İyi okumalar Ballarım🍯

Medya:Arda

O şerefsiz Cellat nerden aldığını bilmediğim bıçağı kaşla göz arası karnına sokmuştu.

Ve Aryanın dikkatinin dağınıklığını kullanarak yapmıştı, acaba Aryanın dikkati neden bozulmuştu.

Ben içeri girmeye uğraşıp tellere vururken kimse kapıyı açmıyordu, aslında direkt girebilirdim ama kurallar işte..

Mecburen Aryanın bir şeyler yapması lazımdı yoksa maçı kaybedecek daha kötüsü de kan kaybından ölecekti.

Ailesi bile şaşkınlık ve korku arasında gidip geliyordu, hiç kimse sakin değildi.

Arya hızlı bir şekilde Cellata kafa attıktan sonra ayağa kalktı, Cellatsa yerde sürünüyordu.Daha sonra bıçağı karnından çıkardıktan sonra "İyi geceler Cellat" Diye bağırıp Cellatın göğüs kafesine bıçağı sapladı.

Herkes şaşkındı kimseden ses soluk çıkmıyordu, çünkü ikiside yaralıydı ve bu dünyada ilkti!

Daha sonra Cellatın öldüğünü hareket etmeyip, göğsünün inip kalkmamasından anlamıştım, işte benim kızım kazanmıştı zafer onunda yine her zaman olduğu gibi sadece kazanmaya odaklanmıştı.

Daha sonra Cellatın sırtını çevirip "Yangın" Yazdı daha sonra bıçağı tekrar sapladı, benim transa geçmiş bir şekilde izlediğim görüntüyü Aryanın sertçe dizlerinin üstüne düşmesi oldu.

Çığlıklar her yerdeydi, Herkes Yangın diye bağırıyordu. Yangın yine yüzleri karartmamıştı.

Gerçekten şuanda hemen hastaneye gitmemiz gerekiyordu. Yoksa kan kaybından Aryayı kaybedebilirdik ve bu benim en son isteyeceğim şey olabilirdi.

Onu çok seviyordum, o benim olmayan küçük kız kardeşim gibiydi. Çok masum dursada içinde yangınlar vardı.

Kapıyı açıp yanına çöktüğümde ona defalarca seslendim ama ses yoktu, hemen kucağıma alıp arabayı hazırlamaları için her yere bağırmaya başladım.

Arabaya bindiğimizde Arya kucağımdaydı, kan kaybetmeye devam ediyordu şöföre dahada hızlı gitmesini söylüyordum, ben onu kaybedemezdim o benim ilk göz ağrımdı olmayan kardeşimin yerini tutan tek kişiydi.

Arkamızdan da Akdemirler ve aileside bizi takip ediyordu.

Hastaneye geldiğimizde hemşireler hemen Arya yı sedyeye aldılar, Sedye ile birlikte ameliyathaneye doğru yürürken Akdemir aileside sedye nin etrafında durmaya çalışıyordu.

Aryanın annesi Yeşim hanım bir yandan ağlıyor bir yandan da kocasından güç bulmaya çalışıyordu.

Ameliyathanenin önüne geldiğimizde Arya kapının eşiğinden giderken ki görüntüsü son gördüğüm görüntüsüydü.

Ama benim tanıdığım Arya bunuda atlatırdı, o benim güçlü savaşçımdı.

Yeşim Hanım koltukta oturup ağlıyor, Kerem beyde karısının yanında ona teselli olmaya çalışıyordu ama kendiside ağlamamak için çok zor duruyordu.

Abilerse hepsi çökmüş durumdaydı Emir ameliyathanenin tam önünde duruyor, Kaan koltuklara oturmuş ve ellerini dizlerinin koymuş bir şekilde düşünüyordu. Aras boş boş bakıyordu. Ayaz doktor olduğu için Aryanın ameliyatına girmişti en azından bilgileri alabileceğimiz bir kişi vardı.

Akrabaları ise hepsi bir koltukta oturmuş sessiz bir şekilde bekliyorlardı.

Bizimkilerse çökmüştü, Zeynepte ağlıyordu Kuzeyde onu sakinleştirmek için göğüsüne yatırmış sımsıkı sarılıyordu. Yağız, Barlas ve Akanda yere çökmüş sırtlarını duvara yaslamışlardı.

Bende yavaş adımlarla yanlarına gidip sırtımı soğuk duvara verdim.

Hepimiz bir çöküş yaşıyorduk, umarım Arya hayattan vazgeçip bize dönerdi...

Medya:Kerem Akdemir

Ben bir baba değildim, ben baba olmaya hak edecek bir kişide değildim.

Ben kızımı bile bile o kötülüğe itip zarar görmesine izin veren bir babaydım.

En azından ona zarar geleceğine, gitmesini tercih ederdim,Ama zamanı geri alamıyoruz maalesef.

Medya:Yeşim Akdemir

Ben daha kzıımın kokusunu içine çekemeden doya doya ona sarılamadan çaresizce kızımın o ameliyat haneden çıkmasını bekleyen aciz bir kadındım.

Keşke diyorum keşke izin vermeseydim keşke engel olsaydık.

Ama bazen keşkeler için çok geç kalınabiliyor.

Medya:Kaan Akdemir

Ben Kaan Akdemir ailenin en büyük oğluyum ama bir kardeşime sahip çıkamadım, en çok ağrıma gidende buydu.

Bende keşkeler vermiştim, keşke o gün o masum kızı o pisliğin eline vermeseydim.

Belkide vermeseydim her şey daha farklı olabilirdi, daha mutlu bir aile olabilirdik.

Medya:Emir Akdemir

Bense en çok kendime kızıyorum, keşke zamanında Aryaya böyle laflar etmeseydim.

Zaten onun hayatı benim söylediklerimden daha kötü ve daha zordu.

Şuanda köpek gibi pişmandım, kardeşimin iyi olması için her şeyini verirdim.

Belkide şuan ona iyi bir abi veya kardeş olamamıştım ama bu ilerde onun yüzünün gülmesini sağlayamayacağım anlamına gelmezdi.

Medya:Aras Akdemir

Bende diyorum ki doğum sırasında ben değilde neden canımdan çok sevdiğim ikizim karıştırılmıştı.

Neden ben değilde o?

Zaten onun çektiği acıların hepsini hem ruhsal olarak hemde fiziksel olarak çekmiştim. Arya ve bende ikiz hissi vardı ve eskiden ne yaşadıysa canım çok yanmıştı.

O ne barideler atlattıysa hepsini bemde hissetmiştim, yani en iyi ikizimi ben anlardım şuanda olduğu gibi şuanda canı çok yanıyor, kalbi sıkışıyordu. Bir yanı ölmek için can atıyor ama bir yanıda burda kalması gerektiğini söylüyordu.

Yada ikimiz beraber o aileye gitseydik en azındam birbirimizin yaralarını kapatırdık, birbirimize destek olurduk, ama Aryanın yanında kimsesi yoktu kendi yaralarını kendisi sarmıştı.

Medya:Ayaz Akdemir

Evet şuan kardeşimin ameliyatındaydım, ve çok stresliydim.

Aryanın o halini gördükçe istemsiz gözlerim döküyordu ve bu görüş açımı engelliyordu.

Onu böyle görmek benide çok etkiliyordu, ilk defa bir kız kardeşim olacak diye sevinirken başımıza gelmeyecek olay kalmadı daha başka ne varrr!

Ben gözlerim silip tekrar yarayla ilgilenmeye başladığımda arkadaşım Bartu seslendi;

Bartu:Ayaz iyi değilsin tek yanlış bir hareket yaparsan hastayı kaybedebiliriz, sen çık ailenin yanına burası bende Arya bana emanet için rahat olsun

Zaten bende bunu bekliyormuş gibi hızlıca kafamı tamam anlamında salladım, az daha kalırsam ağlayacaktım insan içinde ağlamayı sevmezdim daha çok tek başımayken yanlızksn ağlardım içimdekileri böyle dökerdim.

Ama şuan ailem için güçlü durmak zorundaydım.

Üstündekileri çıkarıp kanlı ellerimi yıkadım Bartu ya güveniyordum o benim kardeşimi sağ sağlim çıkarırdı.

Ameliyathaneden çıktığımda herkesin gözü bana döndü herkes bitmiş durumdaydı. Bende hala ağlıyordum

Kerem:Oğlum bir şey mi oldu kardeşine, he ne oldu neeen burdasın?

Ayaz:Baba

Kaan:Oğlum söylesene lan delili ediceksin insanı!

Ayaz:Durumu çok kritik hayati tehlikesi var,bıçak akciğerinin çok yakınına gelmiş ve bıçağıda kendisi çıkarttığı için zorlamış yani baya uzun bir ameliyat olucak

Bende gidip koltuğa oturduğumda geriye kalan tek şey beklemekti, Arya'nın bize dönmesini beklemek...

