Eren: Teyzem kalp krizi geçirmiş hastanedeyiz.

Can: Ne, Gökhan nerede şimdi?

Eren: Zaten üç gün önce olmuş da kimse bana haber vermemiş.

Enfal, Gökhan kişisini gruptan çıakrdı

Enfal: Gökhan haber verecek halde değil, gece olan o ruj olayı da Dilan'a aitmiş. Sabah baygınlık geçiriyordu neredeyse, o yüzden biraz dinleniyor.

Efe: Şimdi iyi değil mi? Yoksa hastaneye gidelim.

Enfal: Bilmiyorum, bir şey olursa haber veririm ama zaten her şeyin patlak vereceği belliydi. Annesi ölüm döşeğinde olup da mutlu olan birini görmedim, üstüne çocuğunun öldüğünü de öğrenişi. Ben bile bunun psikolojisini senelerce atlatamadım.

Eren: Annesi hastaneden çıksın, bir kereliğine de olsa konuşsun o zaman düzelir. Gökhan'ın yapısı güçlü.

Can: Aynen.

Enfal: Hâlâ belli ettiği yok da düzensiz uyku ve yemek düzeninden Eren'e dönmüş.

Eren: Eniştem izin versin ya da vermesin ben yengemi bir kere Gökhan'la görüştüreceğim.

Enfal: Bir insanı annesiyle görüştürmemek için deccal olmak gerekir, ha o şartı kabul edip daha da o adamla birlikte olan kadına da ne denir bilemem.

Eren: Kaynanan denir.

Can: Ahahah ilahi Eren. Biliyoruz, Gökhan ile enişte yumruk yumruğa kavga etmeseydi bu olmazdı.

Efe: O zaman o da Gökhan'ın babası hakkında düzgün konuşacaktı. Annesi ile ne kadar saygı sevgi bağları kopsa da o adam Gökhan'ın babası.

Enfal: Hepsi doğru ama Gökhan annesi ile görüşmeyi kabul edecek mi?

Eren: İyi olduğundan emin olmak ister. Yalandan görüşür.

Enfal: Doğru.

Naz: Ya, Gökhan abi çok konuşuyorum diye beni giyinme odasına kilitledi yeni uyanmışım. Kapıyı açar mısınız?

Enfal: Vay ayı vay.

Can: Açın lan minnoşumun kapısını

Eren: Minnoş

Naz: Eren gelirsem ağzına sıçarım.