BİR BALIĞIN AĞZINDAN

Ablam ağlayarak uyandı. Yine her zaman ki gibi anılarından bir parça gördük birlikte. Benimde olduğum bir anıydı bu sefer. Yataktan kalktı ve odadan çıktı. Geri döndüğünde mantar vardı elinde. Birden bom deyince şaşırdım. Bu sefer rüyasını unutmamış mıydı? Hatırlıyor muydu artık her şeyi? Konuşup ona sormayı o kadar çok istiyordum ki. Ama tabi ki ağzımdan sadece baloncuk çıkıyordu.

Hatırlamıyordu. Nedense bunu biliyordum. Yıllardır hep böyleydi. Ha hatırladı ha hatırlayacak lakin şu zamana kadar hiç hatırlamadı. Sadece birkaç imge kalıyor aklında. Sonra onları da unutuyordu.

Bazen onun rüyalarına bağlı olmaktan nefret ediyordum. Bana geçmişimi hatırlatıyordu. Balık olarak lanetlenmeden önceki ablamla olan hayatımı... Normal balık olarak kalmak isterdim. Benim de anılarımı mühürlenseydi keşke. Yıllardır acı çekiyordum. Ölemiyordum da.

Şu küçücük bünyemle kaç defa fanustan atlamıştım lakin havadan da nefes alarak yaşayabiliyordum. Ne yaparlarsa yapsınlar yaşamaya da devam ediyordum.

Annem, babam, arkadaşlarım hepsini çok özlemiştim sadece ben değil onlarında bizi özlediğinden emindim. Acaba onlar bizim yaşadığımızı aslında dünya denen bu yerde olduğumuzu biliyorlar mıydı? Babam niye yıllardır bizi gelip almamıştı buradan bizi? O kadar mı kötü haldeydi Mortnia?

Muhtemelen sadece annem ve babam yaşamaya devam ettiğimizi tahmin ediyor. Çünkü ablam, dünya ve mortnia arasında bir kapı gibi.

O çok küçüklüğünden beri hem dünyaya hem buraya gidip geliyordu. Babamın benden farklı olarak dünyadan kızı olan ablam belki de tarihte ki tek gezegen sahibi ve dünyalı anneden doğan bir kız olabilir.

Benim annemle ablamın annesi evet aynı değil bazı sebeplerden dolayı. Annem mortnialı ve özel bir kandan geliyor.

Şanslı mıyım emin değilim ama şanssız olduğumuz çok açık. O gördüğü rüyaların aslında geçmişinin bir parçası olduğunu bilmeden unutuyor. Ama biliyorum ki o büyü bir gün bozulacak her şeyi net olarak hatırlayacak ve ablam bizi Mortniaya geri götürecek. O oldukça güçlü biridir. Şuan sadece hiçbir şeyi hatırlamıyor. Yine ağlıyordum evet neyse ki suyun içinde yaşıyorum da ablam görmüyordu.

Bir süre sonra ablam defterini alıp karşıma oturdu. Bana dikti o yeşil gözlerini ve bir süre izledi. Parmağını cama yaklaştırdı sonra sağa sola doğru yavaşça hareket ettirmeye başladı.

İçten içe gülmüştüm bu hareketine ağlamamı durdurmuştu. Parmağını takip ettim. Hep düşüncelere daldığında ve zihnini sakinleştirmek istediğinde böyle yapardı. Bir şarkı mırıldanmaya başladı. Sırtını arkasında ki duvara yasladı ardından tavanı baktı uzunca bir süre.

Söylediği şarkı annemin ona öğrettiği su kelebekleri şarkısıydı. Bunu ona kimin öğrettiğini biliyor muydu acaba şuanda ya da ne bileyim annemin ona öğrettiği anı mı hatırlıyordu parça parça. Bence hiçbiri. Nereden bildiğini bilmediği bu şarkıyı mırıldanıp sadece tavanı izliyor işte.

Gözlerinden bir iki damla yaş aktı ardı ardına. Bu sefer gözyaşlarını silmedi.

Ablamın kafasının içinde neler olduğunu çok merak ettim. Sesli düşünmediği için bilmediğim onca şeyi. Bir kez daha babama çok sinir oldum bizi bu duruma düşürdüğü için. Onu kolay kolay affetmeyecektim.

Daha güçlü olsaydı bizi koruyabilseydi bu durumda olmayacaktık. Bu acıyla kahrolup yaşamayacaktım bu şekilde.

Balık olarak ömrüm var mıydı bilmiyordum. Varsa da ne kadar kalmıştı acaba? Şuan bildiğim tek şey kendi isteğimle ölemediğimdi. Ölümsüz olduğuma inansam da bir tarafım ölümün yaklaştığını söylüyordu.4 yıl bu formda yaşamıştım zaten ama ömrümü ne belirliyordu? Bu yılı da çıkarabilecek miydim ki?

Balık lilinin kim olduğunu an itibariyle biliyorsunuz. Her ne kadar ablası bilmesede. Arada bir lilinin bakış açısından da yazmayı düşünüyorum okumak ister misiniz? Yazmalı mıyım? Sizinde düşüncelerinizi almak istiyorum.

Yorum ve beğeni atmayı unutmayınn. Sevgilerle.