Merhaba öncelikle bu kitabı yazmaya 23 Nisan 2023'de başladım, sizde başlama tarihinizi yazarsanız çok sevinirim:3

"Merhaba Felix, nasılsın?"

Yine cevap vermemişti, sadece iyiyim anlamında kafasını sallamıştı

Neden bilmiyorum ama Felix buraya taşındığımızdan beri benle neredeyse hiç konuşmamıştı, okulda da hep yalnız takılıyordu bazen de okula gelmiyordu bu yüzden çok gizemli duruyordu

Bu şekilde olması çok havalı gözüküyordu, düşünsene kimseyle konuşmuyorsun ve hep kendi kafana göre takılıyorsun, bu çok havalı olmalıydı

Bu arada kendimi tanıtmalıyım sanırım, ismim Hwang Hyunjin, şuan 7 yaşındayım, sosyal ve arkadaş canlısıyım bu yüzden birçok arkadaşım var, ama en iyi arkadaşlarım Bang Chan, Minho ve Changbin en çok onlarla anlaşıyoruz, sanırım sebebi de anasınıfından beri arkadaş olmamız

Ben arabanın penceresinde Felix'in hep yalnız takılması hakkında düşünürken okula gelmiştik

"Hadi oğlum görüşürüz, derslerini iyi dinle" dedi babam her gün olduğu gibi

"Tamam baba, akşam görüşürüz" diyip araban inip hızla sınıfa koşmaya başladım

Bu sefer Bang Chan'dan önce gelecektim sınıfa tıpkı ona söylediğim gibi

Bu şekilde koşarken birden sınıf öğretmenimiz bayan Mina'ya çarptım

"Özür dilerim öğretmenim sizi görmemiştim"

"Sorun değil Hyunjin ama bir daha koridorda koşma başına birşey gelsin istemiyorum"

Bayan Mina çok anlayışlı ve sevimli bir öğretmendi bu yüzden öğretmenimi çok seviyorum

Hemen saygıyla eğilip sınıfa doğru bir süre yürüyüp tekrar daha dikkatli bir şekilde koşmaya başladım

Her ne kadar öğretmenimi sevsem de haylaz bir çocuktum işte

***

"Aaa ama yine mi benden önce geldin haksızlık bu!"

"Ne yapayım erken gelmek benim mi suçum, annem işe giderken beni bırakıyor bu yüzden senden yarım saat önce geliyorum biliyorsun"

"Tamam da bir kere de geç gel be, nasıl oluyorsa devamsızlıkta yapmıyorsun çok ilginç"

"Derslerinden geri kalmak istemiyorum çünkü, bir kere giderse derslerim geri toparlaması zor oluyor"

Biz böyle konuşurken içeri Lia geldi

"Gü-nay-dıın, ödevi yaptınız mı? Ben yaptım hehehe"

"Sen zaten yapmazsan şaşıracağız"

"Sen de yaparsan şaşıracağız, doğru söyle bugün de ödevi yapmadın demi"

"Ödev mi vardı, Chan ödev mi vardi lan niye söylemiyorsun"

"Evet bilmiyor muydun, matematikten toplama ve çıkarma işlemleri bitirilecekti"

"Vallahi yapmadım, ödevi verirsin demiii"

"Bilmem versem mi"

"Lütfeeeeeeeenn 🥺"

"İyi peki bekle veriyorum"

"Yaşasın, canım arkadaşım, güzel arkadaşımmm, best friendimm"

"Yalakalık yapma, al çabuk ol"

Ben Bang Chan'ın ödevini kopyalarken Minho ve Changbin de geldi, sanırım arkadaş grubunda tek ödevini yapmayan bendim

Ama hayır matematikten nefret ediyordum ve bu yüzden ödevi yapmıyordum

Zaten Chan verirdi bana hehh

***

Merhaba böyle bir fice başladım bölümler kısa olacak çünkü ilham kaynağım yok heheh

Bu arada bu bir pov üzerine yazılan bir fictir pek uzatmak istemiyorum o yüzden

Her neyse arkadaşlarım sonra görüşürüz bayyy