İznimiz biteli neredeyse iki hafta olmuştu ve yine bir görevden dönüyorduk. Vu seder istenilen şey sadece bilgi olduğu için eli boş gözüken ama aslında oldukça yararlı bilgiler toplayıp geri dönüyorduk.

"Komutanım eğer helikopter ile dönmesek kaç saatte askeriyeye varırız?" Diye sordum ağabeyime.

"Boş boş şeyler sorma Asya." Dediğinde "Emredersiniz komutanım." Diye cevap verdim. Karşındaki öz ağabeyim olsa bile iş yerinde komutanımdı.

"Ya o değilde Alev çok komikti bugün." Diye kahkaha atmaya başladı. O atınca timin genelinden bir gülme sesi yükseldi. Bu durumlarda ağabeyimin kızacağını bildiğim için susmuştum.

"Tim! Yeter sus komik bir olay değildi. Leyhinize olan şeyi aleyhinize çevirmeyin." Diye bağırdığında Ateş Komutanım bana döndü. "Meal?" Dediğinde sakince açıkladım.

"Gülecekseniz askeriyede gülün. Bu leyhinize dediği şey. Şimdi gülerseniz cezası çok. Bu da aleyhinize dediği kısım." Diye yanıtladım. Kayra gözlerini kırpıştırarak bana baktı "Nereden biliyorsun?" Benim cevap vermeme fırsat vermeden ağabeyim cevap verdi.

"Sende dikkat etseydin o zaman Kayra. Kaç yıldır komutamdasınız. Asya time geleli daha sadece 2 yıl oldu siz kaç yıldır komutamdasınız? 5." Dedi ve time gerekli cevabı verdi.

Söylediğinin üzerine bende tim gibi kafamı yaslayıp anılara daldım...

Van'dan Edirne'ye tayinim çıkmıştı. Ve uzun süre sonra ilk defa ailemin yanına dönecektim. Edirne'ye. Askeriye ilk girdiğimde tim dizili bir şekilde duruyordu. O an anlamıştım timimin onlar olduğunu fakat hız kaybetmeden albayın odasına ilerledim. Kapıyı çaldım ve gel emrini alarak içeri girdim. Albay gerekli konuşmaları yaptıktan sonra onunla beraber timin yanına gitmiştim. İlk defa o zaman inceleme fırsatı bulmuştum onları. Albay gereli bilgilendirmeyi yaparak bizi yanlız bıraktığında yanıma ilk koşan kişi Alev ve Ateş kardeşler olmuştu. Onlarla tanıştıktan sonra Altay, Kayra, Selin gibi sırayla tanışmıştık. Time ısınmaya çalışmıştım ancak o zamanlar timde olan sonra ise tayini çıkarak giden iki asker alışmamı zorlaştırmıştı. İlk iki hafta onların benden büyük rütbeye sahip olmalarını kullanarak gerekli gereksiz her şeyi yaptırıyorlardı. Ardından 5 günlük bir izne çıktığımızda ağabeyim beni karşısına alıp konuştu. Ama ona yaptığım açıklamaya daha da sinirlenmişti. Zaten izin dönüşü tayinleri çıktığı için bir daha görmemiştim...

.

"Erlere eğitim varmış. Bilin bakalım kim görevli?" Diye yanımıza gelen Altay'a baktık. "Biz mi?" Diye soruya soru ile cevap verdi Selin. "Mi si fazla olur." Diye yanıtlayarak yanımıza oturdu Altay. "Ne zaman?" Diye sordum. "2 saat sonra." Dedi Altay.

.

Erlere yaptığım eğitimin başındaydım ve anlattığımı uyguluorlardı. Aralarında dolaşıyor onların yanlışlarını düzeltiyordum. Onlardan uzaklaşıp hepsini görebileceğim bir uzaklığa kadar yürüdüm. Onları izlerken "Asya!" Diye bana seslenen albayı duydum.

Düzenli ama hızlı adımlarla ona doğru yürüdüm ve tam yanına geldiğimde "Emredersiniz komutanım!" Diye cevapladım. Yanında tanımadığım birisi olması dikkatimi çoktan çekmişti.

"Askeriyedeki doktor eksiği için gelen doktor Çağın Ender. Onu revire götürür müsün?" Diye rica cümlesi kurar gibi emir vermişti. Tekrardan "Emredersiniz komutanım!" Diyen cevabımı beklemeen çoktan arkasını dönmüş yürüyordu. Yanımdaki adam ile askeriyenin içine doğru ilerledim. Aramızdaki sesizliği onun sorusu böldü. "Rütbeniz ne?" Fazla bekletmeden cevapladım. "Teğmen." Sessizce verdiğim bu cevap onu şaşırtmıştı. "Sen ne doktorusun?" Diye bu sefer merakıma yeni düşerek ben sordum. Benim gibi fazla beklemeden cevapladı. "Genel cerrahım ben." Dediğinde zaten girişe oldukça yakın olan revire gelmiştik. "Evet. Revir burası tanıştığıma memnun oldum ama mümkğnse bir daha karşılaşmayalım." Diyerek uzaklaşmaya başladım. Yürürkn arkadan duyduğum "Bana görüşecekmisiz gibi geldi." Diyen sese durmadan sadece kendim duyabileceğim bir ses ile yanıtladım. "Göreceğiz." Diyerek erlerin yanına döndüm.

Her ne kadar bir daha görmek istemesem bile içimden bir ses tekrar tekrar görüşeceğimizi söylüyordu...