Bu olamazdı gidebileceği onca mekan varken bu adliyeyi bulmuş, üstüne üstlük de tesadüf eseri mi karşılaşmıştık, onca yıl sonra onu karşımda görmek bana ne hissettiriyordu

Düşünceleri bir kenara bırakıp soğuk bakışlarımı Rayan ın gözlerine diktim

Hamlem karşısında keyfi yerine gelmiş gibi gülümsedi

-Eryam...ne tesadüf...

-Ya ne demezsin ne tesadüf...

- seni Son gördüğümden beri daha da güzelleşmişsin

Gözleri yüz hatlarım üzerinde kısa bir süre gezindi,

Kaşlarım hafifçe çatılmıştı , nerden çıkmıştı ki , burada ne işi vardı

-Senin burada ne işin var?

Rayan bana doğru bir adım attı, kendimi geriye doğru çektim bunun derdi neydi...

Kulağıma doğru eğilip fısıltıyı abdıran bir sesle şunları söyledi

- 1, sen değil siz diye çağrılmak hoşuma gider ya da...Rayan bey de diyebilirsin istersen , iş üstünde resmiyetimi takınmayı severim

Gözlerimi devirdim

-Bana bunu söyleyebilecek son kişi bile değilsin, sakın bana resmiyet öğretmeye kalkma ,

Saate baktım geç kalmıştım duruşmaya

-Of kahretsin geciktim , ne halin varsa gör işim gücüm var benim

Arkama döndüm ve ondan uzaklaşmaya başladım

Arkamdan gelen adım seslerini duymazdan gelerek yürüyordum ta ki kolumdan tutup beni kendine doğru çekene kadar...

-O kadar kolay gidemezsin Eryam, o kadar çabuk değil...

Sesi garip çıkıyordu yüzümü ona doğru döndüm

-Bırak beni Rayan..

Kolumdaki elinin tutuşu daha da sıklaştı

-Öyle bir niyetim var gibi mi gözüküyorum?

Sinirlenmeye başladım, 2 yıl sonra aniden karşıma çıktığı yetmezmiş gibi bir de bırakmıyordu bu ne pişkinlikti böyle

-Senin karşında bildiğin Eryam yok Rayan bey şimdi bırak beni sonu kötü bitmesin, şöhretine tacizcilik lekesi sürmek istiyorsan orası başka

Kolumu istemeye istemeye bıraktı

-Tanrıya şükür...

Ben ondan uzaklaşırken arkamdan seslendi

-Seninle konuşmam gereken önemli şeyler var Eryam, anlayacağını umuyorum...Aradığımda telefonunu aç ve beni dinle..gerçekten önemli..

Sesi gittikçe kısılırken 7 numaralı odaya girmiştim bile...