24.BÖLÜM:YENİ AİLE ÜYESİ

Her şey durdu. kalbi durdu? yanlış algılamıyordum. sılanın kalbi durmuştu. hemşire sılanın üzerine örtüyü kapatacakken bağırmaya başladım "napıyorsun!" diye bağırdım. bir yandan gözlerim doluyordu. sıla beni bırakmazdı.

hemşirenin beni tuttuğu elinden kurtulup sılaya doğru ilerlerken bağırıyordum "ölmedi! kapatamazsınız yüzünü!" dedim. hemşire birden "yaşıyor!" diye bağırdı. o anda tüm duygularım birbirine karışmış bir şekilde hem göz yaşlarım dökülüyor hemde gülüyordum.

1 hafta sonra

sılanın anlatımıyla

tüm ailem hastane odasını kaplamıştı. bana ne olmuştu? kimse net bir cevap vermiyordu. derin bir nefes verdim. annem çorbayı bana içirmeye çalışıyordu. yeter be anne! valla kusucam! kusmak derken. benim harbi midem bulanıyordu. yüzümü buruşturup anneme baktım "anne yeter" dedim. yiğit elimi öpüp "içmelisin" dedi. "kusucam" dedim bende.

doktor odaya girmişti ki bu karışıklılığa baktı. "fazla kalabalık,hasta için iyi değil" dediği anda bende onu onaylayarak konuştum "evet!" diye bağırdım. neden bağırdığımı bilmiyordum. heycanlandım galiba. doktor gülümseyerek "ama güzel bir haberim daha var" dedi. herkes pür dikkat doktoru dinliyordu.

"tebrikler sıla hanım,1 aylık hamilesiniz. kalbiniz durduğunda bebeğe zarar vermemiş..."

bu bölüm biraz kısa oldu ama hemen yazıyorumm