kitabı okumaya başladığını tarihi bu satıra bırakabilirsiniz..

gelecek bölümlerden kısa bir alıntıdır..

“Sinan, ne bu halin? Neden şalterin attı yine?”

“Abi,” soluk soluğa kalmıştım. Oysa koşmamıştım. “Abi yardım et.”

“Ne yapayım?”

“Boğuluyorum galiba. Dizlerim tutmuyor gibi.”

“Gel şuraya.”

Bedenimi sürüklercesine kenara çekti. Bir servis arabasının arkasına geçtik. Sırtımı arabaya yaslayarak yere oturdum. Abim de süratle kravatımı gevşetmişti.

“Ne oldu sana?”

“Sanırım, hislerim ters döndü.”

“O ne demek lan?”

Kendimi durdurmadım. Gözlerimi yumdum ve samimi bir kahkaha attım.

“Sonunda aklını da kaçırdın.”

Bir müddet güldüm. Güldükçe zihnim berraklaştı. Daha çok güldüm. Gülmek, tedaviydi o anda. Bense iflah olmaz bir hasta.

Garsonlardan biri, sırtımı yasladığım servis arabasını habersizce hareket ettirdi. Abim, geriye düşmeyeyim diye sırtımı destekledi. Bıkkındı. Yine de yaptı. Ayağa kalkmamı sağladı. Ellerini omuzlarıma koyup bedenimi sarstı.

“Derhal konuş. Neler oluyor?”

“Şu kız var ya.”

“Hangi kız?”

Sanki etrafımda binlerce kız varmış gibi. Elini dahi tutmadığım kız arkadaşlarımın isimleri –Selen dâhil- film şeridi misali gözlerimin arkasından geçti gitti.

“Berdel yapacağımız kız hani. Ağcıların kızı.”

“Maral mı?”

“Maral,” dedim tebessümler eşliğinde. Yüzüğümün sahibi.

“Ne olmuş Maral’a?”

“Maral’a değil, bana bir şey oldu?”

Daha önce hiç sarhoş olmamıştım. Ancak sarhoş olsaydım eğer böyle hissettirirdi herhalde. Sersem gibi. Sersemlemiş gibi. Dünyanın ekseni yerinden kaymış gibi.

Daha önce olmayanlarım ve ben. Geçmişim bomboş bir tuvaldi ve ben o tuvali Maral’ı uçurumdan kurtardığım gün doldurmaya başlamıştım. Gelecekteydim. Geçmişi çiziyordum. Belki de bu yüzden başarısızdım. Bu yüzden kaybediyordum. Zira ben bir kâşiftim. İlklerini yeni keşfeden, zamansız bir kâşif.

“Ne oldu sana? Delirtme Sinan beni. Ne oldu oğlum sana? Konuşsana.”

“Maral bana bir şey yaptı, abi.”

Maral bana bir şey yaptı ve gökteki yıldızlar mükemmel şahitler olarak havada kaldı.

“Ne yaptı? Maral sana ne yapmış olabilir lan?”

“Öptü,” dedim. Yanağım kaşındı. Öpücük, artık daha gerçek bir hale büründü.

“Ne? Ne dedin sen?”

“Duydun işte. Beni öptü dedim. Beni öptü.”

Instagram: hayalrafya