9.BÖLÜM:ÇATI SOHBETİ

Anasınıfı öğretmenliği okuyordum. Çocuklar ile bağım çok iyiydi. Hatta bazı komşularımız çocuklarına benim bakmam için bize bırakırlardı!

Tuzlu kahve merasimine gelmiştik! En sevdiğim kısım! Ablam kahveleri yaptı ve getirdi. Herkese sırayla kahveleri dağıttı ve sonuncu olarak barış abiye verdi.

barış abi ablama "kahvenin içinde tuz varmı?" bakışı attı fakat ablam sadece gülümsedi. Ah be barış abi. harbi çocuğa üzülmüştüm. "ne üzülcem be! Umarım ablam o kahvenin içine çamaşır suyuda katmıştır!" ay Tövbeestafurruallah içimden şeytan çıktı vallahi!

Barış abi tuzlu kahveyi yarım bir şekilde içti. Adama bak be! Ablamın yaptığı kahveyi beğenmiyor! Terbiyesiz!

Yüzükler takıldı felan derken zaman hızlı bir şekilde geçmişti. Sonunda hafta sonu tatilinine girmiştik! evet tek düşündüğüm şey tatil! Acaba tatilde napsam ya? Tatile Ankara'yamı gitsek? paramı varda gitçen sıla!

Saat olmuş gece 1 annem hala evi temizliyordu. Bense üzerime rahat bir şeyler geçirmiş yatağımda uzanmıştım. Daha sonra uyuya kalmışım...

Gün ışığı ile gözlerimi açtım. Saat sabahın 9:40'ydıSabah olmuştu. Yeni bir gün. Yeni bir gün oluyorsa yeni bir hayat neden yoktu? Neden baştan başlamıyorduk bu hayata?

Derin bir nefes aldım ve telefonumu aldım ve yatağımda yatmış sosyal medyada gezindim.

yarım saat sonra herkes uyanmış kahvaltı ediyorduk. ablam sürekli parmağındaki yüzüğe bakıyordu. Görgüsüz gibi sürekli 'ay yüzüğüm benim!' Diyordu. Ne kadar aptalca bir hareket.

annem söze atladı "kızlar biz akşam komşularla apartmanın çatısına çıkıcaz" dedi. Çatıda sohbet... gerçekten en sevdiğim bir aktivite. İnsanlar okulda sohbet etsin,yolda sohbet etsin ama çatı sohbeti. Hayatımda gördüğüm en güzel şey!

evde kitap okuyarak,ablamla kavga ederek,telefona bakarak zaman geçirdim. Akşam olmuştu. Komşular ile çatıya çıktık ve çatıda duran taburelere oturduk.

"yüzüğüm nasıl hanımlar!" Dedi ablam. Ah be ablam. Ne kadar heycanlı oysaki. simay teyze söze girdi "valla çok güzel kızım!" Dedi. Nur teyze ablamın elini tuttu ve kendine çekip ablamın yüzüğünü inceledi "kız bu ne böyle! Ben daha kalınını isterdim." Dedi. Ah nur teyze... kocasından sevgi görememiş zavallı bir kadın.

"yokmu kız senin sevgilin falan?" Dedi simay teyze. Annem bana birden döndü. Yok tabiki anneciğim ne o öyle beni yiyecek gibi bir bakış? Ayrıca ben hayatımın sonuna kadar bekar yaşayacağım! Kendi paramı yiyeceğim! Hiç bir Allah'ın kulu benle evlenemez!

gururla söylendim "yok simay teyze. Ne o öyle sevgili felan öğk resmen boş zaman harcama" dedim. Ama şöyle biriyle sevgiliyken düşününcede fena olmuyor ha- of sıla saçmalama! Kendine gel! Sen bekar,güzel tatlış bir kızsın! Maşallah bana!

tam kendimi övmek için lafa atlayacakken sokaktan bir bağırış sesi duyduk "bir daha bu kıza el kaldırırsan!..." Dedi tanıdık bir ses. Kimdi lan o! Kimdi bir kıza el kaldıran! Gidip dövelimde akıllansın!

herkez ayağa kalkmış çatıdan beri sokağa bakıyordu. Annemse "Noluyo be?" Diye sorguluyordu. Dur be anneciğim! Bir dinleyelimde öyle konuş ne bu acele böyle?

bende simay teyzegelin yanlarına gelmiş sokağa bakarken birde ne göreyim! Tanıdık bi yüz ve yabancı bir yüz! Yanlarinda ağlayan bir kız... Ay bu şaka olmalıydı! Şaka!

heyyyioooooo! Bu sefer direkt attım bölümü. Oy felan katmayacağım 10. Bölümü yazdığım an atacağım. Sizleri seviyorum bbbbaaayyyyyssssss!♡