Cenazeyi defnedelim, bunları konuşacağız.” diye cevap verdi, daha sonra kabristana doğru yola

çıktılar. Ahmet'in babasının defin işlemi sırasında Ahmet'in gözü birine takıldı; cidden oydu hayal

görmüyordu, gördüğü kişi lise aşkıydı, o da gelmişti. Ahmet, bunları düşünecek durumda değildi,

annesini teselli etmek zorundaydı.

Babası defnedilince herkes; komşular, akrabalar, babasının polis arkadaşları başsağlığı dileyip

gittiler. Amcası ve annesi kaldı sadece ve bir de o lise aşkı Merve…

Amcasına rica etti; “Annemi eve götürür müsün? Ben de birazdan geleceğim.” Amcasıyla annesi

eve gidince Merve ile ikisi kaldı, aralarında sadece mesafe vardı. Göz göze geldiler, Merve yanına

giderek:

“Başın sağ olsun.”

“Sağ ol.”

Merve aynı zamanda Ahmet'in komşusuydu. Ahmet ona çocukluktan beri âşıktı, küçükken birlikte

giderlerdi ilkokul ve ortaokula; lisede de bu değişmedi ama Ahmet, Merve'ye lisede söylemişti âşık

olduğunu. Ahmet içine kapanık olduğu için liseye kadar âşık olduğunu söyleyememişti. En sonunda

lisede korkusunu yenip Merve'ye sevdiğini söylemişti, Merve de ona karşı boş değildi, o da aşkına

karşılık vermişti. Lisede mutlu aşkları devam ederken Merve, Ahmet'ten soğumaya başlayıp onu

aldatmıştı. Bu yüzden Ahmet gerçek aşka olan inancını kaybetmişti. Gerçek aşk diye bir şey yok

düşüncesindeydi. Ahmet, Merve'ye hâlen kırgın olduğu için onunla çok konuşmamıştı, hoşça kal deyip

eve gitti.

Eve vardığında annesi bayılmış, başında akrabaları vardı. Doktor gelmiş muayene ediyordu.

“Önemli bir şey yokmuş, sadece güçsüz düşüp bayılmış.” dedi amcası.

“Amca gel, seninle baş başa konuşalım.” Ahmet ile amcası başka odaya geçip konuşmaya

başladılar.

“Amca ne oluyor, babamı şehit edenler de kim?”

“Biliyorsun baban polisti, bu yüzden hep suçlularla mücadele etti, terör olayı son günlerde iyice

arttı. Burnuma kötü kokular geliyor, bu mahallede bile terör destekçisi olabilir, evlerdeki ailelere karşı

da saldırı olabilir.”

“Amca sen ne diyorsun! Bunların başı kim? Herkes tehlikede o zaman.”

“Evet, tetikte olmakta fayda var.”

“O hâlde amca ben üniversiteyi dışarıdan bitireceğim. Burada annemin yanında kalacağım, ona

arkadaş olup onu koruyacağım.”

“Tamam o zaman, benim dükkân var, yanımda çalışırsın hem de annene bakar yalnız bırakmazsın.”

“Tamam amca, yardımların için teşekkür ederim, babamın intikamını almadan bana rahat yok.”

“Merak etme, onun intikamını alacağız.”

Ahmet'in amcası gaziydi; mesleği askerdi fakat bir çatışmada yaralanarak gazi olmuş, göreve

devam edemez raporu verilmişti. Amcası da memlekete gelip bir market açmış, hayatına öyle devam

ediyordu. Karısı ve çocuğu seneler öncesinde bir trafik kazasında ölmüşlerdi, amcası da bir daha

evlenmemiş, yalnız yaşamaya başlamıştı. Ahmet, amcasına;

“Ben o zaman birkaç gün kendimi toparlayıp yanına gelirim.” dedi