13.Bölüm

Düzenlenmiştir

Gelin odasına doğru adımlarımı hızlandırmıştım ama aklım hala onlardaydı busenin yanına girmiştim “yasemin nerdesin yaa çok fena telaş yaptım”arkasını bana dönünce “noldu kızım sana” “nolmuş” “ne demek Nolmuş şu makyajının haline bak” “ay önemli bir şey yok abim elbiseme laf etti sinirlerim bozuldu benimde” “emim misin başka bir şey yok değil mi” “tabiki de yok ne olabilir” düğün gününü mahvedemezdik zaten çok beklemişlerdi onun için olmazdı hemen makyajımı düzelttim “nikah memur geldi ama ortada yoktunuz sen geldiğine göre Selçuk kaldı” “Selçuk abi ne alaka” “burağın şahidi” başımı sallamıştım “makyajımı düzelttim ben bir ona bakayım o zaman” “iyi bak bakalım zaten sen hemen bulursun” demişti başımı sallayıp çıkmıştım odadan hızlıca arka tarafa doğru ilerledim nolur iyi olsun nolur dua ederek çıkmıştım ama hiç kimse ortada yoktu nerde bunlar kahretsin ya of abimi aramıştım ama açmamıştı hızlıca içeri girmiştim Burak abiyle karşılaşmıştık “Yasemin nerdesin hadi gel Selçuk’la seni arıyorduk” “Selçuk abi nerde” Kaşlarını çatmıştı “kim” “Selçuk abi” ne vardı şaşırılacak Allah aşkına “busenin yanında” onu beklemeden odaya doğru ilerledim nolur iyi olsun nolur o kadar hızlı yürüyordum ki kapıyı açıp içeri girdiğimde çok ciddi bir şekilde oturuyordu ama yüzünde hiç bir şey yoktu çok şükür “Selçuk abi” gözlerimiz buluşmuştu “iyi misin” yanıma gelip “iyiyim ufaklık” başımı sallayıp gülümsemiştim “hayırdır ya noluyor size” Burak abinin sorusuna Selçuk abi “ne olsun kardeşim daha” demişti şuan ona sarılsam kızar mıydı acaba saçmalama kızım adama abi diyorsun sarılmayı düşünüyorsun “eee hadi ne zaman evet diyoruz” kurduğum cümlenin mantığı nerdeydi çünkü ben göremiyordum da hepsi gülmüştü “ya gülmeyin ama hani şahidiz ya ondan dedim” “boşver sen onları gel biz evet demek için önden gidelim” kalbim sakin ol şahit eveti dicem başka herhangi bir evet yok yani sakin ol yanına yaklaşıp “abimle aranız iyi mi” “abinle aramız iyi değil” “iyi ama neden” “boşver küçüğüm sen bunlara takılma” ama nasıl ya herşeyi duymuştu abimle konuşmam gerekiyordu kesinlikle kenara geçip Buse ve Burak abiyi alkışlıyorduk onlar masaya oturduktan sonra şahitleride alalım deyince beraber çıkmıştık Selçuk abiyle aynı anda evet demiştik aslında kabul ediyoruz demeliydik ama o bana ayak uydurmuştu sanki biz evleniyorduk saçmalama yasemin kendine gel artık bir sürü derdin var cidden bunu mı düşünüyorsun kendime gelmem gerekiyordu nikah kıyılmıştı herkes yavaş yavaş gidiyordu abim ortalarda görünmüyor derken görmüştüm bana bakıp hadi bakışlarını atınca ona doğru yürümeye başlamıştım “abi annem nerde” “o gitti”başımı sallamıştım burak abileri tebrik edip arabaya binmiştik gençler arasında küçük bir yemek düzenlemişlerdi şimdi oraya gidicektik arabaya binmiştik abime dönüp “abi Selçuk abiyle barıştınızmı” abim bakışlarını bana çevirip “sanane kızım sen niye habire o herifin dibindesin” “abi ne diyorsun sen ya görmedin mi ağzıyla itiraf etti” “abi kendine gel Selçuk abi ve sizin arkadaşlığınız bambaşkaydı” “biliyorum ben bilmiyor muyum ama ben barışmak istesem Selçuk affeder mi beni sanıyorsun evet duydum dinlemeden rest çekmişim Selçuk şuan benimle iyi olmak ister mi sanıyorsun” Of “neden istemesin abi bence arkadaşlığınızı gözden geçirin” “daha fazla sen karışma güzelim tamam mı” başımı sallamıştım ama ben de yaseminsem sizi barıştıracaktım.