🩶🩵

~1 Saat Sonra~

Medya:İlahi Bakış Açısı

Arya ameliyathaneye gireli tam tamına bir saat geçmişti, ve bu bir saatte ameliyat çok yorucu ve zor geçmişti.

Ama Arya ailesini, arkadaşlarını, sevdiklerini arkasında bırakmayıp hayata tutunmuştu.

Ameliyathaneden çıkan doktorla herkes ayağa kalkmıştı;

Bartu:Evet Arya Hanım'ın yakınları sizlersiniz sanırım

Kerem:Evet biziz

Bartu:Arya hanım çok güçlü bir kadınmış kendisini baya bir zorladı, ameliyatta baya yorucu geçti ama kendisi hayata dönmeyi başardı

Herkes derin bir nefes almıştı, Aryaladı yaşıyordu herkes birbirine sarılırken Bartu nun sözüyle sarılmaları kesildi;

Bartu:Ama-

Arda:Ama ne?

Bartu:Arya gerçekten çok zor bir ameliyat geçirdi bıçak tam akciğerinin yakınına gelmiş ve buda onun nefesinin azalmasına neden oldu, yani Arya daha uyanmadı şu 24 saat hayati tehlikeyi atlatırsa sonuçlar mükemmel ama atlatamazsa her şeye karşı hazılıklı olun, her şey Aryanın elinde kendisi hayata dönmek istiyorsa yaşayabilme ihtimali daha yüksek

Herkes derin bir şekilde yutkunmuştu hala hayati tehlike vardı, ama Arya yaşadığı için Allah'a şükür ediyorlardı.

Bartu:Birde bu yan etki yapabilir yani kolunu veya bacağını hareket ettirmeyebilir, konuşamaya bilir veya bel altından geçici bir felç geçirebilir bunuda unutmayın, hastayı yoğun bakıma alacağız birazdan özellikle cam kenarını seçtim bakabilesiniz diye

Yeşim:Çok teşekkürler Bartu oğlum sen olmasan-

Bartu:Önemli değil Yeşim ablam görevim bu

Tekrar herkes teşekkür ettikten sonra Bartu yanlarından ayrılmıştı​.

Arya sedyeyle ve ağzında solunum cihazıyla birlikte dışarıya çıktığında herkes tekrar ayağa kalkmıştı.

Aryanın yüzü solmuştu, saçları dağılmış birbirine girmişti üstündede hastane kıyafeti vardı. Ama Arya hastaneyi sevmezdi doğal olarak hastane kıyafetinide onunla nasıl rahat edicekti. ​​​​

Hemşireler sedyeyi ilerletmeye başladığında herkes hemşirelerin arkasında ilerleme başladılar.

Arya solunum cihazıyla nefes alıyordu, üstünde birkaç kablo vardı.

Annesi Yeşim kızının bu halini gördüğünde ister istemez kendiside ağlamaya başladı.

Daha sonra yoğun bakıma getirildiğinde söylendiği gibi de cam kenarına koyuldu.

Bütün aile camdan Aryaya bakmak için can çekiliyordu, bazıladı o halini gördükten sonra bakamayıp koltuklara oturuyordu.

~Aryanın yoğun bakımdayken gördüğü rüya~

Etrafıma baktığımda heryer bembeyazdı, neredeydim ben?

Yoksa ölmüşmüydüm?

En son harırladığım Cellatın beni bıçaklaması sonra benim onu bıçaklamam en sonsa dizlerimin üstüne düşüp bayılmamdı.

Ama ölmüş olamazdım daha çok geçtim(!)

Biraz daha beyazdan başka birşey görmek adına ilerlediğimde karşıma bir silüet çıktı.

Evet karşımda Aral Abim duruyordu;Beni sorgusuz sualsiz yanında tutup beni koruyup kollayan tek kişiydi. Tabiki arkadaşlarımında bu işte jatkkları var onlarda beni çok koruyup kolladılar ama Aral abim hem bana baba sıckalığını vermişti hemde abi.

Onu gördükten sonra ister istemez gözümdeki yaşlar benden izinsiz döküldü.

Ona yaklaşıp ona dokunmak istedim, ona sarılmak onu hissetmek istedim yine o baba sıcaklığını vermesini istedim ama ben yaklaştıkça o benden uzaklaşıyordu.

En son titreyen sesimle konuşmaya çalıştım;

Arya:A-Aral Abi!

