YAZARDANN¯_(ツ)_/¯

O an hiç olmaması gereken bir şey oldu. Silah sesleri duyuldu. Herkes hızlıca kendini korumaya aldı ama sanki Yıldız şoka girmişti. Karan bunu fark edip Yıldız’ı tutuğu gibi salondaki masanın altına soktu. İkiside nefes nefese kalmıştı. Karan onu sakinleştirmeye çalışıyordu. (Karan-,Yıldız+)

-şşşş tamam bak bir şey yok. Bak bana ben burdayım.

Sesten rahatsız olunca Yıldız elleriyle kulağını kapattı. Sakinleşmek için yere baktı.

Karan ,Yıldız ona inatla bakmayınca çenesinden hafifçe tutup kendine çevirdi. Okşamaya başladı sakinleşmesi için…

-Tamam bak ben burdayım. Abinler , baban herkes burda sakin ol. Söz kimseye bir şey olmayacak. Tamam mı? Güveniyor musun bana

Yıldız hafifçe kafasını salladı. Gözleri istemsizce doluyordu.

-Doldurma yine ormanlarını bak seslerde kesildi şşşşş

+t-teşekkürler

-O ne demek öyle bana teşekkür etmene gerek yok

Karan hâlâ çenesini tuttuğunu fark edince elini çekti hemen. Herkes saklandığı yerden çıkmıştı. (Yücel ~,Kerim=, )

-Noluyo baba kim cüret edebilir böyle bir şey!!?

=Bilmiyorum oğlum bilmiyorum…

~Buna cesaret edeni kendi ellerimle

Diyemeden içeri Bora ağa girdi. (Bora •)

•Vay eşşek sıpası torunum gelmiş insan babasına haber verir kit kafalı

~Baba napıyon sen silah falan ödümüz patladı burda

Herkes derin bir nefes almıştı. (Berra >)

>Sus ula sen. İnsan bir haber yollar anasına babasına

~Ana hızlı gelişti da söyleyemedim. Hem siz nerden öğrendiniz?

•Saaane kimden öğrendiysem öğrendim ben haber kaynaklarımı satmam eşşek sıpası

Bora ağa yavaşça torununa döndü.

•Oyyyy benim biricik torunum gelmişşşşş. Gel hele bi sarılayım sana fistuğum :)

Yıldız yavaşça dedesine yaklaştı. Tam bora ağa ya sarılacaktı ama bora ağayla arasına Berra hanım girdi.

>Öncelik kim benim

•Yav hanım napıyon yaaa

>Banane git aaaa çıkartma bana terliğimi milletin ortasında

•Kara kedi seniii

>Ne dedin duyamadım!?!

•Güzel karım benim dedim ne iyi düşünmüşsün sen öyle güzelim dedim

>Aferun

Onların bu çocukça didişmeleri Yıldız’ı oldukça güldürmüştü.

YILDIZDAN

Arada bir şu siyahlının kaçak kaçak bakışlarını yakalıyordum ama pek bir anlam veremiyordum. Yav heeee heee sende tahmin ediyorsun az çokkkk. Aaaa senin kalbin neden böyle atıyorrr yoksaaa yoksaaa. Heyecandandır o hıhı heyecandandır. Hıhıııı tabi tabi kesinnn öyledir.

Çayları getirmek için mutfağa doğru gittim. Tam bardakları tepsiye koydum. Arkamdan biri geldi. (Karan-,Yıldız+)

-Su içecektimde bardaklar nerde acaba?

+Ben vereyim size

Hemen bir bardağa su koyup verdim. Alırken eli elime değmişti. Garip hissetmiştim. Neden acabaaa. Sus sen kemuran! Tamam be ama benden demesiii. Kemurannn! Ben kaçtım baayyyy.

-Teşekkürler

+ O ne demek öyle bana teşekkür etmenize gerek yok

Yaptığım bu ima onu güldürmüştü. Bardağı geri bana verdi ve elini uzattı.

-Karan ben

Elini sıkıp sıkmamak arasında kaldım. Ondan zarar gelmezdi bana hissediyordum. O yüzden hafif gülümseyerek sıktım.

+Memnun oldum. Adımı biliyorsun zaten

-Bende çok memnun oldum Yıldız

Yıldız…Yıldız… adımı hiç böyle duymamıştım. Kalbim hızlanmaya başladı. Noluyordu bana?! Aşıksın dırırırım aşıksınnnn dırırırım sen aşıksınnn arkadaşşş. Sen gitmemiş miydin yaa!!? Yoooo böyle bir şeyi kaçırır mıyım hiççç

Saat geç oluyordu. Herkes teker teker eve gidiyordu. Bense salonda uyuya kalmıştım. Birden havalandırınız hissettim. Kaldıran kişiye bastımda Yücel beydi. (Yücel bey ~)

~şşşş bak baban bırda uyu hadi güzelim yum o yeşil gözlerini

Sesi bana huzur veriyordu. Onu dinledim gözlerimi kapadım. Zaten kapandığım an uyuya kalmıştım…