11.Bölüm

Düzenlenmiştir

Gözlerimi açtığımda bedenim aşırı yorgun olduğu için hala uyku diye direniyordu ama kalkıp Selçuk abiyi yakalamam gerekiyordu Selçuk abi istihbarat ta çalışıyordu Mirza ya verilen görevlerden o sorumluydu bir ara kendisi gitmek istemeyince mirzaya verdiklerini de duymuştum yataktan kalkıp lavaboya girdim ihtiyaçlarımı hallettikten sonra fırfırlı pembe elbisemi giyip üzerine de trencimi alıp sessizce evden çıkmıştım çizmelerimi giydiğim için elbisemin boyu pek önemli değildi ama çorap giymeyi unuttuğum için üşüyordum hızlıca dünki gördüğüm yere doğru yürümeye başladım inşallah yetişirim yoksa hiç birşey öğrenemem numarası da yoktu zaten adımlarımı daha da hızlandırmıştım gelmiştim ama ne gelen nede giden vardı of ya kaçırmiştim acaba arabanın olduğu yere gitsem ama ya oraya park etmediyse of ya hava da soğuktu zaten etrafıma bakarken birden köşedeki duvara yaslanmış ağzında sigarasıyla bana bakan Selçuk abiyi görmüştüm “heh buldum seni” istemsizce ağzımdan çıkan cümle ile kaşları çatılmıştı sigarasını yere atıp “beni mi arıyordun ufaklık” çok güzel ne dicektim şimdi “eee şey yani” sadece gözlerime bakıyordu “havada çok soğuk ya” ne alaka ya ne alakaaa malsın sen mal gözlerimi kapatmıştım “gel arabaya binelim” cidden canıma minnetti çünkü cidden üşümüştüm hala bana baktığını farkedince “olur” “gel bakalım kara gözlüm” arabanın yanına gelince hemen arabaya binmiştim sağolsun o da hemen klimayi açmıştı “işe mi gidiceksin dicem de cafe kapalı” “birine mi bir şey oldu” “yoksa sana mı” “yok yok kimseye bir şey olmadı merak etme banada olmadı yada oldu tam emin değilim” kaşlarını çatmıştı “ya vaktin varsa biraz konuşabilir miyiz” cidden bunu sormak arabaya binince mi aklıma gelmişti ama napim ya adam öyle bir bakıyordu ki nevrim dönmüştü resmen “konuşalım” “mahallede olmasak biri falan görür” başını sallayıp arabayı çalıştırmıştı mahallenin ilerisinde sahil vardı ve oraya gelmiştik arabayı durdurup bana dönmüştü “seni dinliyorum ufaklık” “mirza geçen gece görevde miydi” “Mirza mi” şaşırmış gibi duruyordu “tabi Mirza yı konuşucaz başka kimi konuşabiliriz ki” sinirlenmişti sanırım tam konuşucakken “gitmedi göreve falan benden habersiz de gidemez” yalan söylemişti bana bunu nasıl yapardı gözlerim dolmuştu Selçuk abiye bakıp “peki abimle aranız onun yüzünden mi” devam edememiştim “kapatalım bu meseleyi” “olmaz lütfen cevap ver bana” “evet abinle onun yüzünden aramız açıldı” susmuştum daha ne diyebilirdim ki başımı salladım sadece “başka sorun var mı” “yok” “ peki o zaman seni eve bırakayım” “gerek yok biraz sahilde dursam iyi olur” gözümden bir damla yaş düşmüştü “hay sikeyim ağlama” ettiği küfürle ona dönmüştüm “kusura bakma boş bulundum ağlama onun için değmez” haklıydı ama ona nasıl inandığımı düşünüyordum “ineyim ben cevap verdiğim için teşekkür ederim” tam inecekken kolumdan tutmuştu “inandın mı bana” “neden inanmım sen yalanı sevmezsin” “hatırlıyorsun” deyip gülmüştü “abimle az mı yalana dayanamam diye bağırdın” gülmüştüm “aşık gibiydiniz” başını salladı “madem Mirza yüzünden abime niye anlatmadın” “herşeyi planladığı için” kaşlarımı çatmıştım “engel olabilirdin” “oldum inanmayacağını bildiğim halde gittim emire anlattım ama o bana değil Mirza itine inandı” abim nasıl yapmıştı bunu “özür dilerim eskileri hatırlattım sanada “önemi yok” başımı sallamıştım “seni eve bırakacağım” “ama” “hasta olmanı istemiyorum” başımı sallamıştım mahalleye gelince aldığı yerde bırakmıştı “teşekkür ederim herşey için” “ne demek rica ederim üşüme git” “çok ince değil mi” başımı sallamıştım “bekle” deyip arabadan inmişti üzerindekini çıkarıp omuzlarıma koymuştu “gerek yok sen üşüceksin” “bana bir şey olmaz hadi eve git yeterince üşüdün” “teşekkür ederim” “çok fazla teşekkür ediyorsun küçüğüm” başımı yere indirip hızlı hızlı eve gitmiştim eve girince hala kimsenin uyanmadığını görünce sessizce odama çıkıp yatağa atmıştım kendimi ceketindeki kokusu o kadar güzeldi ki toprak ve erkeksi bir kokusu vardı napıyorum ya ben bunu saklamazsam abim ağzıma ederdi hızlıca dolabima astım sonra tekrar yatağa girdim Mirza ya kendimi tam kaptırmadan öğrenmiştim bu iyi olmuştu üzülürmüştüm ama en azından ona aşık olmamıştım tek şükür ettiğim konu buydu gözlerimi kapatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım