40.Bölüm

Selamm canlarım ben geldimm. Biraz geç oldu biliyorum ehehehe ama bu kitaba bir kaç bölümcük daha yazmaya karar verdim umarım beğenirsiniz💕🌸

Sevgili yazarınızdann

Yasemin gözlerini hastane odasında açmıştı. Yanında uyuyan bir adet annesi dışında odada hiç kimsecikler yoktu.

Oysa gözleri birini aramıştı ama bulamamıştı. Biraz kıpırdanmış olucakki annesi gözlerini açmıştı.

-Yavrum yasemin uyandın sonunda allahım sana şükürler olsun yavrum sonunda gözlerini açtı

Fatma hanımın gözlerinden yaşlar akıyordu yasemin kendini biraz zorlayarak.

- Su

Demişti. Annesi hemen ayağa kalkıp bir bardağa su doldurup yavaşça kızına içirmişti.

- Yavrum ben doktorlara haber verip hemen geliyorum tamam mı allahım bu bir mucize

Fatma hanım kendi kendine konuşa konuşa gidiyordu.

Yaseminden

En son ben vurulmuştum evet evet vurulmuştum değil mi ondan hastanedeydim peki ya Selçuk o nerdeydi neden yanımda yoktu oysa onu sevdiğimi söylemiştim. Söylemiştim değil mi?

Kendi kendime düşüncelerime dalarken içeri doktor girmişti.

- Yasemin hanım nasıl hissediyorsunuz kendinizi neden burda olduğunuzu biliyor musunuz

O da nasıl bir soruydu böyle vurulmuştum ve o yüzden burdada yatıyordum.

- Açıkçası her yerim ağrıyor

- Bu çok normal neredeyse 8 aydır komadasınız

Ne demişti doktor komada mıydım

- Neden burada olduğunuzu hatırlıyor musunuz?

Doktorun sorusuna cevap vermeyi düşündüm ama emin olamıyordum hala 8 aydır komada olduğumun şokunu yaşıyordum. Sessizce başımı olumsuz salladım.

- Bir yerden düşüp başını vurmuşsun ciddi bir beyin sarsıntısı geçirdiniz bundan dolayı beyin kanamasına bağlı komaya girdiniz çok şanslısınız ki yaşıyorsunuz

Yutkunmuştum herşey bir rüya mıydı yani Selçuk beni sevmiyor muydu bu bu olamaz olmasın. İstemsiz gözlerim dolmuştu.

- Nasıl yani ben şimdi 8 ay boyunca hep uyudum mu

- Maalesef

annem yanıma yaklaşıp elimi tutmuştu.

-Sonuç olarak uyandın yavrum önemli olan da bu

doktor rutin kontrollerini yapıp odadan çıkmıştı annemde Abimlere haber vermek için çıkmıştı. Tüm yaşadıklarım bir rüyaydı ama bana hepsi gerçek gelmişti nefesim kesilmişti resmen.

Bir süre sonra abim annem Cansu ve adını söylemek istemediğim mirza ve onun arkasında ellerinde çiçeklerle Selçuk girmişti.

Onu görünce sanki kalbim yerinden çıkıcakmış gibi atmaya başlamıştı.

Emir: Fıstığım sonunda açtın gözlerini iyi misin ağrın var mı

Başımı olumsuz anlamda sallamıştım Selçuk elindeki çiçekleri uzatıp kısa bir geçmiş olsun demişti ama gözleri rüyamdaki gibi bakmıyordu ve bu beni üzmüştü ama neden hepsi rüyaydı ona karşı neden böyle hissetmiştim.

Birazcık kısa oldu amaaa bir dahakine uzun yazıcam söz bu arada lütfen yorum ve oy vermeyi unutmayın.
Herşeyin rüya olmasını bekliyor muydunuz yoksa bu da kocaman bir oyun mu???