Şarkı XXL nerden aklıma geldi bilmiyorum ama canım istedi.

Neysee İyi okumalar Ballarım 🍯

Kimse beni düşünmüyorsa bende artık kimseyi düşünmeyeceğim...

Daha fazla ağlamamı görmelerini istemediğim için koşarak odama çıktım.

Odama girdiğim gibi yere çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım. Böyle devam ederse kriz geçirecektim.

Dediğim gibide oldu saçlarımı çekiştirip bağırmaya başladım.

Arya:NE YAPTIM BEN SİZE NEDEN HERKES BANA ÖN YARGILI NE ZARARIM DOKUNDU, ÖLMEK İSTİYORUM YETER ARTIK YA!

Ardından ayağa kalkıp her şeyi dağıtmaya başladım. Masadaki eşyaları yere attım, yatağın çarşaflarını bozup yırttım,gardırobun kapağına tekme attım.

En son sanırım bu sesleri duymuş olacaklar ki adım sesleri gelmeye başladı. Ben artık kendimden geçmiştim hiçbir şeyi gözüm görmüyordu.

Ardından kapı zorlanmaya başladı sonra Kaan abimin sesi geldi.

Kaan:Güzelim,hadi aç şu kapıyı kendine zarar vereceksin!

Arya:İstemiyorum, istemiyorum gidin burdan hiç birinizi görmek dahi istemiyorum! Ben hiçbir şey istemiyorum ben ölmek istiyorum

Kaan:Tamam güzelim sen bilirsin ama kapıdan uzaklaş

Ben daha olayı kavramadan kapı kırıldı tekte kırıldı, tabi adam o kadar kası boşuna mı yaptı.

Onlar girdiği anda bende cama bir yumruk attım.Bir anda herkes bağırdı camlar her tarafa dağılmıştı.

Yerden bir cam alacağım sırada belimden birisi tuttu ve yerden cam almamı önlemişti.

Kaan:Ayaz git sakinleştirici getir

Ayaz kafa sallayıp hızla odadan çıktığında brn bağırmaya başladım.

Arya:Hayır, hayır istemiyorum ben sakinleştirici iyiyim

Ardından abim beni belimden tutarak kendisine çevirdi ve sıkıca sarıldı bende artık yorgunluktan kendimi ona bıraktım ardından abim beni kucağına aldı ve kendi odasına götürdü.Yatağa doğru yavaşça ilerlerledi, ardından bedenim yumuşak yere değdi.

Tabi bizimkilerde arkamızdan geliyordu.

Sonra Ayaz'ın sesini duydum

Ayaz:Abi getirdim

Kaan:Gerek yok aslanım sakinleşti, ben onunla kalacağım siz çıkın

Herkes kafa sallayıp çıktığında yatağın yan tarafında bir göçme hissettim.

Arkamı döndüğümde Kaan baim yanımda yatıyordu. Ben daha fazla duramayarak Kaan abime yaklaşıp göğsüne yattım, oda ellerini belime doladı ve sarmaş dolaş uyuduk.

En son duyduğum ses "İyi geceler güzelim" di sonrası karanlık.

🫶

İlahi Bakış Açısı

Bütün ev halkı yıkılmış durumdaydı.

Kerem Bey ve Yeşim Hanım, kızlarına çok geç kaldıklarını düşünüyor ve bir yandan ağlıyorlardı

Ayaz, kardeşine yapanlara her şeyi saydırıyordu, ne kadar Arya'ya iyi bir şey yapmasada ona karşı bir kötülüğü de olmamıştı.

Emir,kendini nasıl affettireceğini,söylediği sözlerin ağırlığını ve ona karşı haksızlık ettiğini düşünüyordu.

Ayaz, Ayaz ise kalbindeki ağrılarının nedenini bulmuştu. Kendisi ve Arya çok nadir yaşlanan "İkiz hissi" 'ni yaşıyordu.Kendisi yere düşüp ufacık yaraya ağladığındakine kıyasla kardeşinin yaşadıklarını kabullenemiyordu.

Bütün aile çökmüştü kimse birbirine bakma cesareti bulamıyordu.Bir yandan ağlıyor bir yandan da bir yere odaklanmış sabit bir şekilde bakıyorlardı.

