(Gökyüzü deniz ile ilk tanıştığında, ailesinin evindeyken tuttuğu günlük.)

"Ne kadar da güzel bir duyguymuş sevilmek. Ben hayatım boyunca sevilmedim, belki de hayatımın geri kalanında sevileceğim ve beni rüyada gibi yaşatacak bir adamı buldum. Eğer celladım olacaksa da bu aşk celladım olsun benim. Ama öyle kötü düşünmek yok, aşığım ben ona. O beni korur, kollar... Zarar veremez bana. Babam gibi değil o. Ben hep babam gibi bir adamla tanışmaktan korktum ve böyle bir şey yaşanmadı. Çok şükür. Babam beni karanlıklara attı, o adam ise beni kurtardı.

Artık düştüğüm zaman kanayan dizlerimi saracak biri vardı. Ölmek istediğim zaman o jileti bileğimde kaydıracak birinin aksine.

Ona 'seni seviyorum' demedim ama sevdim.

O bana 'seni seviyorum' demedi ama sevdi."

Derin bir nefesle beraber çenesi titredi Deniz'in. Ağladı, sızladı ama hiçbir şey onun yaptığı kötülüklerin bedeli olmadı. Geride kalanları okuyup okuyup içine bir kıvılcım daha düşecekti sadece. Birinin hayallerini nasıl yıktığını bir dizi gibi izleyecekti bundan sonra. İçi yana yana, acıya acıya, kanaya kanaya...