18.Bölüm

Düzenlenmiştir

Gözlerimi açtığımda kendi yatağımda olmadığımı anladım burnuma Selçuk abinin kokusu doluyordu sanırım onun yatağındaydım bu his çok değişik hissettirmişti onun yastığına biraz daha sarılıp gözlerimi kapatmıştım kokusu beni mayıştırıyordu ama daha fazla uyuyamazdım yataktan kalkıp lavaboya girmiştim onun odasında olmak çok değişik hissettirmişti bana nasıl da düzenliydi ve herşey onun gibi kokuyordu hızlıca lavabodaki işlerimi halledip çıkmıştım buradan hiç çıkmak istemiyordum gözlerimi kapattım onun gözleri aklıma gelmişti beni iyice kendimi kaptırmıştım ama olmaması gerekiyordu kara gözlüsü vardı onun istemsiz gözlerim dolmuştu o sırada kapı çaldı “pamuğum uyanmışsın” yüzüme sahte gülümsememi takıp “uyandım pamuğum” “heh tamam yavrum kahvaltı hazır hadi gel kuzum” başımı sallayıp onunla beraber odadan çıkmak istemesem de çıkmıştım “Selçuk yasemin uyandı” sanırım üzerini değiştirecekti annem görünce “ooo uykucu hanım uyanmışsın” “günaydın annem” “yavrum dün gece sayende Hatice hiç birimizi göndermedi” sultanım yaa “ee napim ama pamuğumu uyandırmanıza içim el vermedi” gülmüştük masanın hazır olduğunu görünce oturmuştım “pamuğum neyin var senin iyi uyuyamadın mı” “yok uyudum sultanım” “durgun gibisin yoksa imkansız dediğin adam mı bir şey yaptı” ne diyebilirdim ki bakışlarımı çevirmiştim “hayırdır pamuğum kim bu seni üzen adam” oğlun demek istedim ama olmaz “ay sultanım beni kim üzebiliri yaa kimmm ben üzerim onları” yalan beni üzüyorlar beni “deli kızım benim ya” sonra Selçuk masaya gelmişti evet ona içimden artık Selçuk demeye karar vermiştim göz göze gelmemek için masadan gözlerimi kaldırmıyordum o da gelince yemeğe başlamıştık telefonum çalmıştı “pardon” deyip telefonu elime alıp kim olduğuna baktım cankuşum arıyordu “efendim canım” “vay be canın mıyım” bu mirzaydı masadan uzaklaşıp “ne istiyorsun” “seni” ciddi miydi bu ya “ben istemiyorum” tam kapatacakken “o gece gerçekten herşeyi duyduğuna emin misin ya hala bilmen gereken şeyler varsa” “ne bilmem gerekiyor” “Selçuk şeref” “düzgün konuş” sessim yükselince birden onunla göz göze gelmiştik bahçeye çıkmıştım “vay demek savunuyorsun” gülmüştü midemi bulandırıyordu o sırada telefon elimden alındı alan kişi Selçuk’tan başkası değildi “sen hangi yüzle arıyorsun lan piç” ne söyledi bilmiyorum ama Selçuk duraklamıştı “seni gebertirim laan” kolunu tutucaktım ama ben kimim ki onu sakinleştirmeye çalışayım geri adım atmıştım “senin belanı sikicem bir daha yasemini rahatsız etmeyeceksin duydum mu laan” kapatmıştı “bu piç seni rahatsız ediyor ve sen bana söylemiyor musun” “neyin olarak pardon da” şaşırmış gibi duruyordu “sen gidip kara gözlün mü ne onunla ilgilen” bir şey demesine izin vermeden içeri girmiştim ama o gelmemiş gitmişti