1.BÖLÜM:ZORBALIĞIN BAŞLANGICI

Annemin oturma odasından beri sesi geldi "kızım! Kıyafetlerini koydunmu kutuya?" Dedi. 19 yıllık evimizden taşınıyorduk. Çünkü bizi çok seven (!) Evin sahibi bizi evden çıkarıyordu. Annem adama yalvarsada adam inat etmiş 'sizi çıkarıcam' diyordu. Eh bizde Bursa'da bir ev bulamayınca Istanbul'dan bulduk. Kıyafetleri kutuya koyarken anneme seslendim "koyuyorum!" Diye bağırdım. Ablamda o sırada kendi odasındaki kıyafetleri koyuyordu kutuya.

evdeki tüm eşyaları kutulara koymuştuk. Diğer beyaz mobilyaları nakliyatçı taşıyacaktı.

Biz kutuları arabanın bagajına koyduk ve İstanbul'a gitmek için arabaya bindik. Bizim İstanbul'a gitmemiz uzun süreceği için biz şimdiden gidiyordukki nakliyatcıyı yeni evimizde karşılayalım diye.

babam arabayı çalıştırmıştı. Yolu izleyerek düşüncelere daldım.

tam şu yolda daha 7 yaşındayken babamla gittiğimiz marketden istediğim çikolatayı almadığı için bu yolda kaybolmuştum.

"baba! Baba! Bak bu çikolatayı almak istiyorum! Lütfen bundan alalım!" Diyordu küçük sıla. Babası küçük sılaya baktı. "Olmaz kızım,bak o çok pahalı" dedi babası anlayışla. Küçük sıla yüzünü asarak elindeki çikolatayı bıraktı. Babası başka şeylerle ilgilenirken koşarak marketden çıktı ve bir sokağa girdi. Küçük sıla kaybolmuştu! Babası telaşla küçük sılayı arıyordu. Babası perişan halde her yere bakıyordu. Küçük sılaysa korkmuştu,keşke babamı bırakmasaydım diyordu içinden. Babası sonunda küçük sılayı bulmuştu. Küçük sıla kaldırımda oturmuş ağlıyordu. Babası yanına geldi ve kızına sarıldı. O günden beri küçük sıla asla babasının ve annesinin elini bırakmamıştı...

gözümden bir damla yaş geldiğinde kendime geldim. Annem bana baktı "iyimisin kızım?" Dedi annem. Anneme baktım. "İyim" dedim. Ablam bana alayla baktı "ağladığına göre iyi değilsin" dedi. Ablama göz devirip önüme döndüm. Annem daha sonra gülümseyerek "yarın sabah İstanbul'da oluruz,sende yarın okula gitmezsin..." diyeceği sıra annem sözünü kestim "gitmek istiyorum!" Dedim. Evet gitmek istiyordum çünkü evde annemin dedikodularını duymak yerine gitmek daha iyiydi. Ablam gülerek "anne sıla senin dedikodularından bıktı!" Dedi. Annem ablama baktıkdan sonra bana döndü "İyi madem. Babanda senle gelirde kayıdını yapar sonra gidersin." dedi annem. "Tamam" dedim ve yolu izlemeye devam ettim. Acaba yeni okulum nasıldı? Eski okulum kadar iyimiydi? Ya da kötü mü? Derin bir nefes aldım ve araba koltuğuna başımı yaslayıp gözlerimi kapadım...

"kızım,hadi uyan geldik." Annemin sesiyle gözlerimi açtım. Gelmiştik. Merhaba istanbul. "Geldik mi?" Dedim. Annem gülümseyerek "geldik" dedi. Yavaşça arabadan indim ve istanbulun kokusunu içime çektim. Her yer çok güzeldi. Bizim evde zaten manzaralı bir yerdeydi.

Apartmanın içine girdim ve 2. Kata çıktım babam,annem ve ablam kutuları getiriyordu. Evin kapısını açtım ve içeriye girdim.

