22.BÖLÜM:KALP KRİZİ

heycandan sarmalar boğazımda kaldı ve öksürmeye başladım. Yiğit sırtıma vuruyordu.

Şükür ki sarmaları yuttum ve Yiğite baktım "n-ne?" dedim. tövbe bismillah! yiğit tekrarladı "benimle evlenirmisin sıla? benimle bir ömür birlikte olmaya..." diyeceği sıra sözünü kestim "evet!"

koltuğa oturmuş annemin sorularını cevaplıyorduk. "oğlum sen eminsin değil mi?" dedi annem. emin anneciğim emin! sabahtan beri "oğlum sen eminsin değil mi?" diyor. "eminim" dedi yiğit. annembana döndü. sıra bana gelmişti "eminmisin" sorusu. "kızım sen?"dedi annem. derin bir nefes aldım "eminim anne"

7 ay sonra

yiğit ve ben evimizde kahvaltı ediyorduk. evleneli 3 ay geçmişti. zaman ne hızlı be...

yiğit ağzına bir tane domates attı "ablan ne zaman doğurmayı planlıyor güzelim?" dedi. ay! birde ablam başa dertti. herkes "yarın doğurursun sen" diyor ablama ertesi gün oluyor tık yok!

hadi be teyzesinin paşası doğ artık!

"bilmem" dedim. yiğit gülerek "bizde mi yapsak?" dedi. şimdi yiğit başlamıştı bir çoçuk yapalım mı? diye. derin bir nefes verdim "yiğit biliyorsun..." diyeceğim sıra o beni tamamladı "hazır değilsin" dedi. evet değildim.

yiğitin yanına geçip yanağına bir öpücük kondurduğumda gülümsedi.

tam o anda telefonum çaldı. telefonuma uzanıp arayan kişiye baktım, ablam...

tüm aile hastaneye gelmiştik. lakin ablam doğuruyordu! ay teyzesinin paşası,gülü,aslanı doğuyordu be! ablam ameliyathaneye girmişti. tüm aile ablamı ve Eymeni bekliyorduk. eymen,teyzesinin paşası...

hemşire kucağında ağlayan minik eymen ile bize doğru geliyordu. eymeni barış abinin kucağına verirken "hayırlı olsun" dediği an bir his yaşandı kalbimde. hismiydi? kalbim ağrıyordu,ağrımak değildi kalbime sanki bıçak saplanıyordu. birden yere düştüm ve gözlerim kapandı...

bu his değildi,bu kalp kriziydi...