Aral:Efendim küçük savaşçım

Arya:Niye benden kaçıyorsun?

Aral:Çünkü böyle olması gerek, her şey anını bekler Aryam, her şeyi anına bırak ki sonunda mutlu olabilesin

Arya:Ama olmuyor, benim sana ihtiyacım var ama sen yoksun neden beni bırakıp gittin

Aral:Dediğim gibi böyle olması gerekiyordu küçük savaşçım zamanı geldiğinde herşeyi anlayacaksın

Arya:Neden şifreli konuşuyorsun, neden açık açık bana bildiklerini söylemiyorsun

Aral:Çünkü her şeyin bir zamanı var Arya, kendine dikkat et. Sakın! Hayattan kopayım deme benim yokluğumu kimseye hissetirme, benim seni yetiştirdiğim gibi bu hayatta kimse sana acımayacak sende onlara acımayacaksın o yüzden başın hep dik durmalı tamam mı?

Arya:Ben artık yoruldum!, her şeyin yükü benim omuzlarımda kimse gelipte iyi misin? Bile demiyor artık sensizlik beni yordu sensiz ben bir savaşçım değilim!

Aral:Dediklerimi unutma Arya, başın dik ve herzaman doğruyu bilen kişi olacaksın ki insanlar sana saygı duysun, şimdi göster Yangın kimmiş

Arya:A-ama

Ona yaklaşmaya çalıştığımda silüeti daha da kayboluyorsun, en son bana göz kırpıp birden yok oldu.

Ama ben artık gerçekten çok yorulmuş tüm, sanırım hayat bensiz daha iyiydi, en fazla arkamdan 1,2 gün ağlarlar sonra beni bile hatırlamazlar.

Evet kararımı vermiştim sanırım

Ölmeliydim...

~Rüya bitti~

Medya:İlahi Bakış Açısı

Büyükler ve kuzenler koltuklarda otururken, abiler ve arkadaşları camdan Aryaya bakıyorlardı.

O anda kimsenin istemeyeceği birşey oldu ve makinalar ötmeye başladı.

Evet Arya yaşamaktan vazgeçmişti...

Herkes cama vurup bağırmaya başlamıştı;

Kaan:Güzelim, abicim! Nolur uyan!

Arda:Arya, Arya gitme nolursun Arya!

Zeynep:Hani bizi, beni bırakmayacaktın Arya

Kuzey:Lan sen daha benimle maç yapacaktın yapmadan ölemezsin Arya lütfen hayata dön!

Yeşim:Annem, annem lütfen duy bizi nolur bizi sensiz bırakma!

Kerem:Babacım daha seninle güzel anılarımız olucak, senin başını dizime koyup saçlarını okşıycam lütfen lütfen babacım dön bize!

Emir:Kardeşim, sen daha beni affedecektin, beni affetmedim gitme nolursun çok pişmanım hayattan dön bize gel!

Aras:İkiz canın acıyor biliyorum, ama benimde acıyor beni bu acıyla yaşatma lütfen seni daha yeni bulmuşken kaybedemem!

Herkes bağırıyordu Aryaya seslerini duyurabilmek için ama Arya kararını vermişti ama ailesini onsuzluk içinde bırakıp gidebilecek miydi?

Onu seven arkadaşlarını, ailesini, abilerini, kardeşini hatta ikizini bile bu hayattan onsuzlukla mahrum bırakabilecek miydi?

Şuan kendiside bir ikilem içindeydi şu halde bile hayata dönerse eksileri ve artılarını düşünüyordu.

Ayaz hızla içeriye girip, elektro şoku alıp üzerine sıvıyı döküp hemşireye seslendi

Ayaz:100'e ayarla

Hemşire:Tamamdır

Ayaz:1,2,3

Elektro şoku vermişti ama kardeşi hauata dönmemişti hala nabzı tek çizgi halindeydi.

Zaten insan oğlunu kaybedince değeri biliniyordu...

Ayaz:HADİ KARDEŞİM HADİ DÖN BİZE NOLUR DÖN 200'E AYARLA

Hemşire:Hazır

Ayaz:1, 2,3

Yine vermişti ama kardeşi hayata dönmemek için inat ediyordu. En son herkes umutsuzca susmuştu Arda konuşmaya başladı;

Arda:Arya eğer ölürsen sahaları boş mu bırakacaksın!, Aral abi senden tek bir şey istemişti unutma! bunu düşün hadi Aryam hadi nolursun bizi düşünmüyorsan Aral abimizi düşün!!

