" anne gitme anne" zeynep kabus görürken sahra hanım kızının odasına girdi kızının kabus gördüğünü anlayınca hemen yanına gitti

" zeynep uyan kızım kabus görüyorsun zeynep " zeynep aniden sıçrayarak uyanırken annesine sarıldı ağlayarak

" tamam kızım kabus gördün sadece geçti balım buradayım "

" anne çok kötüydü çok sen ölüyordun" sahra kızına acıyla baktı

" bak ben buradayım yanındayım annem hem onurlar gelecek hadi hazırlan "

" anne kendimi çok halsiz hissediyorum dün babamın söylediği şeyler " zeynepin gözleri dolarken sahra kızının saçlarını öptü

" takma sen kafana yavrum ben babanla konuşurum hem bak sözlün geliyor bekletme onu istersen " zeynep gülerek başını salladı ve sahraya sıkıca sarıldı

" iyi ki varsın anne"

" asıl sen iyiki varsın " o sırada kapı gürültüyle çalmaya başladı zeynep korkuyla annesine baktı

" anne bu kim ne oluyor "

" bilmiyorum yavrum sen burada dur belli ki ev sahibi geldi bekle burada" sahra odadan çıktığında zeynep korkuyla yatağa girmişti iyice yaşadıkları onu bu hâle getirmişti telefonu çaldı zeynep titreyen elleriyle telefonunu eline alıp açtığında onurdu arayan

" sevgilim hazırsan geliyoruz " zeynepim gözlerinden bir damla yaş akarken konuştu

" onur"

" zeyneo senim sesin niye öyle geliyor ağladın mı sen güzelim "

" onur ben korkuyorum " o sırada evin içinden gelen bağrışmalar zeynepi iyice korkuttu

" ne oldu güzelim neyden korkuyorsun hem o sesler ne zeynep!!!" Onurun sesi endişeyle çıkmıştı zeynep ağlarken odanın kapısı açıldığında gözleri annesini kanlar içinde ayakta zar zor durduğunu gördüğünde çığlık atmıştı

" onur annem onur çabuk gel ne olur "

Yarım saat sonra

" geçti bak ben buradayım yanındayım bebeğim korkma annene bir şey olmayacak san söz veriyorum olmayacak güzelim benim " zeynep hıçkıra hıçkıra ağlarken onur zeynepi sıkıca sarıldı burak ve mertte zeynepe sarılırken zeynep halâ ağlıyordu

" rüya gördüm zaten onur ölüyordu annem ölmesin onur annem ölmesin " onur zeynepin saçlarını öptü

" ölmeyecek güzelim benim ölmeyecek "

3 Saat sonra

İnsan çaresizliği sonuna kadar hissedermiydi zeynep hissediyordu annesi ölmüştü annesi gitmişti bu hayattan en çok koltuğu şey başına gelmişti o hep birini kaybetmekten korkmuştu bu hayatta onuda annesiyle yaşamıştı onur zeynepin yanımdan ayrılmazken zeynep bitkin bir şekilde yatıyordu yatakta onur zeynepe şefkatle baktı

" güzelim benim hadi biraz bir şeyler ye"

" istemiyorum onur canım istemiyor " onur zeynepin saçlarını öptü

" ama yiyemezsen zayıflarsın iyice bitanem zaten zayıfsın biraz bir şeyler ye bari "

" zorlam sevgilim biraz uyumak istiyorum şu an lütfen " onur çaresizce başını salladı ve zeynepin saçlarını öptü

" tamam ama bak seslen tamammi bir şey olursa ben salondayım " zeynep dolu gözlerle bakarken onur zeynepe sarıldı

" tamam ama kendimi toplayacağız tamam mı meleğim sen şimdi uyu"

" onur"

" efendim güzelim "

" iyi ki varsın " onur gülümseyerek zeynepi öptü

" asıl sen iyi ki varsın bitanem "

Evet arkadaşlar yeninkitabim karantina hudutsuz sevdayı kaldıracam çünkü o biraz kötü oldu size bir haberim daha var daire 7 ve no 26 'yı da kendime göre yazacağım umarım beğenirsiniz oy atmayı unutmayın canlar görüşürüz kendinize iyi bakın yazmaya ve okumaya duy beni ve karantina yarın gelecek daire 7 ise pazartesi sizleri seviyorum hoşçakalın ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤ bu arada biraz kısa olmuş olabilir ama uzun da yazmaya çalışam bye❤❤