Bugün yeni görev yerime doğru yola çıkıyordum. Yaklaşık 5 gün kadar zamanım vardı. Ancak bu süreyi timi tanımak için geçirmeyi daha mantıklı bulmuştum daha doğrusu bulmuştuk. Tim olarak yani eski Ateş Timi olarak...

Havalimanına yaklaşmışken time ilk söylediğimde verdikleri tepkiler tekrar tekrar gözümde canlanıyordu. Aynı şimdi olduğu kadar.

Alev...Hem en yakın arkadaşım hem de ablam olmayı nasıl başardı bilmiyorum ancak tüm tim bir yana Alev başka bir yanaydı benim için. Timden gitmem başka direkt şehir değiştirmeme üzülmüş ve bana çaktırmamaya çalışmıştı. Ancak anlamıştım onu. Fakat bir yandan da timin komutanı olacağımı duyduğu için sevinmişti.

Selin...Her ne kadar yabani bir insan gibi gözüküyor olsa bile bizim için her zaman bir sırdaş bir yoldaş olmuştu. Timdeki herkesin gözü kapalı kefil olabileceği, başına bir müsibet gelse ve 'Bunu sana Selin yaptı' deseler 'Selin'in bir bildiği vardır' diyebilecek kadar iyi bir insandı Selin. Alev ile aynı tepkileri verdi. Hatta bir ara gözünden yaş geldiğini dahi görmüştüm.

Ateş...Her ne kadar ondan bahsederken Ateş diye bahsetsemde hem ağabeyim hemde komutanımdı. Üzülmüştü ancak benim için en hayırlısının bu olduğunu düşündüğü için sesini çıkarmamıştı.

Altay...Sadece sıkı sıkı sarılmıştı. Bilirdik onu aramızdaki en duygusal olan oydu o yüzden sadece sarılmakla yetinmişti.

Barış...Umursamaz görünür ancak hepimizi bir ağabey gibi sahiplenirdi. Altay'dan sonra en duygusal olan kişi de oydu. O da sadece sıkı sıkı sarıldı.

Kayra...Timin ağlamalarına karşın yüzü gülüyordu onun. Benim için her zaman en hayırlısı olduğunu söylemişti üzülmüş müydü? Evet bunu eşi ve oğlu ile geldiğinde açık bir dil ile belirtmişlerdi.

Ağabeyim...Zaten diyecek bir şeyi yoktu olamazdı. Kanıydım, canıydım en önemlisi onun biricik kız kardeşiydim. Daha önce farklı şehirlerde görev yapmıştık ancak onun komutasından farklı bir şehre gitmekte gerçekten üzücü oluyordu.

Uçak ile olan yolculuğum 1 saat 50 dakikaydı havalimanından sonrada 42 dakikalık bir araba yolculuğu sonrası askeriyeye varmış olacaktım.

....

Askeriyeye girdiğimde tüm bakışlar bana dönmüştü garip bir yabancılık ama yinede ev hissiyatı vermişti burası bana. Albay'ın odasına doğru ilerledikten sonra kapıyı çalıp emir geldiği gibi içeri girdim.

Albay sen kimsin dercesine tek kaşını kaldırdı. "Teğmen Asya Öncü. Edirne'den görevli olarak gelen askerim komutanım." Diye belirttim. Albayın yüzü bunu duyınca yumuşadı. "Hoşgeldin Öncü. Seni Timin ile tanıştıralım. Ondan sonra lojmandaki evine gidebilirsin." Dedi albay ve bir askere haber verdi. Yaklaşık beş dakika sonra kapı çaldı. Ve içeri giren kişilerin yeni timim olduğunu düşündğm. Haklıymışım.

"Işık Timi! Yeni komutanınız Teğmen Asya Öncü. Bundan sonraki görevlerde berabersiniz. Çıkabilirsiniz." Dediğinde tüm timin bakışları benden ayrılarak kaıdan dışarı çıktı. Onlardan sonra albaya baş selamı vererek çıktım

Kapının önünde beni bekleyen time döndüm. Gözümle hepsini bir taradım. "Rahat konuşabileceğimiz bir yere gidelim." Dedim ve önden yürüyen onları takip ettim.