Ya Hây..! ﷻ
Ya Bismillâh..!

Saatler gece yarısını gösterirken; Rahmânﷻ'ın yağmur sesleri, can telime vurup beni buralara kadar getirdiğini görmek elbette kalbimi kıpır kıpır doldurdu. Bunun için ne kadar şükretsem az gelir. Zira büyük sesler küçük kıpırtılarla olur.
Zorlu yamaçların esintisinde fırtınaya tutulmadan zirveye adımlarken gölgemizdeki tüm okurlara selam ederiz.

Virane gönlümüzün kırık testisinden boşalanları dillendirirken onun ilk göz ağrım olduğunu belirtmek isterim.

Rüzgarı Arkana Al,
Bozkırın edalı aşığı olan başaktan...
Duvağı hasretinde saklı gelincikten...
Gönlü gurbet ellerde kurak kalan toprağından dem vurur.
Esintiye kucak açmak iyidir iyi olmasına lakin
Kuzeyin muzur dalgalarını öğütleyen fırtınayı..
Ha bire asabiyet akıtan bulutlarını..
Köz yaşlarıyla toprağın sırrını örten yeşilliğini de unutturmaz.

Yine de bu masalda en çok da karanlığı terbiye eden bir sevdanın gurur çığlıklarını duyacaksınız.

Yazma sebebin, ilham kaynağın ne diye sorarsanız eğer...
Ruhuma elem veren ve dışarı çıkmadıkça yakamı bırakmayacak olan gönül sırlarım derim.

Gönülde umutlar tükenmezse şayet;

Yokluk, varlığın içinde hapsolur..
Kara kışlar, yazın nârına esir olur..
Gece, gündüze yalvarır nûrunda yok olmamak için..
Ateş, buza Mecnûn olur ruhunda eriyebilmek için..
Buz, ateşe Leylâ...

Ve Züleyha, Yusuf'a yâren olur; Bekleyişler Son Bulsun için...