Genel Bakış

Saatler önceki bakışmanın verdiği saçma heyecan yüzünden kaşlarını çattı. Sürekli aklına geliyordu. Onu tanıyormuydu? Hayır, kesinlikle daha önce görmemişti.

Adam içkisini yavaşça ve düşünceli bir şekilde yudumladı. "Tanımıyorum, daha önce görmedim. Ama neden sanki tanıyormuşum gibi? Bu canımı sıkıyor." Sıkıntıyla nefesini verdi. Sarayına geldiğinden beri kendi kendine konuşuyordu.

Bu sırada bir ses duyuldu. "Eris dostum!" Adam ona döndü ve gözlerini şüpheyle kıstı. "Yine ne istiyorsun Brandon?" Brandon, sarı saçlarını geriye doğru attı. Eris ise ona hala keskin bakışlarıyla bakmaya devam ediyordu. Kesin yine bir şey isteyecekti ama şuan onu çekebilecek durumda değildi. ”Bir şeyi ikinci kere tekrar etmekten hoşlanmadığımı biliyorsun." Brandon, her zamanki o aptal gülümsemesini takındı. "Darıldım ama bir hoşgeldin yok mu?" Eris'in sert bakışları daha da yoğunlaşınca gülüşü soldu ve boğazını temizledi. "Tamam tamam sakin ol şampiyon. Her an üzerime atlayıp beni boğacakmışsın gibi bakıyorsun. Yanlış bir zamanda mı geldim?" Eris tekrar sıkıntıyla nefesini verdi. Son bir kaç saattir bunu yapıyordu. Eliyle alnını ovuşturdu. "Evet, yanlış bir zamanda geldin Brandon. Ama önemi yok. Ne istediğini söyle ve git." Brandon'nın kaşları havalandı. "Daha sonra gelsem daha iyi olacak gibi, şuan çok tuhaf görünüyorsun. Seni düşüncelerinle başbaşa bırakıyorum dostum. Sabah uğrarım."

Brandon, Eris'in konuşmasına fırsat vermeden salondan ayrıldı. "Aptal herif.. bir daha söyleyeyim de onu içeri almasınlar." Kendi kendine güldü. Brandon canını sıksa da onu çocukluğundan beri tanıyordu ve seviyordu. Ama bazen Brandon ona hatırlamak istemediği şeyleri de hatırlatıyordu.

Eris unutmak istiyormuş gibi hızlıca oturma odasından çıktı ve kendi odasına geldi. Hemen duşa girip çıktı, hızlıca üstünü giyindi. Islak saçlarını kurutma zahmetine bile girmedi. Küçüklüğünden beri kurutmazdı zaten. Yatağına oturdu ve bakışları her zamanki gibi komodinin üstündeki çerçeveye kaydı. Tekrar sıkıntıyla nefesini verdi ama bu sefer yaşanmamışlıklar adına. Fakat çerçeveye bakmaya devam ederken dudaklarının kıvrılmasını engellemeyedi. Ve yine eskilere gömüldü.

Yıllar Önce

Eris elinde aldığı şekeriyle hızlıca bahçeye çıktı, arkadaşlarının yanına gitti. "Parka gidelim!" Herkes onaylayınca parka doğru yol aldılar ama Eris o an bir şey fark etti. "Atkımı unuttum. Siz önden gidin ben geleceğim!" Atkısız çıktığını annesi duyarsa çok kızardı çünkü çok çabuk hasta oluyordu ve Eris annesine çok değer veriyor, onu üzmek istemiyordu. Hızlıca sarayına geri döndü ve atkısını aldı. Aynı hızla saraydan çıkıp parka koştu. Parka vardığında ise bir ağlama sesi kulaklarına doldu. "Şekerimi ver!" Küçük kız gözlerindeki yaşları elleriyle sildi. "Vermezsem ne olur? Aptal kız." Bütün arkadaşları o kıza güldüler. Eris ağlayanın kim olduğunu görünce kaşları çatıldı, onun hala okulda olduğunu sanıyordu. Öfkeli adımlarla onlara doğru yürüyerek kızın önünde diz çöktü. "Ay ışığı, gel buraya." Küçük kız hemen ona koştu ve sarıldı. Eris onun bembeyaz saçlarını eliyle geriye itti, Mavi gözleri kızarmıştı. Elindeki şekeri ona uzattı. Küçük kız sevinerek şekeri elinden aldı. "Ay ışığı sen şuradaki bankta oturup beni beklermisin lütfen?" Kız gülümseyerek kafasını salladı ve banka doğru yöneldi.

