Gece yarısı midemin bulanmasıyla uykumdan uyandım. Hızlıca kalkıp banyoya kusmaya gittim. Öğürtülerimi duyan Murat banyoya girmeye çalıştı.

"Ayşe noldu iyimisin neyin var aç kapıyı gireyim"

"Ayy hayır Murat sakın girme midem çok fena"

"Aç şu kapıyı öğürüp duruyorsun birşey olacak"

"Çıkıyorum şimdi birşeyim yok"

Midemin içindekileri çıkardığım için rahatlamıştım elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım.

"Ayşe'm noldu sana hasta mısın yediğin birşey mi dokundu yoksa yüzün sapsarı olmuş"

"Bilmiyorum ki iyiydim aslında hafifte karnım ağrıyor"

"Hadi kalk hastaneye gidelim"

"Yok yok geçer şimdi zaten kustum ya rahatladım uyuyayım sabaha birşeyim kalmaz"

"Ama sabaha kadar geçmezse kesin gideceğiz tamam mı?" başımla onaylayıp yorganın altına girdim ama hala bulanıyordu kasıklarımda da ağrı vardı regl da olmamıştım omu yaklaşmıştı acaba ozamanda böyle şeyler oluyordu.

Yatakta bir o tarafa bir bu tarafa dönsemde gözüme uyku girmemişti sabah ezanının sesiyle yataktan kalktım Murat'la beraber namazlarımızı kıldık aşağı kahvaltıya inecektik.

"Ayşe iyi misin bak hastaneye gitmemek için iyi gibi davranma yüzün hala sarı"

'İyiyim' demeye kalmadan yine bir öğürtüyle banyoya koştum.

"Murat git gelme bakma sakın"

"Saçmalama Ayşe iyi değilsin geceden beri kusup duruyorsun hadi gidiyoruz." diyip elimden tuttuğu gibi odadan çıkardı.

"Oğlum hayırdır nereye?"

"Baba Ayşe hasta hastaneye götüreceğim"

"Neyi var kızımın bende geliyorum"

"Yok anne birşeyim aslında iyiyim ben biraz midem bulanıyor da ağam da içi rahat etmedi"

"Aman yarabbim hadi hadi hemen gidelim" diyen Ruken anne sevinerek masadan kalktı bu tepkisine anlam veremedim. Beraber hastaneye geldik üçümüzde doktorun yanına girdik rahatsızlığımı söyledim. Doktor kan ve idrar testi istedi onları verip 1 saat kadar sonuçların çıkmasını bekledik. Sonuçlar çıktığında doktorun yanına girdik. Doktor sonuçlara bakıp gülümseyerek;

"Gözünüz aydın Ayşe hanım hamilesiniz"

Murat'la ben şaşırmış bir şekilde doktora baktık.

"Nasıl yani babamı oluyorum ben"

"Evet Murat bey sizinde gözünüz aydın"

Murat'la birbirimize sevinerek baktık.

"Allahhhhh çok şükür Allah'ım" diye sevinç çığlığı attı Murat.

"Ah ben tahmin ettiydim oyyy benim kuzularımında yavrusu olacak"

"Ayşe hanım birde ultrasonda bakalım buyrun böyle geçin"

Doktorun dediğiyle sedyeye geçtim.

"Evet keselerimiz oluşmuş birde kalp atışlarını dinleyelim" doktor kalp atışlarını dinlettiğinde çok duygulandım. Murat telefonla video çekip kalp atışlarını kaydetti.

"Bebeklerimiz gayet sağlıklı gözüküyor."

"Bebeklerimiz mi" diye şaşkınlıkla sordum.

"Evet 6 haftalık ikiz gebelik"

"Allah'ım hikmetinden sual olunmaz çok şükür yarabbim" diyen Ruken anne , ben , Murat hem şaşırmış hem çok sevinmiştik.

Doktor vitaminler yazmıştı 1 ay sonraya da kontrol vermişti.

Arabaya binip konağa doğru yol aldık.

Arabada sebepsizce ağlamaya başladım.

"Ayşe'm niye ağlıyorsun"

"Ben iki tane bebeğe nasıl bakacağım"

"Aaah bunun için ağlanır mı kızım ben varım burda değil iki tane beş bebek olsada bakarım sen hiç merak etme üzülme Allah nasip etmiş bundan güzelimi var"

"Annem doğru söylüyor Ayşe Rabbim bizi mahrum etmedi çok şükür evliliğimizi evlatla taçlandırdı"

"Haklısınız ben bu aralar biraz fazla duygusalım galiba ondan kaynaklı"

Biraz zaman sonra konağa geldik Ruken hanım sevine sevine girdi

"Emine koş çabuk bugün bayramdır bayram gelin ağanın istediği yemekleri yap meydan da lokma döktürün"

"Hayırdır hanımağam"

"Hayırdır hayırdır torunlar geliyor"

"Hadi gözünüz aydın Allah analı babalı büyütsün inşallah"

Ruken hanımın sesini duyan Nasuh baba koşar adım yanımıza geldi.

