Yaklaştığımda gördüğüm kadarıyla bir adam kadına sokak ortasında şiddet uyguluyordu ve kimse buna bir şey demiyordu. Adamın böyle terbiyesizce bir şey yapmasına ayrı imsanların tepki vermemesine ayrı sinirlenmiştim. Ve bu sinirimi atabileceğim bir şeref yoksunu vardı karşımda. Önce sadece söz ile uyarmak istedim.

"Kardeşim ne yapıyorsun sen? Serseri misin?" Adam durmayıp daha hızlı vurmaya başlayınca en sonunda bir el atmam gerektiğini anladım. Ensesinden tuttuğumda her eğitimsiz gibi aynı şeyi söyledi. "Ya bir siktir git. Tek vuruşumla dağılırsın zaten." Evet bu daha eğitimsizmiş. Ama sıkıntı şu ki ben özel kuvvetlerde eğitim gördüm.

Hiç bir şey demeden kız ile arasına girdim. Ve yumruk atmak için bekleyen elini tuttum. Tuttuğum gibi kavradım ve ters döndürdüm. Acıyla bağıran adamın sesine insanlar toplanmaya başlamıştı.

Adamın elini bıraktığımda geriledi ona doğru ilerledim Çağın'ın kıza yardım ettiğini görmüştüm. "Sen kaşındın." Diye bana yaklaşmaya çalıştı. Çenesine yediği yumruk ile sendeledi. Beklemediğim bir anda bıçak çıkararak rehin almış gibi yaparak arkamdan kolunu boynuma doladı. İşte hatayı burada yapmıştı.

Elimi adamın elinin üzerine sardım ve bıçak tutan eline ters bir hamle yaptım. Yere düşen bıçağı ayağımla uzaklaştırdıktan sonra. Kolundan kurtularak ters döndürdüm. Acıyla büküldüğü sırada kolundan gelen çatırdama sesi ile etraftaki insanlar bu tarafa gelmeye çalıştı. Zaten zor ayakta duran diz eklemlerinden birine sert bir tekme indirdikten sonra bıraktım.

Tam nefeslendiğim sırada polis sirebkeri duyuldu. Önce gelen ekip bir bana birde adama baktı. Polisler ise hiç bir yanıt beklemeden beni arabalarına doğru ilerletti.

...

"Aramak istediğiniz, kefil ve ya kefilleriniz var mı?" Diye sordu önümdeki polis. Henüz asker olduğumu söylememiştim. Çünkü asker olmam insanları yolun ortasında haketse bile dövebileceğim anlamına gelmiyordu.

"Var, ağabeyim." Diye yanıtladım. Polis memuru bana telefonunu uzattı ve ağabeyimin numarasını tuşladım.

Alo

Ağabey

Asya?! Neredesin sen?

Ağabey şuan karakoldayım sorgulamafan iki timide al gel

Yine ne bok yedin

Uzatmada gel

Dedim ve telefonu kapattım.

Nezarethanenin içindeki kadınlsrdan birisi sordu.

"Ne yaptın?"

"Adam dövdüm."

"Neden?"

"Sokakta kadını dövüyordu."

"İyi yapmışsın...da" Sorunun devamını biliyordum dinlemeden cevapladım.

"Askerim ben. Daha kötüleri ile yüzleştim yolun başındaki bir serseri korkutamaz beni." Dediğimde sus pus oldular.

"Asya Öncü! İfade." Diye bağıtan polis memurunun sesini duyduğumda ilerledim.

Sorgu odasına girdiğimde memur sorular sormaya başladı.

"Neden yaptın?"

"Haketmişti." Memur alaya alırcasına güldü. Bende alaycıl bir tebessüm kondurdum yüzüme.

"Hep haketmişti haketmişti ne yaptı."

"Sokak ortasında kadını dövüyordu."

"Tamam bu konuda haklısın, ancak neden adamın kolunu kırdın?"

"Kolunu boynuma dayayıp bıçak ile destekledi." Bu esnada güldüm "Zaten emanet gibi tutuyordu bıçağı düştü hemen."

Adam masaya doğru eğildi "Eşkıya falan mısın sen?" Bende ona dopru yaklaşıp sır verir gibi fısıldadım.

"Askerim."

"N..Ne?"

"Üsteğmen Asya Öncü, tanıştığıma memnun oldum." Dediğimde. "Sorgu bitmiştir." Diye bağırdı. Ve bir memurun odasına doğru yönlendirildim.

"Asya!" Ve "Komutanım!" Arası bir sea çıktı tüm herkesten. Ağabeyim hariç. Olayı dinlemeden bana hak vermezdi.

Kızın ve Çağın'ın ifadeleri ile birlikte çıkmıştım. Askeriyeye vardığımızda dövüş sırasında açılan yaramı ise Çağın tekrardan halletmişti...