Efida kalp demektir. Kalp bir ritme göre atar. Mantık kalbe meydan okur,geçmişi hatırlar. Efida geçmişinden kaçar ya da unutur. Sonuçta kalp tüm duyguları içinde barındırır. Nefreti de , özlemi de ,sevgiyi de,çaresizliği de yani kısacası her şeyi. Efida kendine göre sadece negatif şeylerden ibarettir. Dünya üzerinde kafasına takmadığı şey yoktur. Ailesi de onun takıntısıdır yani en sevdikleri. Çocukluk aşkı ise onun için ölüdür. Ölmek sadece ruhun bedenden ayrılması değil. İnsan yaşarken de ölür ve o da Efida için öyleydi. Ta ki karşısına çıkana kadar. İşte o zaman anladı ki yaşayan ölü olur ama Efida onu yaşatır her ne kadar o öldürmüş olsa da .
,
