Sabah güzel bir güne uyandım bugün işe gidecektim nedense bugün tam 4 tane duruşma vardı. Avukat olmak citten kolay değildi hazırlandım

Kombin böyle

Makyaj yaptım ve saçımı da düzleştirdim aşağı inip kendime sandviç yaptım

Aşkımmmmm günaydınnnnn♡♡♡

Sevgilim♡: Günaydınnnnnn balımmmmmm

iş çıkışı beni alabilir misinnnn annemlere söyledim bugün selinlerde kalıcam dedim eğer müsait değilsen gerçekten selinlerde kalıcamm

sevgilim♡: ben sana her zaman müsaitim aşkımmmm saat kaçta çıkıyorsun alıyım seni motorla

5 gibi sevgilim

sevgilim♡: tamam balım 5:00da ordayımmm

Telefonu cebime attım ve 11de olan duruşmaya girdim...

Duruşma güzel geçmişti kahve molası verdim ve saate baktım tam 1 saat sürmüştü yuh o kadar geçti mi ya ? İnsan sevdiği işi yapınca zamanın nasıl su gibi geçtiğini anlamıyor yarım saatlik bir moladan sonra 12 buçukta olan duruşmaya girdim bu sefer yarım saat daha uzun sürmüştü bu sefer hiç mola vermeden diğer duruşmaya girdim o da çok güzel geçmişti bu 1 saat çeyrek dkydı saat 3ü çeyrek geçiyordu 15 dklık bir moladan sonra gene bir duruşmaya girdim bu 1 buçuk saat sürmüştü çıkınca eşyalarımı topladım iş yerinin dışına çıktım demir motorla buraya geliyordu arkasında bir araba belirdi kurallara uymadan ilerliyordu büyük ihtimalle sarhoştu demir bile ne olduğunu anlayamadan araba demire çarptı

'DEMİR' koşmaya başladım demir kanlar içerisinde yerde yatıyordu yanına diz çöktüm nabzını kontrol ettim çok yavaş atıyordu iç kanama geçirebilirdi o yüzden hiç hareket ettirmedim hatta şu ana kadar ağladığımı bile yeni fark ediyordum ambulansı aradım konumu söyledim geldiler

Şu an ambulanstaydık demirin durumunun kötü olduğu söylendiğinde ben daha çok ağlamaya başladım ve tek bir şey söylüyordum 'ne olur beni bırakma ne olur yaşa demir...' hastaneye geldiğimizde hemen acile alındı ben kimseye haber vermemiştim ve vermeyecektim yarına kadar çünkü kötü bit durum olabilirdi üzülmelerini istemezsim sadece abime haber verdim o da geliyordu hastaneye doğru geliyordu bende elim ayağıma dolaşmış bir şekilde koridorda git gel yapıyordum ellerim tirtir titriyordu 'yaprak' dedi abim gelirken ' abi çok korkuyorum ya birşey olursa durumu ambulansta kötü dediler o giderse ben ne yaparım abi' dedim salya sümük 'tamam sakin ol yaprak demir güçlü biri neler atlattı o bunuda atlatır'...

Saatler geçti ama demirden bir haber yoktu o sırada doktor geldi ' demir kayanın tanıdıkları' biz ayağa kalktık ' demir bey çok güçlü biz bile ölür sanmıştık amabu zorlu ameliyatı yenmeyi başardı hasta yoğun bakıma alınacak uyanana kadar orada tutulacak sonrasında hastamızın tek bir kişi olmak şartıyla ziyaretçilere açık ancak hastamız çok kan kaybetmiş kan grubu aynı olan var mı ' abim hemen öne atıldı ' bizim kan gruplarımız aynı ben verebilirim' selim bey beyefendi kan verecek' dedi hemşireydi galiba

Abim kan verip geldi demir yoğun bakıma alınmıştı bizimkilere haber vermiştik hepimiz şu an demire kötü birşey olmamasını umaraktan bekliyorduk çaresizce o sırada doktor yanımıza geldi 'hastamızı görmek isteyen var mı' abim 'sen git hadi' dedi ' hastamız her şeyi hissetmekte olumsuz bir şey söylemeyin olur mu ' başımı salladım beni hazırladılar ben demirin yanında ki sandalyeye oturdum abimin annemleri oyalayacağını bildiğimden sorun etmeden demirin alnını öptüm ve saçlarını okşamaya başladım

' demir uyan hadi aç gözlerini bak ben burdayım' dedim ağlama isteğimi durdurmaya çalışarak

'Seni çok seviyorum ' dedim alnından kaçıncı öpüşüm olduğunu bilmeden o sırada doktor içeri girdi 'yaprak hanım artık çıkmanız gerekiyor' dedi 'biraz daha süre verseniz' başını hayır anlamında sallayarak 'maalesef çok bile durdunuz ' çıkmadan demire baktım tam kapıdan çıkacakken arkadan bir ses duyuldu halsizce bir ses 'yaprak, yaprak nerede?'

...

Burada bitirdim çünkü uzun bir yola çıkacağız yolda da size bir bölüm yetiştirmek istiyorum mümkünse akşam bir bölüm daha atmak istiyorum. Eğer bölümü beğendiyseniz oy vermeyi yorum yapmayı ve takip etmeyi unutmayın hepinizi öpüyorummm (^3^)/