Albayın telefonu ile bu tür durımlara öok dikkat eden Selindahil kalkmıştı. Ve sadece on beş dakikaya varmamız gereken bir yer vardı. Okul.

Bu sefer şerefsiz varlıklar okullara saldırıp tüm ülkenin gözdesi olan çocuklara ve öğretim görevlilerine kumpas kurmuşlardı.

Askeriyeye gidip hızla kamuflajlarımızı giyip silahlarımızı kuşandıktan sonra yola çıkmıştık. Okula vardığımızda karma karışık bir ortam ile karşılaşmıştık.

"Barış ve Kayra, siz nişan alabileceğiniz yerlere yerleşin. Ateş ve Asya benimle sağ taraftan geliyorsunuz. Alev, Selin ve Gökay sizde sol taraftan geliyorsunuz. İçeriyi biz temizliyoruz. Dışarıyı diğer ekip temizliyor." Dedi komutanım. Hepimiz başımızla onaylayıp dağıldık.

İçeri girdiğimde ilk başta ilk sağ girişte kalan öğretmenler odasına girdik. Gördüğümüz manzara komikti. Rehin aldıklarını sandıkları öğretmenleri kurtarmak için başladık.

"Daha fazla yaklaşma yoksa hoca ölür." Dedi karşımdaki soysuz bıçağı daha çok öğretmenin boğazına dayayarak.

"Biz kimiz biliyorsun değil mi?"

"Evet Türk askerleri."

"Heh evet işte o yüzden senin ebeni s-" Bu noktada dilimi ısırdım. "Anladın sen devamını. Sal bıçağı." Adam dinlemeyip dahada bastırınca hoca korkudan ağlamaya başladı.

Ben oldukça rahat bir şekilde adama ani bir hareketle yaklaşıp yan tarafındaki tam kamburga kemiği ve böbreklerine denk gelen yere bir tekme indirdim. Onun acısıyla düşen bıçağın ardından öğretmen koşarak kaçmıştı. Yerde kıvranan adama bir mermi sıktıktan sonra tırnaklarıma bakarak uzaklaştım.

Bu katta öğretmenler odasından başka bir şey gözükmesiği için üst katlara doğru temkinlice yol aldık. Üst kata vardığımızda neredeyse tüm sınıfların rehin alındığını gördük. Göz teması ile herkes farklı bir sınıfa doğru ilerledi. Okul Edirne'nin en büyük okuluyudu. Ve bu yüzden sınıf araları çok genişti. Ara ara boşluklar vardı. Ve o boşluklar bir teroristin saklanabileceği kadar derindi.

O yüzden daha dikkatli davranıyordum.

Fakat tam karşımdaki sınıftam haykıran bir çocuk sesi geldiği için hareketim duraksadı.

Sınıfa doğru ilerleyip kapıyı açmaya çalıştım. Hali ile kapı kitliydi.

"Aç kapıyı!"

"Kimsin sen?!"

"Ecelin geldi! Türk Askeri!" Dedikten sonra daha fazla dayanamayarak kapıyı zorladım. Açılmagınca kırmak zorunda kaldım.

Kapıyı açınca gördüğüm manzara kanımı dondurmuştu...

Ben şok içince sınıfa bakarken terorist gülmeye başladı. Daha fazla uzatmadan tek bir kurşunla onu beyninden vurdum.

Tekrardan gözümü sınıfa çevirdim.

Size sadece tek bir söz söylemek istiyorum.

Onlar artık vatanın bağrında yaşayan masum ve hayat dolu çocuklardı.

Vatan sağ olsun...

...

Evet anladığınız şey...