Görmezden gelip yoluma devam ettim önüme geçerek geçmemi engelledi tüm okulun gözü bizim üstümüzdeydi ve bu beni oldukça rahatsız etmişti açıkçası korkuyordum da beni nasıl bulmuştu? bu okul da okuduğumu nasıl öğrenmişti? ve en önemlisi amacı neydi?

"Yine mi sen ya nasıl buldun sen beni?"

"Kötü bir amacım yok sadece konuşmak istiyorum "

"Ben istemiyorum ama konuşmak felan"

"Ya sen ne aksi bir kızsın ya "

"Bak benim senle işim felan olmaz duydun mu?"

"Bu kadar emin ve net konuşma bence"

"Kimsin bilmiyorum ama benden uzak dur"

"Aras ben Aras Burak Karasu hatta bence biz ne yapalım biliyor musun burdan bir kafeye felan gidelim bir şeyler içeriz hem de birbirimizi yakından tanımış oluruz"

"Sen dalga mı geçiyorsun benimle?"

"Niye bu kadar sinirlisin Asena ya"

"Sen benim adımı nerden biliyorsun"

Yanlış bir şey söylediğini anlayınca gözlerini çevirdi etrafa bakmaya başladı daha sonra bana döndü konuyu değiştirerek konuştu

​​​​​​"Tamam en azından evine kadar bırakmama izin ver"

"İstemez çekil önümden "

Diyip yürümeye başladım hızlı adımlarla okuldakilerin her ne kadar bakışları rahatsız etse de etrafın Kalabalık olması bir nebze de olsa içimi rahatlatmıştı hızlı adımlarla eve gittim babam yoktu direkt odaya geçtim çantamı yere fırlatıp kendimi yatağa attım bugünün hemen bitmesini ve o çocuğun bir daha karşıma çıkmaması için dua ettim maalesef ki o adamla konuşurken efenin arkadaşları da oradaydı umarım efeye haber gitmezdi sürekli başını belaya sokan bir çocuktu bu adam çok tehlikeliydi ama efenin bu olaya dahil olmasını istemiyordum

Elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirdim daha sonra mutfağa inip tost hazırladım kendime yerken telefonuma bir mesaj geldi efedendi

"Kapıdayım konuşmamız gerek"

Konunun ne olduğunu biliyordum anlaşılan haber gitmişti o heyecanla üstüme bir şey almadan direkt kapıya çıktım efe beni görünce kaşlarını çattı

"Kızım manyak mısın buz gibi hava da çıkılır mı böyle dışarı?"

"Ya ne bileyim sen öyle mesaj atınca bekletmek istemedim"

"Tamam al giy bunu"

Dedi üstünde ki montu vererek

​​​​​​"Olmaz ya sen üşürsün kısa kollu giymişsin zaten"

"Bir şey olmaz bana "

Montu kollarımdan geçirerek giydirdi

"Bugün okulun oraya gelen çocuk kimdi?"

"Sana kim söyledi?"

"Bizim arkadaşlar görmüş "

"Düşündüğün gibi bir şey yok "

"Ben bir şey düşünmüyorum Asena sadece gerçekten merak ediyorum"

"Ya manyağın teki önce sabah geldi şoförü çarptı bana arabayla şimdi de okulun oraya gelmiş konuşmak istiyormuş hasta mıdır nedir?"

"Konuşmak istiyormuş orospu çocuğu ben konuşacağım onunla"

"Efe sakın başını belaya sokmanı istemiyorum eğer bir daha rahatsız ederse birlikte şikayet ederiz "

"Olmayacak öyle bir şey çünkü bir daha senin yanına yaklaşma cesareti bulamayacak "

"Sen varsın diye mi?"

"Tabi kızım ne zannettin neyse ben gidiyim babanın gelme saati yaklaşıyor hem sende üşüdün ya"

Montu çıkararak efeye doğru uzattım

"Görüşürüz yarın okulda"

"Görüşürüz"

Diyip yanağımdan öptü utanmıştı ki bende utanmıştım ama hoşuma da gidiyordu elini saçına daldırdı genelde utandığında böyle yapardı

"Neyse ben gideyim"

Diyip uzaklaştı bende eve geçtim bir 15 dakika sonra babam geldi salona geçti telefon da konuşuyordu bende peşinden salona geçtim televizyon izlemeye başladım

"İş görüşmesine çok ihtiyacım Aras beyle konuş hallet ortak olmak istiyorum"

Bakışlarım direkt babama kaydı inşallah o Aras bu Aras değildir diye içimden geçirdim babam telefonu kapatınca konuşmaya başladım

"Aras kim baba?"

"Kim olduğunu bir bilsen varya çok zengin adam bir o kadar da tehlikeli"

"Soyadı felan"

"Aras Burak Karasu"

"Ne?"

"Hayırdır sen niye sordun?"

"Hiç yani öyle duyunca merak ettim"

Babam ayaklanıp odasına çıktı bu adam bana zarar vermeye kalkar mıydı?

Hemen telefonu elime alıp Google'den araştırmaya başladım ki araştırmaz olsaydım dünyanın en tehlikeli mafyası olarak ilk sıralarda yer alıyordu zenginliğide gözlerden kaçmamıştı aynı zamanda oldukça zengin bir iş adamı olarakta biliniyor

Araştırmayı bitirip odama çıktım o sırada telefonum çaldı bilinmeyen bir numaraydı ilk başta aramaya cevap vermedim daha sonra telefonumun tekrardan çalmasıyla açtım ancak

"Alo kimsiniz?"

"Aras ben güzelim tanımadın mı?"

"Nasıl ya sen benim numaramı nasıl buldun?"

"Ben istediğim her şeyi bulur yapar elde ederim güzelim bunu unutma"

"Hasta mısın ya sen ne istiyorsun benden?"

"Bana bir şans vermeni istiyorum"

"Ne şansından bahsediyorsun sen ya anlamıyor musun sen"

​​​​​​"Anlamıyorum ya anlamıyorum anlamakta istemiyorum bak bugüne kadar hiçbir kız bana hayır diyemedi ben eğer birşeyi istiyorsam o olur "

Bağırmaya başladı korkmuştum ama tabiki de belli etmeyecektim

"Belki başka biri var nasıl bu kadar emin konuşabiliyorsun"

"Başka biri var derken?"

"Duyduğun gibi işte bir daha karşıma çıkma bendende uzak dur"

Telefonu kapatıp numarayı engelledim daha sonra yatağıma geçtim ama bir türlü uyku tutmuyordu içimde büyük bir korku vardı acaba babama anlatsam nasıl bir tepki verirdi kestiremiyordum ona anlatmalı mıydım?

Sadece efeye güveniyordum çünkü ne zaman bir şeye canım sıkılsa ilk yardıma o koşardı ilk o anlayıp dinlerdi beni işte efeyi bu yüzden seviyordum değer veriyordu beni anlıyordu hele bugün ki öpücüğü hatırladıkça istemsizce yüzümde bir sırıtma oluyordu

​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​

​​​​​​

​​​​​

​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​