Askeriyeye döndüğümüzde ben direkt olarak ilk müdahale için revire gitmiştim. Çünkğ yoğun bir kan akışı ve uyuşma hakimdi direkt hastaneye gidersem gidene kadar elimde başka bir sıkıntı çıkabilirdi. Ve bende bu yüzden mesleğimi bir daha yapamayabilirdim. Bu bir tek beni değil başka bir meslek yapan herkesi derinen etkilerdi. Eğer severek yapıyorsa tabii.

Hastaneye vardığımda danışmaya elime olanları ve hangi bölüme geçmem gerektiğini sordum ve oraya gidip danışmanın haber vereceği doktoru beklemeye başladım. Doktor gelene kadar etrafı inceledim.

Pamuklar, makaslar, neşterler, baticonoller ve bir sürü daha adını bilmediğim şeyler vardı. Burasıda farklı bir dünyaydı. Ben bunları düşünürken doktor içeri geldi.

"Danışma biraz bahsetti ancak detayları duymam lazım." Dedim tatlı bir ses tonuyla.

"Şeyy... Ben askerimde o zaman gerçekleşen bir olay. Zaten revire ilk pansumanı yaptırdım." Dedim.

"Anladım. Şimdi elinizi hiç hareket ettirmeyin lütfen." Dedi ve elimi öne doğru çekti.

O elime işlem yaparken bende yaka kartındaki ismini okudum.

Dr. Sare Alçay

"İsminiz çok güzelmiş." Diye bir şey söylemiş bulundum. Ama Sare ismini her zaman sevmişimdir sakin ve huzuru çağrıştırıyormuş gibi geliyor. Benim ismimin aksine :))

"Teşekkür ederim." Dedi Doktor Sare gülümseyerek. Sonra ekledi "Biliyor musun? Benim eşimde asker." Dediğinde bana bu kadar naif yaklaşmasının sebebini anlamıştım.

"Alışıksındır o zaman bu tür şeylere." Dedim birden samimiyete geçerek.

"Yani... Pek sık olmasada olduğu zamanlarda nasıl daha hızlı iyileşir diye düşünüp duruyorum." Dediğinde bende tebessüm ettim. Biz konuşurken o çoktan dikişi atmaya geçmişti bile. İşlem bitene kadar sessizdik ikimizde. İşlemin bittiğini söylediğinde teşekkür edip kalktım. Son anda bir şeyler mırıldandığını duydum. "Allah yardımcınız olsun." Bu duyduğum karşısında tebessüm edip hastaneden çıkmak için ilerledim.