekirse bu kitap yazmayı geliştirmem amacıyla yazmaya başladığım bir kitaptır. Eleştirilerinizi veya desteklerinizi eksik etmeyin.

Bu kitap dışında bir roman yazmaktayım belli bir bölüm birikimim olduktan sonra onu da paylaşmayı düşünmekteyim. Ayrıca şiir de yazıyorum onları da başka bir kitap halinde paylaşacağım.

İyi okumalar dilerim.