Bu yeni bir başlangıçtı fakat benim için iyi mi yoksa kötü mü olduğunu kader belirleyecekti. Sanırım bundan sonra gerçekten de ne olacağı belirsizdi.Bu yeni şehir ve yeni ortam beni birazcık açmış olsa da değişeceğimi asla düşünüyorum. Aslında bu herkesin hayalini kurduğu birşey değil mi? Yeni ortamlar, yeni arkadaşlar,yeni olan her şey.

Yeni taşındığımız için evin içi neredeyse tozdan geçilmiyordu. Annemle beraber elimize gelen bütün temizlik malzemelerini alarak tüm odaları tek tek başlarız. İlk önce oturma odasında koltukların örtüsünü açarak tozunu alırız ve daha sonrasında tozları almaya başladık.

"Kumsal biliyor musun bu temizlik işinde hiç de fena değilsin acaba sana bu kadar güzel temizliği kim öğretti?" yüzüme gülümseyen bir suratla bakarak sorduğu sorunun cevabı belliydi tabii ki de bana temizliği kendisi öğretmişti ve bununla övünecekti.Yerden kalkarak su dolu kovaya yanaşarak elimdeki temizlik bezini sudan geçirirken "Acaba kim öğretti bende gerçekten merak ediyorum." yapmacık şekilde sorduğum soru annemi eğlendirmiş olacak ki gülerken yanlışlıkla önüne bakmadı ve su dolu kovayı devirdi. Bense sakarlığına daha çok kahkaha atarak yanına yanaşırım

"Anne cidden bu kadar sakar olamazsın." yerden kalkması için elimi uzattığımda şakacı şekilde bakarak tutar ve yukarı çektim. Üzeri gerçekten de o tozlu suyla kaplı olduğu için aynı bir ıslak fareye benziyordu.Elleriyle tiksinerek kendi kıyafetlerini incelerken

"Ayyyy bu ne ya bir işi de becersem şaşacağım zaten." yere dökülen suları toplamaya çalışırken annemin kendini azarlamasını şaşkınlıkla izledim.

"Anne sen ciddi misin şu anda kendini azarlıyorsun da bu büyük bir yetenek tebrik ederim." üstündeki suları sıkarken "Of mavişim ya en azından sen dalga geçme."

"Tamam tamam geçmeyeceğim ama bence hemen şu anda bir duş alıp üzerini değiştirmeye ihtiyacın var gibi duruyor." annem üzerindeki kıyafetlere tiksinerek bakarken "Ben bir duş alayım sende o zaman kadar dinlen istersen evde çok fazla da işimiz kalmadı aslında." elimdeki paspası köşesine koyarak "Sen bir duş al zaten bir tek burası kaldı ben hallederim sonra da akşam yemeği hazırlarız." annemin minnettar gözleriyle karşı karşıya geldiğimde "Öyle bakma yorgun değilim hadi sen bir duş al bende burayı halledeyim."

Sonunda son kalan oda olan oturma odasının da temizliği bittiğinde gururlu gözlerle kendi yaptığım temizliğe baktım. Her şey yerinde ve düzenli eh tabi benim dışımda. Bense haberim olmadan savaştan çıkmış gibi bir görünüme dönüşmüştüm. O esnada merdivenlerden inme sesi geldiğinde başımı çeviririm ve annemin duş sonrası temiz bir halde geldiğini görürüm.

"Bakıyorum da ortalığı sandığımdan daha iyi temizlemişsin." abartılı şekilde gururlu bakışlarımı sunarak "Sonuçta temizliği senden öğrendim." yapmacık tavrıma ve abartılı gururuma gülerek "Bakıyorum da iltifat etme vaktin gelmiş gibi görünüyor." dağılmış halimle düşünmeden kendimi hemen sol tarafımdaki koltuğa rahat şekilde bırakarak biraz rahatlarım.

Annem ise mutfakta akşam yemeği için yapabileceğimiz şeylere bakarken umutsuz şekilde bana döner." Annecim yorgunsun biliyorum ama acaba marketten ekmek,süt ve biraz da et alabilir misin?" koltuktan bıkkın şekilde kalkarak "Peki o zaman ben gideyim."

