16.BÖLÜM:ANİDEN SEN GELDİN VE MAHVETTİN BENİ

Sadece dört cümle! "ben sana aşık olmuşum" cümlesi! nasıl ya? nasıl! sen bana nasıl aşık olabilirsin? tek yaptığım hareket göz kırpıştırmak. iç sesim beni dürttü "hayattamısın sıla?" yok değilim! kendimde felan değilim! çarpıldım,öldüm,bayıldım! yaşamıyorum!

yiğit aramızdaki sessizliği bozdu "kırmam seni,ne istersen yaparım sı..." diyeceği sıra ben konuştum "benden ne bekliyorsun? benimde sana aşık olmamı felan mı?" dedim.nerden geliyordu bana bu cesaret hiç bir fikrim yoktu. iç sesim tekrar konuştu "aşık değilmiyiz?" değiliz tabiki! aşıkmıyız ya da? off! ben nelerle uğraşıyorum!

yiğit başını eğdi ve kaldırdı "senden bir beklentim yok,sadece hislerimi söylemek istedim" dedi. ben bu çocuğu nasıl kıyayım şimdi? bende böyle bir salaktım işte! "tamam düşünürüm" çıktı dudaklarımdan. tövbe! ben bunu nasıl dedim!

yiğitin dudaklarında minik bir sırıtış belirdi. sevindi çocuk. sıla düşündüğün şeye bak! düşünme kızım! düşünme! aşıkmısın sen adama! harbi ya ben aşıkmıydım?

"neyse ben gideyim artık" dedim ve yiğiti orada bırakıp gittim.

eve geldiğimde masaya oturmuş sınıfımı süslemek için çizdiğim çiçekleri kesiyor bir yandanda sohbet ediyorduk. annem konuştu "kız sıla! 22 yaşına geldin hala evlenemedin!" dedi. millet kızı evlenmesin diye dua okur annemin düşündüğüne bak! "anne ben 40'ımdan sonra evleneceğim" dedim. annem söylediğim şeyi ciddiye alarak "kız ben torunlerımı göremem ya!" dedi. ah annem seni böyle çok kandırırlar.

gülerek konuştum "öbür tarafta görürsün torunlarını" dedim. annem sonunda dalga geçtiğimi anladı ve omzuma vurdu "kız! sen benle dalgamı geçiyorsun!" dedi. üzgünüm anneciğim ama evet. babam konudan bağımsız olarak konuştu "hanım sen çay getirsene" dedi. ah be annem işi babama çay götürmekti(!)

bütün çiçekleri kestim ve çiçekleri alıp odama gittim. aklımda boyna "ben sana aşık olmuşum" cümlesi yankılanıyordu. çiçekleri kendi masama koydum ve boy aynamdan kendime baktım.

yüzümde aptal bir sırıtış oluştu. bu neyin sırıtışıydı şimdi? kendine gel sıla! hemen ciddileşip kendime çeki düzen verdim ve telefonumdan şarkı açıp gözlerimi kapattım şarkı kahraman deniz'in böyle sever şarkısıydı

"Tam da terk etmek üzereydim bu şehri...

ait olmadığım sokaklara dönmek için,"

tam bu anda bende şarkıya eşlik ettim.

"aniden sen geldin ve mahvettin beni..."

sustum ve dinlemeye devam ettim

"ben böyle güzel bir hata hiç görmemiştim.."

şarkıyı kapattım çünkü camıma taş atılmıştı! öfkeyle ayağa kalktım ve camımı açıp baktığımda tanıdık bir yüz ile karşılaştım. yiğit ile...

bu çocuk benim belamdı,çünkü bende yiğite aşık olmuştum...