20.BÖLÜM:YAKALANDIK

Ben direkt cama yapışmıştım. arkamdan alya onun arkasından batuhan batuhanın arkasından deniz.

şaka maka harbi gelmişti. bu adam fazla romantikliğinden dolayı bana kalp krizi geçittirecekti. yüzünde çapkın bir gülümseme vardı.

alya tüm romantikliliği bozup "ben yiğiti böyle hayal etmemiştim. maşaallah!" diye söylendi. çocuğu ayakta bekletmemek amaçlı öne atıldım ve camı açıp "gelsene" dedim.

batuhan ve yiğit kaynaşmış sohbet ediyordu. alya sohbetlerini bozup "varmı senin abin veya kardeşin?" dedi. olsa direkt kendine alıcak.

yiğit hafifçe gülümsedi "bir abim var." dedi. alya tam hevesle konuşacaktı ki yiğit tekrar konuştu "evli. bir kızı var adı yekta" dediğinde alyanın tüm hevesi yok oldu. ah be alya...

hayat 22 yaşıma gelince güzelleşmişti. sürekli dışlanıp zorbalık gören bir insanında hayatı değişebiliyormuş. ümidinizi kesmeyin. hep umudunuz olsun.

yiğit kolunu omzuma atıp beni kendine çekti. gülümsedim,gülümsedi.

bi zaman sonra ayağa kalkıp mutfağa gittim su içmek için. suyumu içtim ve tam gidiyordumki yiğit beni birden duvar ile bedeni arasında sıkıştırdı. tövbe Bismillah noluyo!

yiğit tam beni öpecekken arkadan babaannemin sesi geldi "noluyo burda!" Bismillah! naneyi yedik.

babaannem ikimizide sorgularken ben birden yine o manyak cesaretle "babaanne biz sevgiliyiz" dedim. babaannem ilk yiğiti süzdü sonra bana baktı "kızım böyle olmaz. o zaman gelsin istesin seni!"

yine aynı duygular yaşandı. hayat durdu herkes durdu tek babaannemin cümleleri yankılandı beynimde...