(Tuğkan'sız Grup Grubu)

Soner : Tuğkan'ın evi boş, kendi de gitmiş ve telefonlarına bakmıyor.

Luna : Beni ilgilendirmiyor.

Soner : Bak, bu belki sana şaka geliyor ama Tuğkan seni bilerek kırmadı. Cidden önem vermeliyiz bu duruma. Sonra senin de benim de pişman olacağım sonuçlar ortaya çıkabilir.

Emrecan : Soner ne biliyorsan söyle artık. Sürekli ağzında böyle şeyler geveliyorsun.

Soner : Ondan önce Tuğkan'ı bulmalıyız.

Luna : Nerede olabilir?

Luna kapının çalmasıyla telefonu elinden bırakıp kapıyı açtı, kimin geldiğine bile bakmadan açtığı kapıyı karşısındaki kişiyi görmesiyle sıkı sıkıya tuttu.

"Tuğkan, ne oldu sana?" Tuğkan, elleri mosmor ve kan içindeydi. Uykusuz, bitkin ve gözleri ağlamaklıydı.

Hiçbir şey demeyince Luna onu içeri aldı, o bir ölü gibi kim nereye yönlendirirse oraya gidiyordu.

"İyi misin? Bir cevap ver."

"Luna ben daha fazla devam edemeyeceğimi hissettim, öleceğim sandım. Ölmekten korktum, yalnız ölmekten korktum. Senin yanında tüm gücümü bulabileceğimi biliyorum." soğuk ve kanlı elleriyle Luna'nın ellerini tutunca Luna da onun elini sıkı sıkıya tuttu.

"Asla yalnız olmayacaksın, bu yolda o elleri mahvetmene izin vermeyeceğim. Gerekirse senin yerine ben ellerimi feda edeceğim. Anladın mı?"

"Bilmiyorum." Tuğkan cebindeki hapı içti ve donuk gözlerle etrafa bakmaya devam etti.

"Eğer çok kötü olursam korkma, Soner'i ara tamam mı? Sana hiçbir şey yapmam, vurmam, korkma. Ben dokunamam bile sana. Kıyamam."

"Tuğkan, ben senden asla korkmayacağım ve seni yargılamayacağım. Ellerini silmek için bir şeyler getireceğim." Luna yanından kalkacakken sıkıca elini tuttu.

"Gitme, lütfen."

"Tamam, gitmeyeceğim. Sana ne oldu böyle?"

"Bir şeyim yok! Hayır, yok."

"Tamam, şey düşün, hani ilk tanıştığımız gün var ya. O gün çok güzeldi bence, mutluyduk, ne gülmüştük o zamanlar. Şu anı güzelleştirmek için bazen geçmişteki anıları kullanmak gerekir."

"Ben arkamı önümü, geçmişimi geleceğimi bulamıyorum artık. Bazen yolları bulamıyorum, kim olduğumu bile karıştırıyorum. Kimim ben? Eğlenceli biri miyim, deli miyim ya da böyle depresif miyim?"

"Sen benim biricik sevgilimsin. Ne olursa olsun bu gerçek ile ayakta durabilirsin."

"Biliyorum, huzur bulduğum için buraya geldim. Daha doğrusu ayaklarım buraya getirdi beni ama hemen iyileşmemi bekleme. Acıya alışmam gerek."