Biz insanlar hep birilerinin eleştirme pesinde olmuşuzdur. Yok o esmer , yok o beyaz , onun saçı siyah , bunu saçı sarı gibi gibi ...

Bir sürü belki bunlar koymaz bir insana ama en çok şu koyar ya o kadın , o yapamaz , o güçsüz ...

Ama bilmezler ki o güçsüz dedikleri kadın tüm dünyadaki sorunları ustlenebilecek kadar güçlüdür ama onu görmezler . Düştüğünde ayağa kalkmasını bilir görmezler , üzüldüğünde mutlu görünmeyi bilir görmezler , birine muhtaç olmadan yaşadığını dimdik ayakta durduğunu görmezler ...

O kadını ne zaman görürler bilirmisiniz ? Yere düşüp kalkamadığında , artık sorunlara göğüs gerecek gücü bittiğinde, açısından kahır olup bittiğinde , birilerine muhtaç olduğunda görürler .

Görürler ama biri de gidip yardım etmez onun bu hallerine gülüp geçerler . Ve bir durum var bu kadını kadın olmaktan bile utandırır bazen o konu ise namus ...

Gezmeyi sever diye namusuz olur kadın , erkek arkadaşı var diye namusuz olur , okudu diye namusuz olur , erkeklerin arasında namusuyla hakkı ile çalışıyor diye namusuz olur mu bir kadın ? Oluyormuş işte.

Mallesef bazı insanlar bu kadar düşüncesiz oluyor iste kadının değerini bilmeyenler oluyor genelde tabi bu . Şuan da yaşadığım durumda aynı bu şekildeydi .

Adanaya gelince ev bakım kendime dedim ve ev bakmaya başladım bir ikisine bakıptım ama hoşuma gitmemişti . Bende yeni bir eve bakmıştım ev hoşuma gitmişti . Sahibiyle anlaşma sağlamak için konuşmaya başladım

- tek mi yaşayacaksın ?

- evet tek yaşayacağım.

- sevgilin var mı senin tabi benimkide soru illaki vardır zamani kızlarından degilmisin

Bu kadın neyin peşinde acaba çok merak ediyorum cidden

- hayır yok üstelik olsa ne olur ki bu sizi ne alakadar eder ?

- hehehe eminim yoktur mesleğin ne senin?

- size bunu inandırmak zorunda değilim üstelik askerim

- kadın asker mi olurmuş belliydi zaten sevgilinin olmamasından oradaki erkeklerle halediyorsundur sen işi

Ben bunu yollarım bu kim köpek ki benim meslegime namusuna laf ediyor be

- ben arımla namusumla mesleğimi yapıyorum ve tutmuyorum aplacım vazgeçtim hoş sen bu zekayla zor bulursun kiracıda

Diyip çekip gittim ulan o kim ki meslegime laf ediyor . Sinirimden duramıyorum ya neyse yeni ev bakmaya gidiyim ...

Geldiğim ev çok hoşuma gitmişti kırasıda benim için uygundu hemde askeriyeye daha yakındı .

Teyze bana dönüp konuştu

- Tek mi yaşayacaksın kızım ?

- Evet tek yaşiyacam

- Ne meslek yapıyorsun kızım ?

- Askerim ben

Kadın şok içinde baktı kısa süre sonra o şok bakışların yerini guru bakışları aldı

- Hella olsun kızım sen ve senin gibiler sayesinde bu ülke düşmanlara korku salıyor

Kadın ile biraz daha konuştuk . Sonrasında temizlik malzemesi almak için bakkalın yerini öğrenip gerekli herşeyi aldım .

Eve gelip temizlik yaptım . Içeri havalansın diye elime ' özdemir asafın ' kitaplarından birini aldım . dışarı çıktım evin küçük ama şirin bir bahçesi vardı kenarda iki tane armut vardı yan yana .

Onlara gölge olması için kenarlarında bir ceviz bir de kırmızı elma ağacı vardı . Gidip sarı armut koltuğa oturdum tam kitaba odaklanmıştım ki bahçe kapısı açıldı giren baktığımda o an aklımda tek bir düşünce vardı ' inşallah burada yaşamıyordurlar'

Çünkü ben birine birkez daha bağlanıp acı çekmek istemiyordum aynı şekilde onlarında benim için ...

Şuan karşimda bana uzaylı görmüş gibi bakan bir adet Uraz Bozkurt var idi ...

Bölüm sonu ....

Sizce bundan sonra ne olacak ?

Bio aile hakkında düşünceleriniz neler ?

Siz kadın erkek ayrımı hakkında ne düşünüyorsunuz?

Sonraki bölümde görüşmek üzere

Sevgilerimle