Üzerimdeki rahat kıyafetlerimel kapıya yöneldiğimde annem şaşkınlıkla "Markete eşofman ve tişört ile mi gideceksin." annemin şaşkınlığını bir nebze olsun anlayabiliyordum. "Evet bunda bir sakınca görmedim anne." annem elleriyle reddederek "Yok ondan değil İstanbul'da asla bu şekilde dışarı çıkmazdın bu yüzden şaşırdım." kafamla onaylayarak "Burda beni kimse tanımadığı için dert değil." ardından kapıda ayakkabılıkta duran beyaz nike ayakkabımı alarak giyinirim ve son kez anneme seslenerek kapıyı örterim.

Bu sokak ne kadar da garipti gerçekten,tüm herkes neredeyse gün boyu sokkata oturuyor ve sohbet ediyorlardı.Tüm gün boyu sohbet etmekten ne anlıyor olabilirlerdi ki cidden bunu anlamıyordum fakat yaşlıların zaten sohbete karşı koyamadıkları gün gibi ortada.Belki de yaşlarından dolayıdır bilemem ama yani anlamıyorum ki ablacım öleceksiniz ölecek derdiniz ne de gün boyu dedikodu yapıyorsunuz ki.

Marketten ihtiyacım olan her şeyi aldıktan sonra marketin kapısını tek elimle iterek açarım.Elimdeki poşet çok aşırı ağır olmasa da benim için biraz fazla gibiydi,akşamın serinliğinde yıldızlara bakarak yürürken aniden bir ses duyarım.

Bu ses bir bağırma sesine benziyordu sesin ne yönden geldiğine bakarken hemen yanımdaki mahalleden geldiğini fark ederim. Hafifçe tedirgin adımlarla sesi duyduğum yere giderken ses daha da yakınlaşır. Köşeyi döndüğümde ise gördüklerimle şok olurum,bu manzara hem komik hem de ürkütücüdür çünkü kangal cinsine benzer, havlayan ve kocaman bir köpek karşısındaki kişiye karşı bir saldırı pozisyonu almış şekilde hırlıyordur. Karşısındaki kişi ise evet ta kendisi Kumral olarak lakap taktığım kişi.Beni daha fark etmedi fakat ben onun köpekten kaçmasını zevkle izliyordum çünkü market faciasını daha unutmamıştım.

Yanlışlıkla onun haline dışımdan güldüğüm anda tüm bedenimi korku sarar çünkü varlığım belli olmuştur ve hem kumral hemde köpek bana bakıyordur. Bir adım geri giderken,köpeğin gözü elimdeki poşettedir yavaş ve tehlikeli adımlarını kumraldan bana çevirir.Korkulu gözlerim kumrala döndüğünde ise ağzından sertçe bir küfür savurdu ve ben daha ne olduğunu anlamadan köpek daha da yaklaştığında kumral yavaşça köpeği korkutmadan ve kışkırtmadan yanıma doğru minik adımlarla ilerler ve yanıma geldiğinde sessiz bir tonla "Şimdi üçe bakar sayacağım ve kaçacağız hazır ol." o an korkudan ona güvenmesem de sözlerini dinleyerek onun komut vermesini beklemeye başlarım.Sonunda gözlerini köpeğe odaklayarak saymaya başlar.

"Bir,iki,üç kaç!"

Merhaba değerli okuyucularım bu gün normalde iki bölüm atacaktım fakat ödevlerimden dolayı yetiştiremedim bu konuda üzgünüm.Yine de bu bölümü yetiştirebildim umarım beğenirsiniz ilerleyen bölümler daha eğlenceli olacak lütfen beklemede kalın ve sohbet etmek isterseniz her zaman açığım.Bölüm biraz kısa mı olmuş yoksa normal mi fikirlerinizi umarım belirtirsiniz.İyi akşamlar hepinizi çok seviyorumm.