37.Bölüm

Canlarım kurgumu değiştirdim umarım beğenirsiniz 💖

Yasemin den

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim 'küçüğüm uyandın sonunda iyi misin nasıl hissediyorsun' 'Selçuk yaşıyorsun ölmemişsin çok korktum sana bir şey oldu diye çok korktum' ağlamaya başlamıştım 'şş geçti küçüğüm' sıkıca sarılmıştı bana aklıma silah sesi gelince ona döndüm "silah sesi geldi yoksa" "kimseye bir şey olmadı merak etme küçüğüm" derin bir nefes almıştim içeri abim annem Hatice sultan girmişti hepsi iyi olduğumu öğrenince derin nefes vermişlerdi vücudumda yaralar vardı mirzanin tokatladı yuzunden dudagim ve Kaşim patlamisti doktor uyaninca çıkış yapabileceğimi soyledigi için abim çıkış işlemlerini yaptırmaya gitmişti anneme dönüp "yarım bıraktığım işi tamamlamak istiyorum o yüzden siz abimle gitseniz olur mu" annemde "tamam kuzum sen nasıl istersen" gülumsemistim sonra Hatice sultan "oğlum biz emirle önden gidelim sizde yaseminle peşimizden gelirsiniz" selçuk başını sallamişti aslinda bu haldeyken onunla konuşmak istemezdim ama onu kaybettlğimi iliklerime kadar hissetmiştim bu yüzden artik onunla konuşmam gerekiyordu..

Arkadaşlar yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum🩷🌸