Kuzeyin Bakış Açısı

Yine sıkıcı bir pazartesi sabahına gözlerimi açmıştım hızlıca duşa girdim giyindim ve çantamı takıp evden çıktım .Hoş ya beni durduran, oğlum nereye gidiyorsun diye soran biri yoktu

Annemle babamın aralarının iyi olduğunu söyleyemezdim , hemen her gün tartışırlar, tartışmaların sonu kavgaya, kavgaların sonu ağlama ve kapı çarpmalarıyla son bulur... ettikleri son kavgadan sonra babam gece yarısı ceketiyle arabanın anahtarını alıp çıkmıştı evden, günlerdir ortalarda görünmüyordu...annemi avutmak da bana kalmıştı dün internetten tarifine bakarak domates çorbası yapmaya çalışmıştım domatesleri rendelerken elimi de kesmiştim ,

Hay seveyim böyle işi!

Diyerek lahmacun sipariş etmiştim eve

Annem odasından çıkmıyordu , en azından ben varken çıkmadığını biliyordum

Okuldan döndükten sonra ders çalışıyor , odamı topluyor, sonra da keman antrenmanı yapıyordum..annem rafatsız olsa çalmazdım ama odama gelmediğine göre rahatsız değildi..9 yaşından beri keman çalıyordum, küçükken hep neşeli parçalar çalardım mutluluğumu yansıtırdım kemanla..

Bir de Eylül vardı tabii...Eylül Saraç...İlk gerçek arkadaşım..hatta tek arkadaşımdı...ailelerimiz arkadaş olduğu için tanışmıştık ilk başta sonra birbirimizin evlerine gide gele birbirimize alışmıştık, bazen bulutları şekillere benzetmeye çalışır, hayaller kurardık onunla... geleceğe yönelik hayallerimin hepsinde ben ve Eylül baş rollerdik...

Arkadaşlığımız 13 yaşındayken eylül ve ailesinin hiçbir şey demeden İzmir'i terk etmesiyle son buldu...Yurt dışına taşınmışlar..

Hiç iletişim kurmaya çalışmamıştı benimle onunla iletişim kurmaya çalışmıştım elbet ama uzun bir uğraş sonunda vazgeçmiştim

Lise Sınavına çok çalışıp fen lisesine yerleşmiştim..

Arada aklıma Eylül gelip gidiyordu, acaba şu an nasıldı, zaten çok güzeldi yine güzeldir, acaba çok arkadaşı var mı...peki erkek arkadaşı...bu ihtimali kafamdan hemen silmiştim neden böyle şeyler düşüneyim ki..

Okula geldiğimde sırama geçtim ve başımı ellerimin üstüne koyup dinlenmeye karar verdim

Hocanın Sesini duyunca uyandım, gözlerimi hafifçe kırpıştırdım ve hocaya baktım

Esin Hoca: Kendini arkadaşlarına tanıtmak ister misin

?: Tabii hocam tanıtırım

Görüntüden önce sese dikkat eden bir insan olmuşumdur hep...bu kızın sesi rüya gibiydi...

Yavaşça gözlerimi kızın olduğu tarafa çevirdim

Eylül: Ben Eylül Saraç 17 yaşındayım yurt dışından geldim , umarım iyi anlaşabiliriz

Gözlerim kızın gözlerini buldu...bu gerçek olamazdı...birisinin bana bunun gerçek olduğuna inandırması için sağlam bir tokat yemem gerekiyordu...yanlış mı duymuştum...eylül mü demişti...

Eylül...