Arya dışarıda söylenenleri duyuyordu,ruhu dönmek istemiyordu ama bedeni, bedeni dönmek için can atıyordu.

Arda bunları söylerken Ayaz 3. Elektro şoku vermeye hazırdı.

Ayaz:1, 2,3

Evet işe yaramıştı, kalbi atmaya başlamıştı Aryanın, Ardanın sadece bir sözüyle hayata dönmüştü.

Herkes derin bir nefes verip, bağırıyordu. Hepsi çok mutluydu Arya Akdemir hayata tutunmuştu.

Ayaz bile çok mutluydu o anın heyecanıyla bile hemşireye sarılmıştı.

Ayaz dışarıya çıktığında hepsi meraklı gözlerle ona baktı

Ayaz:Çok zorladı kendisini ama mucizevi bir şekilde hayata geri dönmek istedi birazdan normal odaya alınacak 1veya 2 saat sonrada uyanır

Herkes birbirine sarılıyordu, mutlulardı.

💚

Arya'yı yoğun bakımdan çıkarıp normal özel ve büyük olan bir odaya almışlardı.

Aradan 1 saat geçmişti odaya alınmasından, herkes merakla Aryanın uyanmaaını bekliyordu.

Aras:Ya ne zaman uyanacak

Ayaz:Birazdan uyanır herhalde, ölümden döndü yorgun olması çok normal

O sırada Arya kıpırdanmaya başlamıştı;

Kuzey:Uyanıyor, uyanıyor!

Herkes Aryaya bakıp ayağa kalkarken merakla bekliyorlardı.

Arya en son yoğun ışıktan maviş gözlerini kırpıştırarak açmıştı.

Kerem Bey ve Yeşim Hanım hemen kızlarının iki yanına geçmişlerdi.

Arya gözlerini tam açıp hepimizde gezdirdi gözlerini daha sonra konuştu.

Arya:Kazandım mı lan?

(Benim olayları takma seviyem sjsjs)

Aras:Lan kızım ölümden döndün farkında mısın, hala maçı mı düşünüyorsun?

Arya:Evet, Yamgın olmak bunu gerektirir. Bende herkesi yakmak için geri döndüm

Herkes gülüyordu

Arya:Bu adada hepinizi duydum, Kuzey seninle maç yapacağım merak etme sözümde duran bir insanım, Zeynep senin sözünüze tuttum sizi bırkamadım, Kaan abi seninde tuttum uyandım, Arda senin ikisinide tuttum gitmedim ve sahaları boş bırkamıycam, baba sende merak etme saçımı seversin, Anne senide bensizlik ten mahrum bırakmadım, ikiz sende beni kaybetmedin merak etme hala seninle ikizim, Ayaz, Ayaz sen beni düşünüyormuydun ya vallaha şaşırdım, en sonuncu ve en güzeline geldik Emir lan hani ben senin kardeşin değildim birde kardeşim diye bağırdın ve köpek gibi pişmansın dimi?

Emir kafasını masumca salladıktan sonra hemen konışmaya devam etti

Arya:O zaman köpek gibi pişman olmaya devam et

Bazıları anırarak gülerken bazılarıda gülmesini saklamaya çalışıyordu bir tek Emir bozuktu.

Kendimi yukarıya doğru çektim

Yeşim:Kızım iyi misin?

Arya:Evet

Daha sözüm bitmeden annem bana sarılmıştı bende ona sarıldım.

Herkesle sarılmıştım sadece Emir kalmıştı oda bana kaçamak bakışlar atıyor, aslında şuan sarılmak çok istiyordu ve bende onu sanırım affetmek istiyordum. Sonuçta sonsuza kadar küs kalamazdık bence sürüneceği kadar sürünmüştü.

Arya:Eee sarılmıycan mı?

Emir:Vallaha mı!

Ona gülümsüyerek

Arya:Evet hadi gel heran sözümden dönebiliri-

Daha sözüm bitmeden sıkıca sarılmıştı bana

Emir:Affettin mi?

Arya:Affettim

Odada her yeri dönüp dolaştı

Emir:Allahh kardeşim beni affetti lan affettii!

O anın heyecanıyla Zeynep'e sarılmıştı, ama fark edince hemen ayrıldı lan ben bunları yapardım. Yapmazsam Yangın değilim.

Ortamın havasınıd dağıtmak için konuştum

Arya:Hadi gidelim

Tam ayaklarımı yere indirecekken Ayaz konuştu

Ayaz:Hop hop nereye kızım daha ameliyattan yeni çıktın

Arya:Lan çıkalı daha 1,5 saat oldu

Aras:Sen nerden bılıyon

Arya:Onu söyleyemiyoruz maalesef

Bu sefer Aras bozulmuş herkes gülüyordu.

Arya:Ya ben hastane sevmiyorum, git kime söylüyorsan söyle vallaha korumaları ararda çıkarım buradan

Ayaz:Sıkıyorsa dene, buraya kimse giremez hastane burası

Arya:Emin misin?

Biraz duraksasada kafa salladı, Arda'ya döndüğümde hemen anlamış gibi telefonumu bana verdi.

Hemen rehberden Merti aradım, onlar benim burada korumam olmadıklarını sansınlar şuan dışarıda benim korumalarım kaynıyor

Arya:Mert napıyorsun aslanım

Mert:A-Arya iyi misin?

Arya:İyiyim, senden ricam var

Mert:Söyle hemen yapalım

Arya:Hastaneden çıkmak istiyorum ama hastane izin vermiyor icabına baksana

Mert:Ohoo çok kolay 5 dk'ya çıkarız

Arya:Tamamdır

Deyip telefonu kapattım herkes sessizce bana bakıyordu bende içimden 5 dakika sayıyordum.

10 saniye kala dışımdan söyledim

Arya:10,9,8,7,6,5,4,3,2,1

Kapıdan korumalarım girmişti, en önde Mert vardı

Mert:Geldim Arya

Arya:Güzel hadi gidelim

Ayaz:Hayır gidemezsiniz!

Koruma silahını alıp gösterdiğimde

Arya:Zorlama istersen

Derince yutkunup silaha baktığında kısaca güldüm

Arda'ya baktığımda hemen beni dikkatlice kucağına aldı, abi tayfası bozulsada bir şey demediler.

Arya:Evde görüşürüzzzz

Onlara el sallayarak kapıdan çıktığımızda başımı Ardanın göğüsüne koydum.

Etraftakı insanların garip bakışlarını umursamayarak korumalarla dışarıya çıktık. Arabaya ilerlerken konuştum.

Arya:Arda

Arda:Efendim güzelim

Arya:O son sözü söylemeseydin burada olmazdım

Arda:Şşş öyle deme bak buradasın

Bende bir şey söylemeyip göğsüne daha çok sindim.

💛

Eve gelmiştik çok yorgun olduğum için banyo yapmam lazımdı.Göbeğimde sargı vardı ama kalındı, Ayazada sormuştum ıslansada sorun olmayacağını söylemişti, banyodan sonra değiştiririm demişti.

Şimdide banyoda kendimi sıcak suya atmış bir şekilde kafa dinliyordum, cidden ölümden dönmüştüm ama Arda bana o sözü söylemeseydi şuan Aral abimleydim

Duşla işim bitince rahat kıyafetler giyip aşağıya indim herkes koltuklara dağılmış bir şekilde konuşuyorlardı.

Arya:Ayaz pansuman yapabilirsin, sizede iyi akşamlar diliyorum odama çıkacağım çok yorgunum

Ayaz:Tamam güzelim sen odana geç geliyorum

Herkesten tamam nidaları çıktığında bende kafa sallayıp tekrar odama çıktım.

5 Dakika sonra içeriye Ayaz girdi.

Pansumanımı yapmış ve bitirmişti.

Ayaz:Arya sana bir şey yapmadım ama yinede özür dilerim herkesten ve her şeyden, bu gün beraber uyuyalım mı? Bak tamam istemez-

Arya:Hadi yatalım

Ayaz bana sevgiyle gülümsediğinde bende ona gülümsedim ve hemen yatağa yattım.

Oda ışığı kapatıp yanıma kıvrıldı ve canımı acıtmadan belime sarıldı.

Ayaz:İyi geceler güzelim

Arya:İyi geceler abim

Daha fazla dayanamayıp kendimi,abimle tatlı bir rüyaya bıraktım....

Evettt nasıl olmuşş🥹 yorum yaparsanız sevinirim💕

2400 Kelimede🩶

Ballarım okunma sayısına kıyasla yıldız çok çok azaldı🥺, sizden tek isteğim lütfen yıldıza basın bir parmak yaa😫🙏🙏💓

Neyse umarım bu bölümü beğenmişsinizdir iyi akşamlar Ballarımmm🍯🍯