Ardından kimse göz önünde ağlamak istemeyeceği için herkes bir bir odalarına çekilmişti.

❤️‍🩹

Medya:Arya Akdemir

Sabah uyandığımda yanımda Kaan abim vardı. Ama ben başka bir odadaydım sanırım Kaan abimin odasıdır diyip Abımı izlemeye başladım.

Gerçekten çok yakışıklıydı ve benim tam erkek halimdi. En çok ona karşı bir sevgi bekliyordum, sadece onu seviyordum, acaba sevgilisi varmı ama ben onu veremem o benim. Daha sonra iç sesim konuşmaya başladı.

Sanki senin hiç sevgilin olmayacak

Arya:Olabilirr amaa yinede BENİM!

O senin abin!, tapulu malınız değil

Arya:Sanane şaziye,abimse abim gerçi abim olmasa evlenmiştim bile ama neyse git başımdan

Tamam be

Ben kaşlarım çatılı bir şekilde iç sesimle konuşurken abimin sesini duydum.

Kaan:Noldu küçük şeytanım gene neye sinirlendin?

Arya:Günaydın! Ve bir şeye sinirlenmedim

Kaan:Günaydın ama sinirlendin, noldu hadi söyle abine

Arya:Abi senin sevgilin var mı? , sen beni ondan daha çokmu seveceksin. Yine benim kimsem kalmayacak değil mi?

Sözüm bittiğinde Kaan abim kahkahalarla gülmeye başladı. Bense ona çatık kaşlarımda bakıyordum.

Kaan:Abicim öncelikle sevgilim yok onu nereden çıkardın, sonrakine gelirsek sevgilim olsa bile sen brnim ilk aşkımsın enn çok seni seviyorum ve yanında kiöse olmasa bile ben varım, abin var arkanda dağ gibi

Bu sözlerinden sonra abime sıkıca sarıldım

Arya:İyiki varsın abi

Kaan:Sende abisinin gülü, bu arada seninle yemekten sonra bir şey konuşmak istiyorum

Bende tamam anlamında başımı salladıktan sonra ayağa kalktım.

Arya:Abi sormayı unuttum ben neden odamda değilim

Kaan:Abim şey

Arya:Ne abi

Kaan:Kriz geçirdin

O sırada bütün her şey aklıma geldi, onlara her şeyi göstermiş ve anlatmıştım. Yine kalbim beynimin önüne geçmiş ve ortaya bariyer koymuştu.

Hiç bir şey demeden hızlı bir şekilde aşağıya odama doğru indim. Kapıyı açtığımda şok oldum herşey darmadağınıktı, bunların hepsini ben mi yapmıştım.

Hemen içeri girip kapıyı kapattım çünkü daha fazla düşünmek istemiyordum.

Dolabıma gidip kıyafet çıkardım ve banyoya gidip değiştirdim, ardından soğuk suyla yüzümü yıkayıp bir an olsun kendime gelmeye çalıştım. Son olarak saçımı tarayıp aşağıya doğru inmek için asansöre doğru ilerledim.

Asansöre girince Emir'in de asansörde olduğunu gördüm ama takmadan içeri girdim.

Ona fazlasıyla kırgındım nasıl beni o kızla bir tutardı hemde hiçbir şeyi bilmeyip konuşarak bu sonuca varmıştı.

Ona girmeden önce bakmıştım saçları dağınık, gözleri kıpkırmızı, göz altları yine aynı şekilde mosmor. Yeni ağlamış olduğu çok belliydi, demek ki o sözlerinden sonra hatasını anlamıştı.

Ama iş işten geçmişti artık özür dilese bile fark etmezdi olan yine bana olacaktı hem ruhen hemde fiziken.

Yemek odasının katına geldiğimizde hızla indim, ardından yemek odasına geçip Kaan abim ile Aras'ın ortasına oturdum.

Aslında bir ikizim olsun çok istemiştim,hem o beni her şeyden korusun hemde ben onu koruyayım, her şeyimizi birbirimize anlatalım. Ama şimdiki ikiside bakarsak sonuç hüsran dahaocukta tek bir duygu yok ki onla konuşalım bir şeyler yapalım.

