2 YIL SONRA

Gülerek kabak tatlısı yapan eşime sarıldım. Bir yıl önce: Hamilr kalmıştı, evlenmiştik. -elbette önce evlendik- Ardından kansere yakalanmıştı. Çok korkutmuştu beni! Ancak artık iyiydi. Boynunu öptüm. Dökülen saçları uzamıştı. Omuzlarındaydılar şuan.

Yağız:Şüphesiz dünyanın en güzel ve lezzetli tatlısı sensin.

Sırtını bana yaslayarak güldü. Tatlıyı fırına verdi. Bu sırada bacağıma bir şey yapıştı.

Güz:Teşekkürler aşkım.

Hayat'ı kucağıma aldım.

Hayat:Beennn?

Yağız:Sende öylesin aşkım.

Hayat kıskançtı. İkimizide birbirimizden kıskanıyordu. Bazen kendinden bile... Bol bol öptüm. Yere bıraktım. Güz "Arkadaşım Eşek" söylemeye başladı.

Güz: Kaç yıl oldu saymadı köyden geçelii. Mevsimler geldi geçti görüşmeyeli...

Hayat; iki yana at kuyruğu yapılmış, siyah-kızıl saçları, tombul yanakları, kırmızı babetleri, kırmızı eteği, beyaz tişörtüyle çok tatlıydı.

Tam yürüyemediği için, tamda dans edemiyordu. Ancak kıvırtığı ve kalçası ile kollarını sallaması, dönmesi, çok komikti ve şirindi. Güz şarkıyı bitirince, ben "Ayı" söylemeye başladım.

Yağız: A de bakıyım A. Y de bakıyım Y. I de bakıyım I. Oku bakıyım Ayııı...

Gülerek eğleniyorduk. Hayat'a baktım. Dalmışken hızlıca Güz'ü çekip dudaklarından öptüm. Artık huzurluyduk. Kendi işlerimiz vardı ve harika gidiyordu. Çok rahattık. Birbirimize sahiptik.

-MUTLU SON-

Biliyorum çok geciktirdim. Bazı beklenmeyen sağlık durumları çıktı ailemde onları yalnız bırakamadık. Okul yorgunluğuda eklenince benim için yazmak zor oldu.

Okuldada teller toplanıyor. Yazarım diyordum öğle arası ama olmadı. (Bazı liselerde izin veriliyor. Arkadaşımda mesela...)