17.Bölüm

Düzenlenmiştir

Akşam olmuştu ve biz hala Hatice sultanlardaydık ne kadar gitmek istesek de bırakmamıştı akşam yemek için eğer abimler erken gelirse mangal yaptıracaktı tabi erken geleceklerini sanmıyordum “pamuğum şu selçuğu ben bi arim” telefonunu ona vermiştim kulağına götürüp beklemişti yok bu oğlan açmıyor telefonu annemde abimi aramıştı ama o da açmamıştı of ya nerde bunlar “pamuğum sen bizden daha akıllı çıktın yemekleri yaptın” “eee ben malımı biliyorum” ikisi de çok farklı bakıyordu “abimden bahsediyorum” bir şey mi dedik dedi ikiside aynı anda bir şey demeden Hatice sultandan gizlice telefonundan aldığım numarayı tuşlamıştım kulağıma götürüp açmasını beklemiştim bekledim bekledim ama yok tam kapatacaktim “kara gözlüm sen misin” Kara gözlüm mi o kimdi ki “Selçuk abi şey benim” “senmişsin” “seni anlamıyorum nerdesiniz” “bir şey mi oldu o it seni rahatsız mı etti “ “hayır da sizdeyşz hala ne zamana geleceksiniz” “biz daha buradayız” “peki” “görüşürüz kara gözlüm” bir şey dememe izin vermeden kapatmıştı kimdi bu kara gözlü kimdi bana hep ufaklığım küçüğüm derdi ama şimdi kara gözlüm diyordu gözlerim dolmuştu “pamuğum hadi seni bekliyoruz” yanlarına gidip zar zor yemek yemiştim “bu oğlanlar birbirini tekrar buldu ya kolay kolay gelmezler” annemle aralarında konuşuyorlardı “yavrum biz bahçeye çıkıyoruz gelecek misin” yok annem siz çıkın” onlar çıktıktan sonra masayı toplamıştım sonra pencerenin kenarına oturup onların gelmesini bekliyordum annemlerden de ses çıkmıyordu bu gece buradayız herhalde ama gözlerim kapanıyordu.

Yazardan

Hatice hanım içeri girip çocuklara kahve yapacaktı ama koltukta uyuya kalan kızı gibi sevdği yasemini görünce burda uyumasına gönlü razı gelmemişti “ay benim pamuğum uyumuş Selçuk buraya gel” hemen oğluna seslenmişti Selçuk “efendım anne” gördüğü kadın sayesinde dili tutulmuş gibi bakakalmıştı ne güzel uyuyordu aynı bir melek gibi Hatice hanım biliyordu oğlu bu kıza sevdalanmıştı tek bir şeyden emin değildi yaseminin oğlunu sevip sevmediğinden “oğlum” Hatice hanım oğlunun onu duymadığını farkedince dürtmüştü “oğlum yazık pamuğuma her yeri tutulur” “tutulmasın canı acır sonra ben Napim onu odama götüreyim kokusu sinsin” Hatice hanım oğlunun bu haline üzülmüştü ama elinden başka bir şey de gelmiyordu “tamam oğlum sen çıkar ama bu halinle nasıl çıkaracaksın” “hallederim anne ben sen kahve yap” demişti sevdiği kadını kucağına almıştı kokusu dolmuştu adamın burnuna nasıl da özlemişti kara gözlüsünün kokusunu çilek kokuyordu mis gibi odasına özenle ve dikkatle yalıyordu yasemin hafif uyanır gibi olmuştu ama “şşş uyu küçüğüm” “Selçuk” yine abi dememişti Selçuk demişti adamın kalbi hızlanmıştı “ölürüm kadın senin şu kokun için ölürüm” ölürdü adam gerçekten zar zor düşürmeden yatağa yatırılmıştı sevdiğini “bir kere öpsem kızar mısın” tam kızın anlını öpecekken “neden geç geldiniz bu kadar seni merak ettim” “sen beni mi merak ettin” “Kara gözlün kim Selçuk” “şşş uyu küçüğüm uyu ayık konuşalım hayal gibi geliyorsun” genç kız tekrar uykuya geri dönmüştü adam kızın anlını öpüp “hiç gitme küçüğüm” adam zar zor doğrulup kalkmıştı salona inmişti annesi oğlunu gördüğünde “kehveni iç uyursun” oğlu başını sallamıştı öbür kahveyi de emire götürmüştü Hatice hanım kimseyi bırakmamıştı bu gece hepsi orada uyumuştu…