ÖĞRENİLEN GÜN

AKGÜL ailesinin evinde kıyamet kopuyordu.Güneş hanım salonun ortasında hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Diğer çocukların bu olanlardan haberi yoktu hepsi dışardaydı. Yücel bey bir yandan eşine destek verip diğer yandan da oğlu Kaya'ya ulaşmaya çalışıyordu. Kızlarını bulsa bulsa oğlu Kaya bulabilirdi bir tek. (Yücel bey +, Kaya-)

+ Kaya oğlum

- Efendim baba toplantıdaydım bir şey mi oldu annem niye ağlıyor??

+O yaşıyor olabilir. Yardım et bul onu

-2 saate ordayım

Oğlu Kaya İtalyadaydı. Biricik kız kardeşinin ölümünü kaldıramayıp reşit olunca , gitmişti buralardan. İtalya'daki şirketin başına geçmişti. En iyi o hatırlıyordu biriciğini sadece bir kere koklayabilmişti sonra öldü demişti hemşire onlara. Hâlâ burnunda biriciğinin kokusu.Lavanta kokusu...

İçindeki o hiç dinmeyen his yine ortaya çıkmıştı. Kaya içten içe kardeşinin yaşadığını hep düşünmüştür. Özellikle kardeşinin rüyasında gelip. “Benden nasıl bu kadar çabuk vazgeçersin” demesiyle bu his başlamıştı 3 yıl önce. Kaya o gün ağlamıştı. Kardeşinin ölümünden sonra ilk defa ağlamıştı…İlk bulduğu uçağa atladı Türkiye'ye geldi. Son gaz eve sürdü.

KAYADAN

Toplantıdaydım. Bir anda telefonum çalmaya başladı. Siz devam edin dedim ve çıktım. Baktığımda babam arıyordu. Açtım. (Yücel bey +, Kaya-)

+ Kaya oğlum

- Efendim baba toplantıdaydım bir şey mi oldu annem niye ağlıyor??

+O yaşıyor olabilir. Yardım et bul onu

-2 saate ordayım

Babamın kurduğu cümleden sonra dünyam durdu. Ne yani şimdi benim biriciğim yaşıyor muydu??! Benim gördüğüm rüya gerçek miydi?? Allahım nolur bu doğru olsun diye dua etmeye başladım. Birciğinin tam tersi için Allah'a yalvardığınız bilmeden. Acaba abi der miydi bana daha önemlisi sever miydi benimseyebilir miydi beni.Bütün yol bunları düşündüm.