Herkes sessizce yemeğini yiyorken Emir konuştu;

Emir:Arya ben özür dilerim

Kaşlarımı alayla havaya kaldırarak

Arya:Neden ki, beni kızla bir tuttuğun ve aynı kefeye koyduğun için mi?, bana o*****u muamelesi yaptığın için mi yoksaa beni dinlemeden yargıladığın için mi hangisi

Emir:Bak ben bilmiyordum-

Arya:Bak işten sorunda bu! Sen olayları bilmiyordun ve şuan beni o halde gördüğün için bana acıyorsun!

Emir:Hayır Arya alakası yok,ben senin abinim

Parmağımı masaya koydum

Arya:Bak iyi bak şuraya yazıyorum, sen benim abim olmak isteyeceksin ama ben seni ne bir abi nede bir kardeş olarak göreceğim sen benim hiçbir şeyimsin sen bir hiçsin!

Ardından doyduğumu anlayıp ayağa kalktım ve biricik, en sevdiğim, ilk aşkım, cann parçama döndüm.

Arya:Abi ben seni senin odanda bekliyorum haberin olsun

Kaan:Tamam abim sen geç ben birazdan geleceğim

Kafamı salladıktan sonra abimin odasına doğru yol aldım.

Medya:Kaan Akdemir

Arya'yı daha fazla bekletmek istemediğim için hemen söze girdim.

Kaan:Bakın hepimiz hala daha şok içindeyiz biliyorum, Aryanın yaşadıklarıda çok kolay değil o yüzden onun yanında olmamız lazım, ona sevgiyi hissettirmemiz lazım (Bunu Emir'e bakarak söylemişti) yani kısacası Aryanın yaralarını hep beraber sarmalıyız bence ilk önce küslükleri gidermeliyiz değil mi Emir

Emir:Abi ben napacağım, beni affetmeyecek

Kerem:Zamana bırakalım çocuklar

Ardından ayağa kalktım ve odama doğru ilerlemeye başladım, aslında Arya'yı sanki daha önce görmüşüm gibi hissediyorum acaba o Arya o Arya mı siyah saçlar, mavi gözler aslında uyuyordu ve ben o olduğuna adım kadar emindim ama ben inanmak istemiyordum çünkü onu karakola bırakmıştım ailesi nasıl kurtulmuş olabilir ki?

Ben bu düşünceler ile odama gelmiştim kapıyı tıklatıp girdim, Arya elinde bir kitapla beraber yatakta oturmuş onu okuyordu.

O kadar çok dalmış ki önüne geldim ama beni hala görmedi, ellerimi gözlerinin önüne getirerek salladım en sonunda görmüştü.

Arya:A abi sen ne zaman geldin, görmemişim

Kaan:Şimdi geldim merak etme

Arya:Neyse, sen benimle ne konuşacaktın

Kitabı elinden alıp yan tarafına oturdum.

Kaan:Aryam güzelim, ben seni karakola bıraktıktan sonra ne oldu

Arya:N-Ne karakolu abi b-ben bilmiyorum

Kaan:Arya uğraştırma insanı senin o olduğunu biliyorum

Arya:Şey, bir şey olmadı

Kaan:Bak sen çok kolay şeyler yaşamamışsın evet senin için geç kalmışız, seni ilk kucağıma alanda bendim seni tanımadığım için özür dilerim abim ama ben dedim onlara bu benim kardeşim değil dedim bana inanmadılar bende sinirlendim, hatta o zaman sana dedim ya benim gitmem lazım uçağım var bu abiler sana yardım edecek diye işte o zaman tam 18 yaşındaydım o kızdan kurtulmak için Türkiye'den gitmiştim.

Hem ağlıyordum hemde konuşuyordum.

Arya:Abi, abim bak senin bir suçun yok herşey o adamın suçu beni karıştıranın suçu hiç kendini suçlama iyikide gitmişsin ben sana kızmadım.

Kaan:Abim ben seni onların eline verdim, ben kötü bir abiyim sana sahip çıkamadım-

Daha sözüm bitmeden Arya bana sarılmıştı, daha sonra benim elimden tutarak yatağa doğru getirdi, kendisi yatak başlığına yaslanıp ayaklarını uzattı bende dizlerine yatırdı.

