7. Bölüm

İyi okumalar:)

Yarı baygın yarı ayıktım, artık pes etmiştim dayanacak gücüm kalmamıştı. Zaten ayakta duramıyordum yere düşmüştüm. Elimden hiç birşey gelmiyordu. Zeminden destek alıp kalkmaya çalışıyordum ama nafile.

Ve aniden Koray'ın sesini duymuştum, kapıyı yumruklayıp bağırıyordu "DOĞA, DOĞA İYİ MİSİN? SES VER DOĞA." Dedi. Benim konuşacak gücüm kalmamıştı. Bir kaç kelime söylemeye çalıştım ama kelimelerimi sadece ben duyuyordum. Koray "Kurtarıcam seni güzelim, dayan lütfen dayan..." Dedi ve ardından kapıyı kırmaya başladı. Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı.

Koray kapıyı kırmış içeri girmişti, bunu hissediyordum. Ben karanlık bir boşluğa o ise benim hareketsiz bedenime bakıyordu. Koray hızla yanıma geldi ve hiç beklemeden beni kucağına aldı. "Geldim güzelim korkma, çıkarıcam seni buradan." Dedi. Koray'da öksürmeye başlamıştı, yürürken sendeliyordu.

...

Koray'dan

Okuldan çıkmıştık, ambulans dışarıda bekliyordu. Lan soktuğumun ambulansı madem geldin dalsana içeri, neyse.

Doğa'yı sedyeye yatırmışlardı "Hiç birşey olmayacak doğa, sana birşey olmaycak." Onun için neden bu kadar korkuyordum. Beni kendine çekiyordu. Doğa'nın yanında ben gidiyordum diğerleri ise arabayla arkamızdan geliyorlardı. "SİKTİĞİMİN GAZINA BİRAZ DAHA BASAMIYOR MUSUN ŞOFÖR?" Dememle ambulans biraz daha hızlı gitmeye başlamıştı. Doğa'ya bakınca kalbimde bir acı hissediyordum. Ona birşey olucak diye çok korkuyordum.

Hastaneye gelmiştik. Doğa'yı yoğun bakıma almışlardı ve solunum cihazına bağlamışlardı. Hemen ardından Barışlar gelmişti. Özge "Doğa nerde, nasıl iyi mi?" Dedi. Talya "CEVAP VERSENE KORAY, DOĞA NERDE?" Dedi. Acılarını hissedebiliyordum. "Yoğun bakımda." Dedim sesimdeki üzüntüyle.

Yarım saat sonra.

Kızlar odanın camından Doğa'yı izliyorlardı Barışlarda onların yanındaydı, kızlara destek oluyorlardı. Ben ise... bir köşede oturmuş, gözlerim ağlamaktan kıpkırmızı olmuş, boş boş duvara bakıyordum. "Lütfen iyi ol Doğa, lütfen." Sadece kendim duyacak şekilde kendi kendime konuşuyordum. "Bunu yapanları bir bulursam sikicem onları, hele bir Doğa'ya birşey olsun." Dedim bağırarak ve elimi yanımdaki koltuğa vurarak.

Beren "Doğa, doğa gözlerini açıyor." Dedi sesindeki heyecanla. Duyduğum gibi ayağa kalktım ve onların yanına gittim. Gerçekten de gözlerini açmıştı, az önceki acılı gözyaşları sevinç gözyaşlarına dönmüştü. "Doğa iyi misin güzelim? Duyuyor musun beni?" Dedim. Doğa sesimi duymuş olacakki yavaşça kafasını sallamıştı.

Hayatımda hiç bir kadın için bu kadar üzülmüş veya sevinmemiştim.

Bu esnada Alper hemşireye haber vermişti. Hemşire odaya girmişti ve Doğa'nın kontrollerini yapıyordu, işi bitince de çıkmıştı.

Kızlar hemen hemşirenin yanına gittiler. Talya "Durumu nasıl iyi mi?" Dedi. Hemşire "Merak etmeyin durumu gayet iyi, fakat fazlasıyla zehirli gaz solumuş ama endişelenecek bir şey yok." Dedi. Üzerimdeki bütün yükler gitmişti, o kadar rahatlamıştım ki.

Doğa'dan

Uyandığımda yoğun bakım odasındaydım. Dumandan dolayı biraz midem bulanıyordu ama iyiydim. Etrafıma bakındığımda odanın cam kısmından kızların beni izlediğini gördüm yanlarında da Giraylar vardı, Koray'ı görmemiştim derken Koray'ın onların yanına geldiğini gördüm. Gözleri kıpkırmızı olmuştu neden bu kadar çok endişelenmişti?

​​​​​​

​​​​​​