Eris'in öfkeli bakışları arkadaşlarına döndü. Gözleri siyah olmaya çoktan başlamıştı, öfkelenince ve gücünü kullanınca gözleri hep siyah olurdu. "Kim onunla dalga geçmeye cürret etti? Hangi aptal!" Herkes suspus oldu. Eris'in öfkeli halinden hepsi korkuyordu ama bu kızı bu kadar önemseyeceğini düşünmemişlerdi. Çünkü Eris hiç bir zaman kimseye belli etmezdi onu ne kadar önemsediğini. ”O yaptı!" Herkes birbirini göstermeye başladı ama bu sadece Eris'i daha çok sinirlendiriyordu. Ve Eris bir şeyi ikinci kez asla tekrar etmezdi.

Aniden Eris'in beline kollar sarıldı. "Eyis! Beni sallaymısın? Lüytfeenn!" Eris öfkeyle nefesini verdi ve küçük kıza döndü. Şimdi ise yumuşak bir şekilde bakıyordu. Ona hep ayrıcalıklıydı. ”İstemen yeter. Fakat bana senin şekerini kimin aldığını gösterirmisin?" Küçük kız dudaklarını büzdü ve bir çocuğu işaret etti. "O aldı benim şekerimi! Diğerleride benimle dalga geçti!” Erisin ölümcül bakışları o çocuğa döndü. "Sen git Ay ışığı ben geleceğim." Küçük kız zıplayarak, sevinçle salıncağa doğru gitti.

Eris çocuğun üzerine doğru yürüdü, gözleri karardı. "Bir daha onu ağlatırsan, üzersen seni mahvederim Nate! ondan uzak duracaksın. Anlıyorsun değil mi?"
Nate korkuyla geriye çekildi. Bu hareketi zaten onayladığını belli ediyordu.

Eris arkasını dönerek salıncağa doğru yürüdü ve kızı sallamaya başladı. Arkadaşları umurunda değildi ona Ay ışığı yeterdi.

Küçük kız sevinçle bağırdı. "Daha yükseğe! Daha yükseğe!" O güldükçe Eris daha çok mutlu oldu. Saniyeler, dakikalar, saatler geçti en sonunda küçük kız yoruldu. "Eyis uykum geldi benim." Kız, gözlerini ovuşturdu. Eris yavaşça salıncağı durdurdu ve onun çıkmasına yardım etti. "Bana maşal okuymusun?" Eris güldü. "Okurum ama birinci olarak Maşal değil masal ikinci olarak da Okuymusun? Değil okurmusun?" Küçük kız gözlerini devirdi. ’R’ harfini söyleyemiyordu, ve Eris buna çok sinir olurdu. "Başıma öyretmen keşilmeyi keş." Erisin kolunu tuttu ve ona yaslandı. Eris onu hızlıca saraya götürdü ve yatağına yatırıp üstünü örttü. Tam gidecekti ki küçük kız onun kolunu tuttu masmavi gözleri yarı açıktı, uykulu bakıyordu. "Maşal? Maşal okuyacaktın bana." Eris gülümsedi ve yanına oturdu. Küçük kızın istediği şekilde masalı o uyusa bile bitirdi.

Günümüz

Eris gözlerini zorlukla çerçeveden çekti. "Kendine gel Eris. Onu hatırlamanın sırası değil Eris. O şuan bir yerde ve çok mutlu. Bozma bunu seninde mutlu olmanı isterdi." Eris boğazındaki yumruyla yutkundu ve yatağına yattı. Tavanı izlemeye başladı. Gözlerinden yine aynı şeyler geçti.

Karanlık.

Tehlike.

Lanet.

O günü hatırlamak istemiyordu, onun mutlu olduğuna inanmak en büyük dayanağıydı. Son kez çerçeveye baktı. 5 saniye bile dolmadan bakışlarını kaçırdı. Çerçeveye sırtını döndü ve uyumaya çalıştı. Fakat Eris, küçük kızı düşünmekten bir gram bile uyuyamadı. Böylelikle asla kabul etmese de o üç maddeye Özlem de yerleşti.

***

Merhabalarr bölümü nasıl buldunuzz? Oy vermeyi ve instagram hesabımızı takip etmeyi unutmayınn💗

instagram: hayaldenyazarr