"Rabbimize şükürler olsun gözünüz aydın oğlum hayırlı evlat olsunlar inşallah"

"Sağol babam Allah razı olsun"

"Hanım akşama Bekir'leri de çağırın hep beraber yemek yiyelim"

"Olur bey ben ararım Dilan'ı gelirler akşama"

Hazırlıklar için mutfağa gitmek istesemde hepsi bir ağızdan olmaz diyerek beni odama gönderdiler Murat'la beraber odamıza çıktık.

İkimizde yatağımıza uzandık. Murat eliyle karnımı sevmeye başladı.

"Ayşe'm çok mutluyum burada minicik bebeklerimiz var bizim bebeklerimiz"

"Evet ağam bizden birer parça onlar acaba kime benzeyecekler cinsiyetleri ne olacak çok merak ediyorum"

"Sağlıklı olsunlar da cinsiyetin önemi yok ama huyları da kendileri de sana benzesin"

"Senin huyların da çok güzel Murat kendine haksızlık etme sen çok merhametli ve mert bir adamsın benim kocamsın"

"Demek böyle düşünüyorsun benim hakkımda güzel karım benim"

"Ben senin namını evlenmeden önce duymuştum herkes böyle söylüyor"

"Ama bunları senden duymak daha güzel"

Ona gülümseyerek baktım. Göğsüne yatıp uykuya daldım. Onun göğsünde hem huzurlu hemde güvende hissediyordum. Bir kaç saat sonra uyanıp odadan çıktık babamlar gelmek üzereydi inip onları karşıladık.

Babam halam abim Dilan Berfe hepsiyle tek tek görüştük Berfe'yi kucağımıza alıp sevdik gerçi artık el de avuçta durmuyordu minik kızımız 3 yaşındaydı.

Hep beraber sofraya oturduk yemeklerimizi yedik. Uzun zamandır böyle keyifli bir akşam yemeği yememiştik bütün sevdiklerimizle beraberdik. Çaylarımızı içmek için masadan kalkıp koltuklara oturduk Emine abla ve Zerde ikramlara başladılar kalkmaya çalışsamda Ruken annenin bakışıyla geri oturuyordum. Ruken anne söze girdi.

"Dünür hadi gözümüz aydın torunlarımız geliyor"

"Oyy benim kınalı kuzumun bebesimi olacakmış Allah analı babalı büyütsün inşallah halam"

"Sağol halam inşallah ikizmiş"

"Yaaa ne zamandır bu haberi bekliyorduk bir değil birde iki bebek halası olacağım Berfe'mde abla olacak öylemi"

"Evet halası inşallah hayırlısıyla olsunlarda"

"Kızım Allah analı babalı büyütsün inşallah keşke annende olsaydı da bugünleri görseydi küçük kızı Ayşesi evlendi okuyup öğretmen oldu şimdide ana olacak" babam bunları derken ağlamaya başladı yerimden kalktığım gibi gidip sarıldım. Bana babalığı en güzel şekilde yapmıştı onun kızı olmaktan hiç gocunmadım iyi ki benim babamdı.

"Babam sen hep bizimle ol yeterki bize hem analık hem babalık yaptın Allah seni başımızdan eksik etmesin."

Herkes tebriklerini etmişti tek bir kişi hariç Baran hiç birşey dememişti biz daha muhabbet ederken o salondan çıkıp gitmişti. Tek benim değil Murat'ın da dikkatini çekmişti. Dilan'ın beni dürtmesiyle ona döndüm biraz bebek ve hamilelik hakkında konuştuk vakit geç olduğunda müsade isteyip kalktılar bizlerde odamıza dağıldık.

"Ayşe Baran seni tebrik ettimi?"

"Hayır birşey demedi eskisi gibide denk gelmiyoruz zaten"

"Farkındayım hareketleri kaç zamandır dikkatimi çekiyor bana da hiç birşey demedi de konuşacağım bakalım derdi ne"

"Belki daha söyleyecektir üstüne gitme siz kardeşsiniz birbirinizi kırmayın"

"Dediğin gibi olsun bakalım biraz daha görmezden geleceğim hareketlerini şu düğünü bir olsun ozamanda düzelmezse ben ona yapacağımı bilirim"

Murat'ın dediğinin üstüne birşey demek istemedim ne diyebilirdim ki Baran'ın neden öyle davrandığını biliyordum ama alışacaktı buna mecburdu inşallah zamanla düzelirdi de Murat daha fazla şüphelenmezdi.

Bölüm sonumuz oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum 😊