O benim saçlarımı okşarken biraz olsun rahatlamıştım en azından hıçkırıklarım dinmişti.

Zaten küçüklüğümden beri saçlarımın okşanmasına bayılırdım hemen uykumu getirirdi.

🩶

Medya:Arya Akdemir

Abimin odasına geldiğimde odasını incelemeye başladım daha çok gri, beyaz ve mavi karışımıydı bence çok güzel duruyordu.

Odayı incelerken bir köşede kitaplık gördüm, küçüklüğümden beri kitap okumaya bayılırdım ve severek okurdum ama sadece kütüphanelerde eski pislik ailem bana bir yemeği çok görüyorken kitabı söyleseydim çok kötü dayak yerdim. Ama artık öyle bir sıkıntım yoktu şimdiki ailem beni üzecek davranışlardan kaçınıyorlardı. Tabi annem,babam ve Kaan abimden bahsediyorum öbürleri benim ailem değildi.

Kitaplığa doğru ilerledimğimde gözüme bir kitap çarptı. İlgimi çekmişti elime alıp yatağa ilerledim ve incelemeye başladım.

Ben kendimi o kadar çok kitaba kaptırmışım ki abimin önümde durup odaya girdiğini dahi hissetmemiştim.

(Konuşulan ları yazmaya üşendim siz zaten yukarıda okudunuz işte konuşurlar falan)

Abim bir yandan ağlarken bir yandan anlatmaya uğraşıyordu.

Onun ağlamasına karşı kalbimin sesini dinleyip ona sıkıca sarıldım, sanki bıraksam gidecekmiş gibi.

Ardından elinden tutarak ayağa kaldırdım ve yatağa oturup sırtımı yatak başlığına yasladım, abimide dizlerime yatırıp saçlarını okşamaya başladım.

Saçları çok güzeldi yumuşacık ve kıvır kıvırdı, bu onu çok tarlı gösteriyordu.

Ben onun saçlarını okşarken bir nebze olsun sakinleşmişti ama hala ağlıyordu.

Kaan:Ben yokken sana ne yaptılar

Arya:Boşver abim

Kaan:Arya söyle dedim çıldırtma

Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.

Arya:Aslında senin beni bıraktığın emniyet dedemin çalıştığı yerdi, oda beni hiç sevmezdi babam gibi davranırdı. Konuştuğun komiser de dedemdi bak senin hiçbir suçun yok sakın kendini suçlama hiçbir şekilde bilemezdin orası olduğunu, işte sen gidince dedem bana yaklaşıp beni d-dövdü emniyetteki polislerde duyuyorlardı yardım çığlıklarımı ama kimse gelmiyordu çünkü dedem onşarı tehtit ediyordu. Sonra babamı çağırdı oda beni dövdü yaka paça eve getirdi ordada dövdü sonra kendisi sinirle eve girdi ben orada kaldım.

Kaan:Herşey benim yüzümden belki seni orada bırakmasaydı-

Arya:Abii ben sana ne dedim senin suçun yok hadi kadar gözlerini

Diyip saçını öptüm ama o görmeden bende sessiz sessiz ağlıyordum.

Sanırım bir şey soracaktı ayağa kalktı ve beni ağlıyorken gördüğünde hızla sarılıp kucağına aldı bende sanki en güvenli alandaymışım gibi ona sımsıkı sarılıp göğsünde sindim.

O zaman fark ettim ki kokusuna çok güzeldi vanilya yla karışık bir kokusu vardı ve bu koku beni sakinleştiriyordu.

Artık yavaştan uykum gelmişti uykuma yenik düşüp gözlerimi kapattım...

1580 kelime az yazdım biliyorum biraz ama sizide merakta bırakmak istemedim🫶.

Nasıl olmuş umarım beğenmişsinizdir🩵

Ballarım sizler için o kadar uğraşıyorum sizde bir yıldızı (oyu) çok görmeyin lütfen basın ve yorum yazın kurguyu beğeniyormusunuz? 🥲

Neyse kendinize iyi bakın bir sonraki bölümde görüşürüzz🙂