Luna : Şimdi daha iyi misin?

Tuğkan : İyiyim, çay çok iyi geldi. Eline sağlık.

Luna :

Tuğkan : Sen mutlu mu oldun şimdi?

Luna : Evet.

Tuğkan : Ne güzel.

Luna : İyi. Güzel.

Tuğkan : Sen neden hep böyle katısın? Yani içe dönük bir çocukluk falan mı geçirdin,

Luna : Yoo, ne bileyim tabiatım böyle.

Tuğkan : Anladım. Bu arada bayağıdır defter bende, unuttun defteri.

Luna : Sorun olmaz, ben yeni bir defter çıkarttım çoktan. Sende kalabilir.

Tuğkan : Para?

Luna : Sonra bana bir kahve alırsın, ödeşiriz.

Tuğkan :

Dün çözemediğim soruyu çözerken çektim.

Luna : Bir insan neden bir başkasının fotoğrafını çeker? Yani bunu yargılamak için sormuyorum gerçekten nedenini merak ediyorum.

Tuğkan : Yani, sevdiği için? Bence bu yüzden olabilir. Birini kendine çok yakın görüyorsun falan işte.

Luna : Olabilir, ben de senin fotoğrafını çekmiştim.

Tuğkan : Bakayım.

Luna : Olmaz.

Tuğkan : Yaa, bakayım.

Luna : Tamam.

Tuğkan : Aowjwhejwısjjs. Kirici.

Luna : Kırıl diye yapmamıştım, özür dilerim.

Tuğkan : Sen şaka da yapabiliyorsun bayağı ya wmjswowhıwlw. Kırılmadım, şaka yaptım.

Luna : İyi bari.

Tuğkan : Sana bir şey sorabilir miyim?

Luna : Sor.

Tuğkan : Hiç aşık oldun mu? Yakın zamanda.

Luna : Olmadım. Niye sordun ki?

Tuğkan : Öylesine, merak ettim. Arkadaşlar böyle şeyleri bilir yani.

Luna : Anladım, senin var mı hoşlandığın biri?

Tuğkan : Var, çok güzel biri. Şiir gibi, o laflarına, ellerine, kalbine şiirler yazılır. Çok iyi biri ama olmaz. Ben Bağcılar kız Nişantaşı, ben kuru fasulye kız Rus mantısı. O alakayız işte.

Luna : Öyle düşünme, sen de güzelsin. Yerme kendini.

Tuğkan : Öyle mi düşünüyorsun cidden?

Luna : Evet.

Tuğkan : Mutlu oldum.

Luna : Mutlu ol, sana en yakışan duygu bu.

Tuğkan: Sana da öyle.