Kocaman bir oturma salonu vardı. Evi gezmek için kendi odama girdim. Biraz büyük bir odaydı. kendi odamdan çıktım ve ablamın odasına girdim. Benim odamdan büyüktü! Bu adeletsizcilikti! Somurtarak annemlerin odasina girdim. Annemlerin odası baya büyüktü. Birde ebeveynin lavobası vardı. Annemlerin odasından çıktım ve ortak lavobaya girdim. Orta büyüklükte bir lavobaydı.

Daha beyaz mobilyalar gelmemişti çünkü saat gecenin 3'üydü! Annem ve babam son kutular ile geldiler,ablamsa annemlerin arkasından geldi. Annem bana bakarak "kızım hadi sen uyu yarın okulun var" dedi annem. Anlamsızca anneme baktim. Nerede uyayacaktim? "Nerde uyayacağım?" Dedim. Ablam gülerek bana baktı "annemin kucağında" dedi. Tekrar göz devirdim ve ablama laf sokmaya çalıştım "ah doğru ya sen daha bebektin değilmi?" Dedim. Bu nasıl bir laf sokmatı böyle? O kadar berbat bir laf sokmaydıki! Ablam kahkaha atmaya başladı. Göz devirerek anneme baktım. "Şuraya minder atarız,pikeyide çekersin üzerine oldu" dedi annem. Onaylayarak kutulara bakmaya başladım.

En büyük kutunun üzerinde büyük yazılarla MİNDER KUTUSU yazıyordu. Kutuyu açtım ve 5 tane minder çıkardım. Pike almak gereği duymadım çünkü aşırı sıcaktı! Minderlerin üzerine yattım ve gözlerimi kapadım...

"kızım hadi kalk sabah oldu. Okula geç kalacaksın" yarı uykulu yarı uyanık bir şekilde annemin sesini duydum. Gözlerimi yavaş yavaş açtım "Tamam kalkıyorum" dedim ve gözlerimi ovalayarak ayağa kalktım. Ablam daha uyuyordu. Babam minderlerin birine oturmuş telefonuna bakıyordu. Lavobaya doğru yürüdüm ve elimi yüzümü yıkayıp kendi kıyafet kutumu bulmaya çalıştım. Buldukdan sonra siyah kısa kollu bir üst buldum. Altınaysa bol bir pantolon.

Giyindikden sonra babam ile evden çıkmak için ayakkabılarımızı giydik. Annem bana bakarak "hadi kızım Allah zihin açıklığı versin" dedi ve beni öptü.

arabaya binip okula geldik. Okulun adı YILDIRIM KOLEJİ yazıyordu. Arabadan babam ile indik ve müdürün odasına girdik. Siyah saçlı,koyu kahverengi gözlü,hafif bıyıklı orta yaşlı bir adam vardı. Adam bize bakarak "merhaba" dedi. Babam elini uzatarak "merhaba" dedi. Adam babamın elini sıktı. Adam "Bir sorunmu vardı?" Dedi. Babam gülümseyerek "yok,ben kızımın kayıt işlemleri için gelmiştim." Dedi. Adam gözlerini kısarak beni süzdü. Garip bir adamdı. "Peki" dedi adam. Ve devam etti "bu arada ben mehmet yıldırım" dedi adam.

kısa süre sonra işlemler bitmiş,babam eve gitmiş bense kendi sınıfımı arıyordum. Kısa süre sonra sınıfımı bulduktan sonra kapıyı 2 kere tıklattım ve girdim. Hoca bana baktı ve gülümsedi "gel kızım" dedi. Girdim ve hocaya gülümsedim. "Evet tanıt bakalım kendini" dedi hoca. Sınıfa döndüm "ben sıla Aslan,19 yaşındayım." Daha kendimi tanıtıcak bir şey bulamayınca boş bir sıraya oturdum. Hoca "hoşgeldin sılacım" dedi. Hocaya gülümseyerek karşılık verdim.

kısa süre sonra tenefüs zili çaldı ve yanıma sarı saçlı,mavi gözlü bir kız geldi bana yaklaştı "pişman olacaksın..."